The Godfather

Om toch nog een verhaal mee te delen van de afgelopen weken: Wouter en ik hebben model gestaan voor een fotoshoot van onze moeder. Mama volgt al een tijdje cursussen over en rond fotografie en fotobewerking. Ze had aan het begin van januari een groepswerk dat ze moest maken met een aantal medestudenten. De taak bestond er in om een film te kiezen en daar de algemene sfeer van te recreëren en die op foto te krijgen.
Zoals de titel van deze blog al duidelijk maakt, was de film die ze gekozen hebben The Godfather.
Zie hier het resultaat.

Korte Update

Ik heb de laatste tijd wat weinig tijd, zin en onderwerpen gehad om verder te kunnen bloggen. Het zijn namelijk examens voor mij en dan concentreer ik me liever op andere dingen (i.e. de leerstof).
Ik zal proberen om toch nog geregeld een kleinigheid te posten om er wat in te blijven en de site wat levend te houden.

Hunebed Drenthe

Ik moet nog altijd de laatste dag van ons verblijf in Nederland bespreken.

Maandag zat onze nieuwjaarsvakantie er dus op en moesten we terug naar huis.
We maakten ons 's ochtends klaar om te vertrekken. We gingen nog eerst een museum bezoeken in Drenthe over de hunebedden die daar gevonden zijn. Kennelijk werden er op de plaats van het museum 2 enorme, en bovendien intacte hunebedden gevonden. Die is men dan archeologisch gaan onderzoeken en zo heeft men een enorme schat aan informatie gekregen over megalithische cultuur, zoals die van de menhirs, Stonehenge en Carnac.
Het interessante aan die tentoonstelling was dat alles wederom enorm goed uitgelegd was. Ok, je had veel te lezen, maar uiteindelijk ga je niet naar een museum om iets te zien en je dan af te vragen 'Wat in hemelsnaam heb ik net bekeken?'. Alle info was welkom en goed opgebouwd. Ik kon het meeste van wat er verteld werd meteen in mijn cursus Archeologie plaatsen, hoewel ik bij andere zaken toch even mijn wenkbrauwen optrok. Nuja, geen enkele wetenschap is eenduidig zeker?

Wat viel er dan allemaal te zien?
Wel, in de eerste plaats: stenen, hopen en hopen stenen. Van alle vormen en formaten. Elke soort steen die ook maar ooit in de buurt is gekomen van Drenthe was er tentoongesteld met al zijn kenmerken en hoe die hier kwam. Heel interessant natuurlijk, maar na een tijdje zie je door de stenen het rotsveld niet meer (flauwe woordspeling op 'door de bomen het bos niet meer zien') en is een steen gewoon een steen. Verder was er dan een replica van een Trechterbekercultuurwoning (kennelijk is dat een echt woord, want mijn spellingscontrole gaat niet af). De Trechterbekercultuur is een cultuur die zich vooral situeerde in Noord-Duitsland gedurende de Bronstijd, maar die uitlopers had tot in Noord-Nederland. Ze zijn ook vernoemd naar de karakteristieke aarden potten met een soort trechtervorm die in hun nederzettingen gevonden zijn.
Al deze zaken liggen nog buiten het museum.

In het museum zelf, is er dan een auditorium, waar de bezoeker eerst een inleiding krijgt tot de hunebedden. Van de IJstijd tot het smelten van de gletsjers en het meevoeren van zwerfkeien, tot het vinden en uitgraven van deze keien en ze inzetten als monument. De laatste stap die getoond wordt, is natuurlijk de archeoloog die de keien opnieuw opgraaft.
Dan kom je echt in de tentoonstelling terecht. Er zijn paspoppen met Bronstijdkledij (nog zo'n woord blijkbaar), maquettes van een Bronstijdboerderij, computers met informatie over het dagelijkse leven van de Bronstijdmensen en noem maar op. Er is ook een replica van een niet opgegraven hunebed, waar je in kan wandelen. Vele mensen zien een hunebed als iets dat er zo moet uitzien, terwijl het eigenlijk volledig onder een grafheuvel hoort te liggen, zodat je nog net het bovenste van de dekstenen te zien krijgt.

