Weekendverslag

En nu ik eindelijk voor een iets langere tijd een internetverbinding heb, kan ik eindelijk verslag doen van dit weekend. Ik ben er van overtuigd dat jullie zitten te popelen om te weten te komen hoe ik het heb gesteld op de Proms enzo. Zo niet, ook goed.

Ik had vrijdag dus een redelijk mooie dag achter de rug. Ik had verteld dat ik was gaan tekenen in de Botanique en dat ik in mijn eentje naar het Natuurhistorisch Museum ben gegaan.
Ik ben kort na dat berichtje naar het station hier gegaan, om de trein richting Antwerpen te nemen. Na een 20tal minuten was ik dan in Berchem aangekomen. En ben ik nog eventjes in de Panos een belegd broodje gaan halen. Ik had namelijk nog niets gegeten voor de avond en ik zou het jammer gevonden hebben om op de Proms honger geleden te hebben.
Daarna heb ik me onder de brug nabij het station gepositioneerd om even later door Nonkel Pascal opgepikt te worden. Tante Hilde en Wouter waren nog eerst Anne-Sophie bij haar meter gaan afzetten, en dan gingen zij ook naar het Sportpaleis komen.
We geraakten de auto op de vaste stek kwijt, mits een kleine aanpassing. Normaal parkeren we ons onder een brug op een onverharde berm, maar aangezien ze bij de vorige editie allebei een boete gekregen hebben van 120euro omdat ze daar stonden, hebben we ons wijselijk naast de brug geparkeerd. 5 Meter verder en 120euro goedkoper, dat is toch nogal wat, vind je niet?
We waren vlot genoeg binnen. Er was wel veel volk, maar het liep niet te hard in de weg. Toen we ons typeren Night Of The Proms-lichtje kregen, viel het mij opeens op dat ik al een jaar lang met het vorige aan mijn sleutelbos rondliep. En dat het nog altijd even helder scheen als op de eerste avond. In feite zelfs helderder dan het nieuwe lichtje dat ik toen kreeg. Nu heb ik een blauw en een rood. Volgend jaar voor een groene gaan en de collectie is compleet. Tenzij ze terug witte invoeren natuurlijk, dan doe ik er nog een editie langer over...

De Proms zelf waren geweldig. De kranten en andere bezoekers hadden niet gelogen: Het was een spetterende editie. Nochtans leek het er van in het begin toch niet op. Ik had het gevoel of ze maar heel moeilijk op gang geraakten en dat sommige acts iets te geforceerd over kwamen of niet helemaal duidelijk van hun bedoeling waren. De muziek en zang van Il Novecento en Fine Fleur respectievelijk, waren zoals elk jaar weer geweldig. Zij zijn eigenlijk de basis van heel het Proms-gebeuren en ik vind dat ze soms niet altijd even veel eer krijgen. De artiesten zijn natuurlijk het centrum van de aandacht, maar zij doen maar een 5tal liedjes op de avond, terwijl het orkest en koor toch bij elk nummer weer moeten presteren.
De artiesten waren goed: John Miles deed deze keer echt enorm actief mee, niet alleen met zijn gebruikelijke Music Was My First Love; Mick Hucknall van de band Simply Red was ook buitengewoon goed; Angie Stone viel heel goed mee, hoewel ik eerst niet goed wist wat ik moest verwachten; Het kwartet van Italiaanse sopranen DIV4S verbaasde me toch ook. Die hadden echt prachtige en krachtige stemmen en konden zeker en vast een mooi stukje opera zingen. Zij zouden in de sporen van Andrea Bocelli moeten treden, hij was het ook die hen aanraadde bij de Proms; Maar de meeste sfeer werd toch wel door Seal opgewerkt. Die man die kan zingen, dansen, springen, lachen, draaien, roepen... dat is een wandelende show op zich. Hij kon de Proms zeker een laatste duwtje geven nabij het einde om het helemaal 'af' te maken. Ik denk dat veel mensen het met me eens zullen zijn dat Seal deze Proms toch wel groot heeft gemaakt.

Na de show dan met Tante Hilde naar huis gegaan. We zouden eerst met hun vrienden nog langs de Waggel gaan, een cafeetje bij hen in de buurt, maar dat bleek gesloten te zijn. We hebben dan nog maar iets gedronken thuis en nog wat gebabbeld over vanalles. Voornamelijk over domme programma's zoals Jackass, Dirty Sanchez, Ultimate Survival en Surviverman. Shows waarin mensen, om verschillende redens hun persoonlijke en menselijke grenzen opzoeken. En natuurlijk ook bekritiseren dat die ook goed zot moeten zijn. Het was uiteindelijk iets na 3u toen we in bed kropen. En ik moest er al om 7u uit om terug naar Brussel te gaan...

Lekker vroeg opgestaan gisteren. Ontbeten met Tante Hilde. Wat gebabbeld over de cavia's. Ze hebben sinds deze zomer 3 cavia's. Dat zijn er ondertussen al 6, want hoewel dat het mannetje geholpen is, schijnt het dat ze een zwanger vrouwtje hadden meegekregen. En ze zou zelfs heel nipt zwanger geweest moeten zijn. Dus tegen het einde van de grote vakantie was hun cavia-gehalte al verdubbeld. Het zijn toffe beestjes.
Het is toen ook dat de eerste halve liter koffie gedronken werd, want anders bleef ik niet wakker.

