vrijdag 30 september 2011
The Game en Feel Good Inc.
En dan nu iets lichters, voor als je je door de vorige post hebt geworsteld.
Een beetje muziek om bij te genieten en lekker te luisteren.
Kunst, Filosofie en Guitar Hero
Gisteren heb ik niets geblogd, maar dat was niet helemaal mijn schuld.
Het zit namelijk zo dat ik deze week geen enkele avond voor mezelf heb gehad.
Niet dat dat iets slecht was, integendeel, ik vond mijn avonden altijd enorm vermakelijk en leuk doorgebracht. Meestal begon mijn avond met nog wat te werken voor school en mijn cursussen in orde maken. We hebben best wel al wat te doen voor zo vroeg in het jaar. Natuurlijk zal dat nog wel toenemen in de loop van het jaar.
Maar wat er me dan het meest bezighoudt 's avonds, zijn de meisjes van mijn klas. En dan vooral Wendy en Sara. Ik heb er al over gesproken. Die meiden zijn echt maf, geweldig wel, maar maf. En ik amuseer me er echt rot mee. We kunnen toch al elke avond vol chatten sinds we elkaar kennen. Daar is gisteren dan nog even Alessia en Anne bijgekomen die ook eens wilden chatten. En natuurlijk, mijn vaste klant, Roxy. Een Engelse die ik in World of Warcraft heb leren kennen en nu ook in het echte leven wel een goede vriendin is geworden. En kan je het al geloven dat ik mijn handen vol heb met al die vrouwen die aandacht vragen? Ik wil het natuurlijk wel al te graag geven é. Ik geniet van elk gesprek.
Vooral Wendy, dat is echt een speciale. Zo ben ik er eergisteren achter gekomen dat ze ook een fan is van anime en manga, dat ze naar Facts gaat (of zou willen gaan) en dat ze Dungeons and Dragons speelt. Dingen waar ik ook in geïnteresseerd ben. En ze heeft altijd wel iets te zeggen zonder dat het verveeld. En haar accent is machtig. Dat heb ik echt gemist tijdens mijn tijd in West-Vlaanderen, dat zalig accent. Het heeft iets weg van het Antwerps, maar met een serieuze invloed van het Mechels. Ze komt dan ook van daar uit de buurt.
En nee, ik ben niet verliefd of ben er niet naar op zoek ofzo. Ik ben gewoon enorm content dat er een soort van klik was toen we elkaar tegenkwamen en dat we goed overeen komen. En dat we eigenlijk onze eigen kliek hebben al, met een aantal mensen waar we allemaal mee kunnen opschieten en rondhangen.
Maar nu naar serieuzere dingen.
De Lessen!!! <dreigende muziek><bliksemschicht>
Gisteren hadden we de eerste les van Wijsbegeerte. In de grote aula. Eerst wat over de aula. Die is al massas indrukwekkend op zich, heel mooi ingericht. Heeft wat weg van een amfitheater of een schouwburg. Er hangen namelijk over spots aan rails rondom het podium. Er staat ook zo een spreekblok. Precies alsof Hitler elk moment een speech kan komen geven. En er zijn 3 enorme cilinders verspreid tegen de achtergevel van de aula, achteraan de stoelen waar de leerlingen zitten. En dat is het geweldige aan die aula, die cilinders zijn eigenlijk ook nog aparte klassen. Die zijn afgeschermd van de hoofd-aula, maar als de nood er zou zijn, dan draaien die zich 180° en schuiven die zo mee in de bestaande rijen van stoelen en vergroten zo de grote aula. Echt machtig.
Wijsbegeerte dan. Gisteren eerste les, vandaag al de tweede. Gisteren was het natuurlijk meer een intro, de vaste sleur van een vak inleiden en voorstellen en doelstellingen bepalen en al die saaie praat. Vandaag was het echter al serieus business en is Tante Nonneke er goed ingevlogen.
Ja, ik zeg Tante Nonneke, want zo ziet die professor er wel degelijk uit. Het eerste gedacht dat door mijn hoofd ging toen ze de aula binnenkwam, was dat van de verhalen die ons mama vertelde over St. Ursula, de nonnekesschool waar zij middelbaar volgde.