Dan nog wat meer informatie over archeologie.
Een kort overzicht van het evolueren van een Bronstijdsamenleving door de eeuwen heen, beginnende bij de Bronstijd, door naar de IJzertijd en dan via de Romeinse tijd en de Middeleeuwen tot het moderne dorp. Heel mooi in beeld gebracht door maquettes ook.
Het laatste van het museum gaat over Silexen, of vuursteen. De verschillende manieren van gebruiken, hoe te bewerken, de cultuur rond het vuur en de silex. Het is nog een leuke afsluiter.

Van daar uit vertrokken we dan terug naar het zuiden, ons Belgenlandje tegemoet.
En dat was het einde van onze Nieuwjaarsvierdaagse (zelfs dit woord kent hij! Of mijn spellingscontrole heeft het gewoon al opgegeven na het zoveelste onbestaande woord).

Foto-update

In een poging om ons mama in te laten zien dat je niet altijd een fototoestel van een paar duizend euro en een kanon van een lens moet meesleuren om foto's te kunnen maken van een familie-uitje, heeft Wouter tijdens ons verblijf in Nederland zijn gsm ingezet om toch hier en daar een foto te maken. Het punt is ondertussen bewezen, maar de foto's blijven schaars.
Ik heb in de post 'Noorder Dierenpark, deel 2' al de foto's die ik kon vinden geüpload op de plaats in de tekst waar ze het meest relevantie houden.
De kwaliteit is wel minder dan van gewone foto's, maar het is tenminste iets. Je moet maar denken dat het een pastel-werk is, als er teveel pixels te tellen zijn ;)

Nieuwjaarsdag

De eerste dag van het nieuwe jaar was eigenlijk best rustig.
Wouter en ik hebben proberen uitslapen.
De rest van de dag hebben we er een blokdag van gemaakt.
Mama en Jurgen gingen een paar keer wandelen en lazen wat in hun boeken en deden het ook 'op zijn zondags'.
Niet echt iets te melden over die dag.

Oud/Nieuw

Gelukkig Nieuwjaar!!!

Ik weet het, het is wat aan de late kant, maar het jaar is nog nieuw genoeg voor wat meer wensen.
Wij hebben het oud jaar dan ook met wat stijl afgesloten en het nieuwe knallend geopend.

We hadden, in het hotel waar we verbleven, gekozen voor het nieuwjaarsarrangement. Dat betekent zoveel als dat alles van festiviteiten, drank en eten door het hotel werd verzorgd. Zo hadden we 's avonds eerst een oliebollenbuffet. Grote plateaus vol met oliebollen, krentenbollen en appelflappen werden voor onze neus neergezet en lagen voor het grijpen. Daar sprong menig man natuurlijk gretig op af. Zo ook ik. Ik had er echt zin in. Ik heb nog nooit zoveel oliebollen gegeten in mijn leven, als de afgelopen dagen. Ik denk zelfs dat ik nu een beetje ontwenningsverschijnselen begin te vertonen...