Daarna werd ik afgezet aan Brussel-Centraal, waar ik met de rest van de kliek had afgesproken. De meesten waren er wel al, maar het was wachten op Wendy en Katja. Anne, Alessia en ik hadden wel de onweerstaanbare drang om naar de Starbucks in het station te gaan. Daar is dan de volgende halve liter koffie genuttigd. Na een volledige liter koffie op een goed uur tijd gedronken te hebben, lukte het me wel wat om wakker te blijven.
De laatsten kwamen aan en we gingen naar het museum. Nogal een geluk dat er een paar de weg wisten, of toch min of meer, want anders waren we er nooit geraakt. Dit statement was sarcastisch, het museum ligt op 5min wandelen van het station en wij hebben er toch een goede 20min over gedaan. Maar geen geklaag, we waren goed aangekomen.
In het Museum voor Schone Kunsten Brussel, kregen we onze eerste opdracht van de dag. We werden opgedeeld in groepen van 5 en in een zaaltje van het museum achtergelaten. Daar moesten we een keuze maken uit de werken die tentoongesteld waren en er een bespreking over geven. 'Alsof jullie al volleerde kunstwetenschappers zijn' om Prof. Balis te citeren. We namen een schilderij van Jan Sanders van Hemesen (Hemiksem) dat over de parabel van de Verloren Zoon ging. De opdracht ging heel goed, we konden de betekenissen en het verhaal er goed uithalen, net zoals een aantal symbolische voorwerpen. Was wel een leuke opdracht. Het voelde zo een beetje aan als speurderswerk. Details zoeken, connecties maken, achtergrondkennis hebben,... dat zijn wel dingen waar ik me mee bezig kan houden. Dus in de overige tijd heb ik dezelfde oefening op andere werken toegepast. Het is verbazend hoeveel je van een werk of verhaal te weten kan komen door juist te kijken en te zeggen wat je ziet.

Dan was het middagpauze en hadden we tijd om te eten en ons te verplaatsten naar het Jubelparkmuseum voor Kunst en Geschiedenis. Mooi museum, enkel jammer dat we er ongelofelijk weinig van te zien kregen. We hebben zo ongeveer een anderhalf uur in de kamer met Ivoren Kunst gestaan, omdat een Professor daar kennelijk zoveel over te vertellen had (Het was toch allemaal beter met de Congo bij België, nietwaar?). Daarna nog een korte opdracht gekregen per drie. Een bepaald voorwerp in het museum opzoeken en er een technische fiche voor opstelling met de info die voor handen was. Meestal schatting en het infoplaatje dus.
Nuja, op dat punt waren we toch al allemaal zo vreselijk moe (een paar mensen extreem moe zelfs), dat het ons niet meer uitmaakte. We konden vroeger dan gepland weg, omdat we onze opdrachten redelijk snel hadden afgemaakt. Dus allemaal richting station, op weg naar Brussel-Noord. Daar ging vrijwel iedereen zijn eigen weg, dus was de groepsdag gedaan.

Zaterdag was echt geweldig. Ik heb me massa's geamuseerd met Katja, Wendy, Anne, Alessia, Evelien en Sara. Die meisjes zijn echt geweldig. Je kan er mee lachen, mee zwanzen, onnozel doen, maar als het moet ook gewoon eens praten, serieus zijn, je beklag over iets doen. Ik ben echt goed terecht gekomen bij hen. Ik weet niet wat ik gedaan heb om het te verdienen, maar ik ben er gelukkig mee. Ze zijn allemaal uniek in wat ze doen en hoe ze het doen. Ze komen van alle hoeken van het land. Ze zijn elk een ras apart, maar voor mij zijn het allemaal schatten!
Ik heb dan ook met een aantal nog de rest van de avond lang zitten sms'en. De pret die dag mocht en zou niet eindigen!

Soit, dan aangekomen op kot, mijn spullen gepakt en opgepikt door Tante Hilde. Bij hun thuis geweest, goed gegeten ook voor de verjaardag van Tante Hilde. Nog veel plezier gemaakt met Wouter, Anne-Sophie en Laure-Anne. Regelingen getroffen om te babysitten de komende weken. Wouter doet de eerste shift, ik de tweede, hij terug de derde enz. Ze zullen namelijk redelijk wat alleen zitten de komende weken. Dus dat is weer plezier verzekerd.

In het naar huis gaan bij mama in de auto gezeten (Wouter zat bij Jurgen, ze waren met 2 auto's gekomen). Bijna 2u lang ruzie gemaakt over domme dingen. Ik wou slapen, maar dat kon niet. Want dan kwam het er op neer dat ik mijn lichaam aan het uitputten was. Allez ja, het is niet alsof ik de hele dag voor school bezig was of dat de Proms een jaarlijkse traditie is en je na zo'n dag en nacht wel eens wat moe kan zijn. En dan nog de vaste preek over dat zij hét van het is en wij ondankbare apen zijn.

Deze ochtend gebruncht, nog een paar keer geposeerd voor een opdracht van mama's fotografie en daarna de trein op naar Brussel.

Over het algemeen gezien: Een geweldig weekend. Ik heb er echt van genoten. Ik heb veel kunnen babbelen met Tante Hilde (die tevens mijn meter is fyi), goed gelachen met mijn vrienden en veel bijgeleerd van de uitstap. Het kan voor mij niet meer stuk.
Nu kruip ik waarschijnlijk in mijn nest, want ik heb toch nog een beetje vaak.