Noorder Dierenpark, deel 1

Op 31 december zijn we in tijdens de dag naar Emmen gegaan. Emmen is een stadje niet ver van Westerbork. En kennelijk is daar een heel grote Zoo. Die stond op de planning om te gaan bezoeken, dus we zetten al vroeg uit om op pad te gaan.
Eerst natuurlijk ontbijten. Het buffet was geweldig. Het was misschien niet het meest uitgebreide, maar je had er alles wat je nodig had. Van cornflakes tot brood, van sandwiches tot croissants, spek met eieren of gekookte eieren, versgeperst sinaasappelsap of koffie en thee, verschillende soorten kaas en vlees en confituur. Meer had je niet nodig, alles was lekker en vers.

Onderweg naar het dierenpark dan, viel me iets op. Nederland is een verlaten plek. Misschien wat verduidelijken. In agrarische gebieden, zoals bv West-Vlaanderen, heb je soms het gevoel alsof je in the middle of nowhere aan het rondrijden bent. Je rijdt langs en tussen velden en akkers door zonder al te veel leven tegen te komen. In Nederland is dat nog een pak erger. Waar je bij ons nog hier en daar wat lintbebouwing tegenkomt of een paar boerderijen en hoeves, kom je in Nederland niets van dat alles tegen. Wegen lopen van stad naar stad of dorp, en die beginnen vanaf de bebouwde kom en eindigen daar ook. Het ene moment rij je door de velden en het volgende zit je tussen appartementsblokken. Die overgang is echt enorm drastisch. Niemand woont buiten woonkernen. Het doet ook heel hard denken dat het merendeel van de Nederlandse steden volledig gesticht zijn volgens een grondplan en niet natuurlijk gegroeid, zoals bij ons. Eventjes mijn mening daarover.

Om even verder te gaan op het stichtingsidee van hierboven: Heel Emmen lijkt in functie van zijn dierentuin te staan. Overal zie je beelden, foto's en sculpturen van dieren. En niet zomaar tijdelijke constructies als promotiestunt, maar echt blijvend. De dierentuin ligt in het midden van de stad en bestrijkt de helft van het stadsoppervlak, dat misschien maar zo groot is als Diksmuide. Probeer je dat eens voor te stellen, de Antwerpse Zoo in het centrum van Diksmuide. Wel, zo is die stad opgebouwd. Pas op, voor de rest is die stad hypermodern en hebben ze er alles.
Nu bestaat die dierentuin uit twee delen, het deel dat in het centrum is gelegen en het deel aan de stadsrand, dat uitbreiding is. De parking bevindt zich ook aan het buitenste deel, dus dat was het eerste dat we gingen bezoeken. Enorme parking ook.
Het weer was niet formidabel, maar het regende niet door. Het was aan het regenen van willen, maar niet kunnen, dus het stoorde niet echt om veel buiten te moeten lopen.
Beide delen van de dierentuin hebben kassa's en je kan met het ticket van de ene helft ook in de andere, dus dat is wel een flexibel systeem. Ook zijn de twee delen verbonden met een loopbrug. Waarmee weeral mijn punt van die dierentuin als centrale orgaan van de stad bewezen is. Ze hebben een loopbrug die de helft van de stad overspant om de twee delen van de dierentuin met elkaar te verbinden. Als dat niet weten waar je toerisme ligt uitstraalt, dan weet ik het ook niet meer.

De uitbreiding van de zoo is het kleinste gedeelte van de twee. Daar houden ze vooral projecten en speciale presentaties, alsook een binnenspeeltuin. Zo heb je er een heel pinguïn-habitat en kan je vrij tussen die beestjes doorlopen. Ze zijn vrij nieuwsgierige dieren en schrikken er niet voor terug om toch even hun snoet uit hun nesten te steken om te zien wat een aantal toeristen bij hen te zoeken heeft. Er is dan ook een gebouw volledig aan de pinguïns gewijd, waarin je allerlei info kan terugvinden over de dieren, alsook spelletjes en interactieve presentaties kan doen. Er is ook een hele gang met een glazen wand, waardoor je de pinguïns kunt zien zwemmen in hun buitenverblijf. En ik kan je verzekeren, dat waren een hele hoop pinguïns in een hele hoop water. En ze waren in vorm. Je had ze soms moeten zien zwemmen. Tegen 15/u door het water 'vliegen', om dan als dolfijnen er geregeld uit te springen. Ja, volgens mij hebben die beestjes zeker niets tekort.

Daarna liepen we langs een kleiner verblijf, waar er een vorm van oer-lama zou moeten zitten. Een soort van wilde lama die bijna uitgestorven is, maar veel ouder is dan de lama die de meeste mensen kent, en dus waarschijnlijk een nog levende vooroudersoort is. Die hebben we helaas niet gezien. Wat ergens wel begrijpelijk is, aangezien lama's waarschijnlijk niet zo verzot zijn op regen in vergelijking met pinguïns.
Hun verblijf was ook vlak naast Yucatan, de binnenspeeltuin van de zoo. Volledig in het thema van, zoals de naam al verraadde, de oude Zuid-Amerikaanse culturen. Er stond een ware Inca-tempel om op te klimmen en kluiteren, overal houten boomhutten en trappen, ladders en bruggen om er te geraken, schuifaffen, bootjes om je over water te trekken (ja, echt water), tunnels om door te kruipen en een replica van een Spaans galjoen. Ja, ik kan je zeggen, Wouter en ik hadden eventjes spijt om al zo oud en groot te zijn, want anders hadden we daar de rest van de dag gezeten.

Het volgende gedeelte was een expo over water en waterzuivering. Je kreeg eerste de eigen waterzuiveringsinstallatie van de dierentuin te zien. Een bekken met allerlei plantensoorten in met bacteriën die het water reinigen en herstellen. Een hele hoop uitleg gekregen daarbij. Daarna een gang naar de echte machines met tanks en leidingen. In die gang waren allerlei leuke experimenten opgesteld waardoor je al spelend kon leren over viscositeit, massadichtheid, drijven en zinken en nog veel meer. Allemaal om meer te leren over water. Dan de grote installaties. Die houden al het water in de dierentuin proper. Elk circuit heeft zijn eigen installatie en gebruikt andere technieken. De soepschildpadden hadden er één, de pinguïns een tweede en de nijlpaarden de laatste. Het gewone afvalwater van de wc's en het restaurant kwamen ook in het circuit terecht om gereinigd te worden. Best wel interessant.

Je kwam dan ook nog langs een aquarium waarin die voorgenoemde soepschildpadden in ronddobberden.

Dan was het tijd om naar het hoofddeel van de zoo te gaan.
(to be continued)