Een tijdje later stond dan een uitgebreide maaltijd ons op te wachten. Het was ook een buffet met ruime keuze aan vlees, vis, groenten en soep. Soms was er hetzelfde soort vlees, gewoon op twee verschillende manieren klaargemaakt. Aardappelen, kroketjes, frieten (of een zwak excuus voor frieten), aardappelblokjes, 'zandpatatten'... het was er allemaal. En je had meer dan genoeg keuze en lang genoeg om alles wat je wou proeven, te proberen. Drank was voorzien aan het begin van de avond, maar nadien moest je even langsgaan bij de bar om het zelf op te vragen. Maar dat was nu wel de minste moeite die je moest doen.
Het enige dat wat tegenstak aan de avond, was de entertainment. Er was gelegenheid tot dansen. Alleen was er geen muziek om op te dansen. Oh, er was een muzikant en een zangeres, ja. Maar daar kon je niet op dansen. Ten eerste was het niet echt muziek om op te dansen, eerder sfeermuziek. Ten tweede zong die vrouw zo vals als een kat en vergat ze de helft van haar tekst. Ook het feit dat ze waarschijnlijk drie pakken sigaretten op een dag rookt, hielp niet met haar stem. De muziek was dus eerder storend dan aangenaam.

Het dessertbuffet kwam nadien. Weeral ruime keuze, eigenlijk te veel om op te noemen. Ik ben al vergeten wat ik daar allemaal van geproefd heb. Ik weet wel dat ik zeker niet alles heb genomen dat ik wou proberen.

Kort voor middernacht kregen we dan allemaal een glas champagne en begonnen we met de countdown. Of dat was toch de algemene gedachte, want nergens hing een klok met het precieze uur en natuurlijk had iedereen een ander uur op zijn horloge. Toen iedereen er min of meer van overtuigd was dat het oude jaar ten einde was, wensten we allen een Gelukkig Nieuwjaar, dronken onze champagne en gingen buiten naar het vuurwerk kijken.

Ik heb in een vorige blog al gezegd dat Nederlanders zot zijn van hun vuurwerk. Welja, al het geknal van de eerdere dagen was niets vergeleken bij wat ze toen afstaken. Overal om je heen vlogen vuurpijlen en raketten de lucht in. De hemel was volledig verlicht. Uit alle hoeken kwamen er knallen en flitsen. Het was precies alsof je in de oorlog terecht was gekomen. De reden hiervoor is natuurlijk dat vuurwerk in Nederland veel meer particulier gebruikt wordt. Ieder gezin heeft wel zijn eigen voorraadje klaarstaan voor oud/nieuw. En die steken ze allemaal af op hetzelfde moment. Je kwam dus ogen (en oren) tekort. Vanuit de winkel aan de overkant van het hotel begonnen ze grote linten voetzoekers af te steken. 5 meter aan voetzoekers legden ze op het haagje voor hun duur en staken ze af. Ik kan je verzekeren, mijn oren piepten nog lang na. Ook de haag zag er niet al te proper uit. Meerdere keren waren er vlammen te zien die uit het bosje sprongen. Gelukkig niets gebeurd.
Na een uurtje vuurwerk, begon het toch wel wat afgezaagd te worden (voor ons tenminste, die Nederlanders bleven even geboeid) en trokken we ons terug op de kamer.

Noorder Dierenpark, deel 2

Om dus bij het centrum te komen, moesten we over de loopbrug. Die was ook al voorzien van leuke dierenweetjes en hier en daar een spelletje. Zo had je een aantal afstandslijnen op de grond uitgetekend om te illustreren hoe ver een kangoeroe kan springen en kon je zelf een poging wagen om zo ver mogelijk te springen. Of was er een stuk schors opgehangen met klauwmarkeringen van een tijger, zodat je kon zien hoe hoog die wel komen (aangezien de dominantie van een tijger is uitgedrukt in hoe hoog hij kon krabben). En je wordt vergezeld door een aantal houten sculpturen van pinguïns. Ook hangen er aan de gebouwen rond de loopbrug enorme vlinders.
Je komt niet ver van de dierentuin uit op een soort binnenplaats van een open winkelcentrum. Een paar meter verder zijn dan de poorten naar de zoo.

