Lange dagen

Het lijkt wel alsof de afgelopen dagen echt zijn voorbij gekropen. Ik heb denk ik elke minuut gezien die gepasseerd is tijdens de laatste twee dagen. Niet dat ze echt saai waren, maar gewoon dat de tijd enorm traag vooruit leek te gaan.
Het komt waarschijnlijk wel door het veranderen van het uur en het feit dat het nu zo vroeg donker is, waardoor het dus eigenlijk eeuwig nacht lijkt te zijn vanaf 17u30 ofzo.
Zoals nu ook bijvoorbeeld. Volgens mijn biologische klok zou het nu al rond de 23u30 of 00u00 moeten draaien, maar ik kijk naar de klok en het is nog maar net na 22u. Dan vraag je je af hoe dat dat komt toch. Ik heb al verschillende dingen gedaan: voor school gewerkt, boek gelezen, gegeten, filmpjes bekeken, strips gelezen en op de xbox gespeeld, maar toch is het nog relatief vroeg. Niet gezond. En het doet zeker geen deugd voor mijn klierkoorts. Geregeld leven is dé manier om het te onderdrukken, maar nu ben ik helemaal in de war en dat laat mijn lichaam wel merken. Overal terug pijn, vermoeid, zweterig en kort van adem. Ik hoop dat ik snel weer een ritme vind.

Ok, dan nu kort rapport van de gisteren.
Ik zei in mijn vorige blog dat ik gisteren met Wendy naar Antwerpen zou gaan, om allerlei dingen te doen. Is niet doorgegaan. Wendy had dinsdag opeens geen zin meer om weg te gaan woensdag. Neem dat samen met nog een lading werk die ze wou doen, vermoeidheid waar ze niet vanaf geraakt en het vooruitzicht een dag met mij door te brengen (vreselijk, ik weet het) en je krijgt al snel de boodschap dat het toch niet door gaat.
Nuja, niet getreurd, ze heeft niet veel gemist. Ik ben namelijk toch naar de boekenbeurs geweest. En eerlijk gezegd, ik was ontgoocheld. Er waren niet zo heel veel goede romans. Echt veel nieuws heb ik niet gezien. Het waren vooral zomertoppers die ze er terug bij hadden gelegd, waarschijnlijk omdat het een slechte zomer is geweest. Herfsttoppers waren er, maar niet echt de genres waar ik me interesseer. Neem er dan nog bij dat er tegenwoordig een enorme lading aan vuilnis wordt geschreven, daaronder versta ik het zoveelste kookboek van één of andere bekende Vlaming, of zelfhulpboek om om te gaan met ingebeelde ziektes, en je kan wel verstaan waarom ik toen even de hoop in het literaire medium begon te verliezen. De enige troost was te vinden bij de Klassiekers. Veel indrukwekkende boeken daar gezien. Zo schrijven ze ze toch niet meer. Helaas ook wat te weinig geld mee (ik had me voorgenomen niets te kopen, gewoon ogen open houden voor lijstje voor de feestdagen).
Dat was mijn woensdag. Niet zo leuk of gevarieerd als ik gehoopt had, maar je kan ze niet allemaal hebben natuurlijk.

Morgen ga ik naar een museum hier in Brussel.
De bedoeling was ook om met de klas een museumbezoek te plannen, maar we waren er wat te laat bij om nog iets deftigs te plannen, dus er zijn maar weinigen die het zien zitten. Ik wou nog wel gaan, maar bleef uiteindelijk als enige over. Normaal vind ik dat niet erg, musea zijn interessant genoeg om op je eentje te bezoeken, maar nu steekt het toch wel een beetje.
Ik heb namelijk zwaar ruzie met mama moeten maken om hier te mogen zijn morgen.
Morgenavond is het NotP met Tante Hilde en ons mama had met haar afgesproken dat ik, vanwege mijn vrije dag, al in de middag in St.-Niklaas ging aankomen. Maar ik had daarvoor met Tante Hilde al afgesproken dat ik 's avonds aan Berchem station ging staan, waardoor ze me juist moesten oppikken op weg naar het Sportpaleis. Natuurlijk kreeg ik alles naar mijn hoofd gesmeten, dat ik niet kan plannen, dat ik alleen maar aan mezelf denk en dat ik een dikke nul ben enz. Ik heb dan met Tante Hilde zelf nog eens gebeld, om het uit te leggen en die vond het geen probleem natuurlijk. Ze vroeg zich zelfs af waarom mama het had veranderd in de eerste plaats (Omdat ze zich zo graag moeit, natuurlijk). Dus moet ik maar morgenavond in Antwerpen staan.
Ik heb dus morgen een hele dag om alleen door musea te wandelen.
Is dat even goed uitgekomen...

Ik vrees dat er nog lange dagen aankomen.
En ik heb een knuffel nodig!