We kregen daar nog een plattegrondje en een vragenblad. Er liep blijkbaar een soort van tentoonstelling rond de zijderoutes van de afgelopen eeuwen. Die hielden vaak nauw verband met een aantal diersoorten die ze in die zoo houden. Ze hadden dan ook een vragenlijst opgesteld met de bedoeling dat je langs alle dieren gaat en zo genoeg over hen te weten komt, om de vragen op te lossen en een prijs te winnen. Sommige vragen waren makkelijk op te lossen, nog voor we bij het dier aankwamen, anderen waren niet noodzakelijk bij het dier zelf te vinden, maar de meesten waren duidelijk opgeschreven op een speciaal bordje nabij de dierenverblijven. We slaagden er dan ook in om alle antwoorden te vinden en kregen een mooie poster van de nieuwste aanwinst van de zoo, een leeuw genaamd Zulu, als prijs.

Wat er je meteen opvalt als je binnenkomt in de zoo is, dat het niet zomaar een dierentuin is. Het is veel meer dan dat. Je zou het eigenlijk meer een museum met levende onderwerpen kunnen noemen. En een heel uitgebreid museum zelfs.
Het ingangsgebouw is heel groot en buiten de kassa's en ingang zelf, heb je er ook al meerdere tentoonstellingen. De eerste gaat over het prehistorisch leven, van het ontstaan van de aarde en verschillende gesteenten, tot de dinosauriërs en het opkomen van de zoogdieren. Ze hebben een hele collectie aan skeletten en schedels van de prehistorische reptielen en alles is mooi en interactief in beeld gebracht. Waar je bij vele dierentuinen en musea tevergeefs op knopjes drukt van de interactieve demo's, werkte alles in deze dierentuin. Je had vrijwel nooit iets dat kapot was, allemaal heel goed onderhouden dus. Er stonden meerdere keren computers met quizvragen of spelletjes of gewoon informatie. De informatie die je kreeg was altijd leuk in beeld gebracht en, hoewel het op een kindvriendelijk niveau werd gebracht, heel compleet.
Vooral het ontstaan en de evolutie van het eerste leven werd hier besproken, waarna je verder ging naar de hogere vormen van leven in de tijdlijn. Zo hadden ze een aantal degenkrabben in een groot bad, omdat die nog heel dicht staan bij hun originele staat. Ook hebben ze een aantal haaien, die min of meer de top van hun evolutie al bereikt hebben.
Daarna kwamen dan de zoogdieren aan de beurt. Te beginnen met de kleinere vormen en een algemene uitleg wat een zoogdier onderscheid van de voorgaande reptielen en vissen. Dan krijg je ook al een aantal skeletten te zien van  holenberen, sabeltandtijgers, herten en reuzenluiaards. Natuurlijk mag de vroegste mens niet ontbreken in het rijtje en hadden ze een zaaltje met onze eigen evolutie opgezet.

Het tweede grote blok in het ingangsgebouw (we waren al een uur in het park zonder ook maar één voet 'in' het park te zetten) is de vlindertuin. Het is een grote binnentuin in een serre-achtige ruimte. Er staan overal tropische planten van elke grootte en vorm. En overal vind je vlinders. Grote vlinders, kleine vlinders, nachtvlinders, kleurrijke vlinders, zijdevlinders... noem maar op. Maar niet alleen vlinders. Er zaten ook een aantal vogels, zoals een kwartelsoort en de kolibrie. De kwartels heb ik niet gezien, maar de kolibries en vlinders fladderen langs alle kanten rond je oren. Ze zijn het enorm gewend om tussen de mensen door te manoeuvreren en schrikken er niet voor terug om wat dichter te komen. Ook zijn er een aantal broedkassen voor de rupsen van de vlinders om in te ontpoppen en identiteitsfiches met de belangrijkste kenmerken voor elke vlindersoort. Ook een boom vol met cocons was geïnstalleerd om de nachtvlinders te laten rusten in het zicht van de bezoeker. Je zou het niet denken, maar sommige van die nachtvlinders zien er indrukwekkender uit dan hun wakkere neven. Bij nachtvlinder denk je meteen aan een grijze mot, maar wat er daar in die boom hing, waren toch pareltjes. Sommigen met vleugels zo groot als je hand.

Het was dan al na de middag, dus besloten we eerst wat te gaan eten in de cafetaria.
Gewoon een belegd broodje of sandwich, niets speciaals. Wel valt het op dat Coca-Cola heel zeldzaam is op openbare plaatsen. Meestal krijg je bij het bestellen van een cola altijd Pepsi.

Dan volgde de rest van de dierentuin. Het park is min of meer opgedeeld per continent. Alle Amerikaanse dieren zitten bij elkaar, alsook de Afrikaans enz. De grotere dieren hebben allemaal een open verblijf, dat speciaal aan hen is aangepast. Zo verblijven ze op een relatief ruime plaats in hun 'oorspronkelijk leefmilieu'. De rest van de dieren bevind zich binnen. Er zijn veel gebouwen waar meerdere dieren samen zitten. Ook is er één groot perk die de Afrikaanse Savanne moet voorstellen, waar de neushoorn, een aantal giraffen, de zebra's en antilopes op samenzitten. Als je de plattegrond van de zoo bekijkt, zul je merken dat de gebouwen niet al te groot zijn en verwacht je weinig binnen te kunnen vinden. Maar dan ga je toch bedrogen uitkomen, aangezien de meeste gebouwen uit meerdere verdiepingen zowel boven als onder de grond bestaan. Zo heb je het Afrikahuis met de krokodillen, slangen, schildpadden en mangoesten en het Rattenriool met de tentoonstelling rond 'ongenode gasten', die handelt over wat meestal aanzien wordt als ongedierte. Daarbij aansluitend is de kinderboerderij met de verplichte konijnen, kippen, cavia's, ezels en geiten.

Daarvoor is het Amerikaanse perk waar er een kudde bizons graast en elanden zich tussen de bomen verstoppen. Wat verder kom je dan in AmeriCasa, dat de Zuid-Amerikaanse fauna aanpakt. Wederom is er een volledige tropische tuin aangelegd, met waterwegen en trappen die naar nieuwe niveaus leiden. Een bad voor de piranha's en een aantal veel te luide papegaaien. Het komt op vele plaatsen in de dierentuin voor dat je oog in oog staat met de dieren en tussen hen kunt wandelen. Je kan ze wel niet strelen ofzo, maar je hebt toch wel het gevoel dat er geen grenzen worden opgeworpen tussen jou en het dier.

Helaas was het volgende perk leeg. Ze zouden daar een kodiakbeer met gezin hebben zitten, maar omdat Ursus, het mannetje, onlangs is overleden zitten ze achter de schermen.
Nog wat verder heb je het Savannegebouw, waar de savannedieren verblijven in de wintermaanden, het panter- en servalverblijf en de mantelbaviaanrots.

Er is ook een klein gebouw besteed aan de Australische dieren zoals kangoeroes en koala's.
Het reptielengebouw vormt dan de grens met de Aziatische dieren. Daar wordt vooral de nadruk op slangen en kikkers gelegd. Weerom met een grote focus op kennis over de dieren in plaats van gewoon wat dieren in een kooitje te stoppen. In de kelder van dat gebouw is er ook een korte expo rond de olifanten, gericht op cultuur rondom de olifant en de handel in ivoor. De beide zijdes van de medaille, als het ware: aan de ene kant een cultuurfenomeen en god, aan de andere een misbruikte producent van waardevol ivoor.

Daarnaast vind je dan de tijgerkooi terug en het olifantenperk. De olifanten zien er enorm uit. De slagtanden die die beesten meesleuren zijn gigantisch, ook al zijn het maar Indische olifanten. Er was ook een kalfje bij dat nog niet al te oud kon zijn geweest. Het was echt nog een kleintje (relatief gezien dan).

Het laatste dat we voorbijliepen was het leeuwenperk, waar Zulu zich sinds kort heer en meester van mag noemen, samen met twee leeuwinnen. De bedoeling is om een kweekprogramma voor de leeuwen op poten te zetten. Ik heb niet gezien of daar al meer info over was te vinden, dus misschien moet Zulu wat meer zijn best doen.

Als conclusie kan ik wel zeggen dat het een heel toffe dag was en je krijgt zeker waar voor je geld. Het is uitgebreid, het is leerrijk, de dieren zijn actief, het is duidelijk en het is zoveel meer dan juist een zoo. Ik ben blij dat ik het gezien heb en ik ben er wel van overtuigd dat ik later met mijn kinderen terugkeer. De zoo is de moeite en ik wil het hen niet ontzeggen. Ik denk dat ze er veel kunnen leren op een leuke manier. En ook voor een ouder publiek is het meer dan aan te raden. Dus ben je ooit in de buurt van Emmen of Groningen en je hebt tijd over, ga dan zeker eens langs bij de dierentuin van Emmen.

Noorder Dierenpark, deel 1

Op 31 december zijn we in tijdens de dag naar Emmen gegaan. Emmen is een stadje niet ver van Westerbork. En kennelijk is daar een heel grote Zoo. Die stond op de planning om te gaan bezoeken, dus we zetten al vroeg uit om op pad te gaan.
Eerst natuurlijk ontbijten. Het buffet was geweldig. Het was misschien niet het meest uitgebreide, maar je had er alles wat je nodig had. Van cornflakes tot brood, van sandwiches tot croissants, spek met eieren of gekookte eieren, versgeperst sinaasappelsap of koffie en thee, verschillende soorten kaas en vlees en confituur. Meer had je niet nodig, alles was lekker en vers.

Onderweg naar het dierenpark dan, viel me iets op. Nederland is een verlaten plek. Misschien wat verduidelijken. In agrarische gebieden, zoals bv West-Vlaanderen, heb je soms het gevoel alsof je in the middle of nowhere aan het rondrijden bent. Je rijdt langs en tussen velden en akkers door zonder al te veel leven tegen te komen. In Nederland is dat nog een pak erger. Waar je bij ons nog hier en daar wat lintbebouwing tegenkomt of een paar boerderijen en hoeves, kom je in Nederland niets van dat alles tegen. Wegen lopen van stad naar stad of dorp, en die beginnen vanaf de bebouwde kom en eindigen daar ook. Het ene moment rij je door de velden en het volgende zit je tussen appartementsblokken. Die overgang is echt enorm drastisch. Niemand woont buiten woonkernen. Het doet ook heel hard denken dat het merendeel van de Nederlandse steden volledig gesticht zijn volgens een grondplan en niet natuurlijk gegroeid, zoals bij ons. Eventjes mijn mening daarover.

Om even verder te gaan op het stichtingsidee van hierboven: Heel Emmen lijkt in functie van zijn dierentuin te staan. Overal zie je beelden, foto's en sculpturen van dieren. En niet zomaar tijdelijke constructies als promotiestunt, maar echt blijvend. De dierentuin ligt in het midden van de stad en bestrijkt de helft van het stadsoppervlak, dat misschien maar zo groot is als Diksmuide. Probeer je dat eens voor te stellen, de Antwerpse Zoo in het centrum van Diksmuide. Wel, zo is die stad opgebouwd. Pas op, voor de rest is die stad hypermodern en hebben ze er alles.
Nu bestaat die dierentuin uit twee delen, het deel dat in het centrum is gelegen en het deel aan de stadsrand, dat uitbreiding is. De parking bevindt zich ook aan het buitenste deel, dus dat was het eerste dat we gingen bezoeken. Enorme parking ook.
Het weer was niet formidabel, maar het regende niet door. Het was aan het regenen van willen, maar niet kunnen, dus het stoorde niet echt om veel buiten te moeten lopen.
Beide delen van de dierentuin hebben kassa's en je kan met het ticket van de ene helft ook in de andere, dus dat is wel een flexibel systeem. Ook zijn de twee delen verbonden met een loopbrug. Waarmee weeral mijn punt van die dierentuin als centrale orgaan van de stad bewezen is. Ze hebben een loopbrug die de helft van de stad overspant om de twee delen van de dierentuin met elkaar te verbinden. Als dat niet weten waar je toerisme ligt uitstraalt, dan weet ik het ook niet meer.

De uitbreiding van de zoo is het kleinste gedeelte van de twee. Daar houden ze vooral projecten en speciale presentaties, alsook een binnenspeeltuin. Zo heb je er een heel pinguïn-habitat en kan je vrij tussen die beestjes doorlopen. Ze zijn vrij nieuwsgierige dieren en schrikken er niet voor terug om toch even hun snoet uit hun nesten te steken om te zien wat een aantal toeristen bij hen te zoeken heeft. Er is dan ook een gebouw volledig aan de pinguïns gewijd, waarin je allerlei info kan terugvinden over de dieren, alsook spelletjes en interactieve presentaties kan doen. Er is ook een hele gang met een glazen wand, waardoor je de pinguïns kunt zien zwemmen in hun buitenverblijf. En ik kan je verzekeren, dat waren een hele hoop pinguïns in een hele hoop water. En ze waren in vorm. Je had ze soms moeten zien zwemmen. Tegen 15/u door het water 'vliegen', om dan als dolfijnen er geregeld uit te springen. Ja, volgens mij hebben die beestjes zeker niets tekort.

Daarna liepen we langs een kleiner verblijf, waar er een vorm van oer-lama zou moeten zitten. Een soort van wilde lama die bijna uitgestorven is, maar veel ouder is dan de lama die de meeste mensen kent, en dus waarschijnlijk een nog levende vooroudersoort is. Die hebben we helaas niet gezien. Wat ergens wel begrijpelijk is, aangezien lama's waarschijnlijk niet zo verzot zijn op regen in vergelijking met pinguïns.
Hun verblijf was ook vlak naast Yucatan, de binnenspeeltuin van de zoo. Volledig in het thema van, zoals de naam al verraadde, de oude Zuid-Amerikaanse culturen. Er stond een ware Inca-tempel om op te klimmen en kluiteren, overal houten boomhutten en trappen, ladders en bruggen om er te geraken, schuifaffen, bootjes om je over water te trekken (ja, echt water), tunnels om door te kruipen en een replica van een Spaans galjoen. Ja, ik kan je zeggen, Wouter en ik hadden eventjes spijt om al zo oud en groot te zijn, want anders hadden we daar de rest van de dag gezeten.

Het volgende gedeelte was een expo over water en waterzuivering. Je kreeg eerste de eigen waterzuiveringsinstallatie van de dierentuin te zien. Een bekken met allerlei plantensoorten in met bacteriën die het water reinigen en herstellen. Een hele hoop uitleg gekregen daarbij. Daarna een gang naar de echte machines met tanks en leidingen. In die gang waren allerlei leuke experimenten opgesteld waardoor je al spelend kon leren over viscositeit, massadichtheid, drijven en zinken en nog veel meer. Allemaal om meer te leren over water. Dan de grote installaties. Die houden al het water in de dierentuin proper. Elk circuit heeft zijn eigen installatie en gebruikt andere technieken. De soepschildpadden hadden er één, de pinguïns een tweede en de nijlpaarden de laatste. Het gewone afvalwater van de wc's en het restaurant kwamen ook in het circuit terecht om gereinigd te worden. Best wel interessant.

Je kwam dan ook nog langs een aquarium waarin die voorgenoemde soepschildpadden in ronddobberden.

Dan was het tijd om naar het hoofddeel van de zoo te gaan.
(to be continued)