Om eerlijk te zijn, bij de intro kwam ze echt over als een droog en saai iemand om de hele tijd naar te luisteren. Er waren dan ook wat technische problemen met de microfoon en dat deed zeker geen goed aan de sfeer. Maar als ze dan vandaag echt aan de les begon, dan was het echt dik in orde. Ze verteld goed over alles wat ze wilt vertellen en kan je (mij toch zeker) genoeg geïnteresseerd maken om te blijven luisteren. Ik heb het gevoel dat ze vandaag nog redelijk traag over de stof ging en dat was goed ook, om er weer even in te komen.
Het enige slechte dat ik over de les zou kunnen zeggen, is de warmte, ongelofelijk om te stikken in die aula, en misschien ook het gebrek aan respect voor een professor dat sommige leerlingen blijken te tonen en door haar heen praten en lawaai maken.
We hadden gisteren dan ook al de eerste les over kunstwetenschappen. Een gezette man is onze professor voor dat vak. We hadden hem woensdag al gezien, omdat hij ook ons werkcollege, je weet wel dat buisvak, geeft. Toen viel het me trouwens niet zo op, maar gisteren werd het me toch duidelijk dat die dezelfde manier van doen heeft als ons papa. Het is precies alsof dat papa gewoon vooraan die klas staat en een uitleg staat te geven.
Die les lijkt me ook enorm interessant trouwens, ook omdat het kunst bestuderen is en zeker ook kunst leren kennen en aanvoelen. Het zal ook redelijk praktijkgericht zijn. Ik heb zelfs mijn eerste huiswerk al gedaan. Hij had het namelijk op een gegeven moment over een kerk in St. Joost-ten-Node. Het duurde even, maar toen had ik door dat dat eigenlijk was waar ik op kot zat. Die kerk staat op een paar honderd meter van mijn voordeur. Daar zou een heel knap altaarstuk zijn marmeren engelen bovenaan. Maar als je dat stuk van dichterbij, en eigenlijk vooral langs achteren, bekijkt, zul je zien dat die van hout zijn gemaakt en gecamoufleerd als marmer. Ik ben het dus gaan bekijken, en ja hoor... Ik ga me nu bedrogen voelen telkens ik die kerk zie. Elke dag van de week...
Maar voor de rest een zalige les, die ook elke keer weer op mijn medewerking en interesse kan rekenen.
Wat valt er dan nog te zeggen?
Ah, Alessia had ons uitgenodigd gisteren, om tussen de twee lessen door naar haar kot te komen. We hadden toch 3uur niets te doen. Buiten dan eventjes snel eten. En er wachtte ons daar een leuke verrassing. Zij had een Wii en een Rock Band spel. Dus hebben we ons daar nog massaal geamuseerd met Guitar Hero spelen en zingen op sommige van de beste songs ooit. Bon Jovi, die hier onlangs nog te vinden was op deze blog, was ook van de partij. Nirvana, Gorillaz, Blink-182, Rammstein, Kings of Leon,.... en nog veel meer. Ik was niet meteen mee met het hele Guitar Hero spelen, maar uiteindelijk was ik er toch nog redelijk goed in. Ik ben zelfs van plan op de korte termijn zelf een versie op te pikken. Dat was ook echt een machtig momentje. En toegegeven, Alessia kan zalig zingen en Wendy kan zwaar rocken :p
Nog eventjes kort melden misschien, heb Bieke vandaag even in de vlucht gezien. Toen mijn trein in Gent stopte zag ik haar tussen de zee van mensen staan en dan ook even toen we aankwamen in Diksmuide. Konden wel niet veel zeggen ofzo, want ons mama was erbij. Maar heb dan achteraf nog smsje gekregen.
Ze zag er goed uit en kennelijk is alles rustig bij haar in Gent. Meer moet dat niet zijn.
Ziezo, een hele boterham.
Dat zal me leren van het twee dagen uit te stellen van bloggen!
Het zit namelijk zo dat ik deze week geen enkele avond voor mezelf heb gehad.
Niet dat dat iets slecht was, integendeel, ik vond mijn avonden altijd enorm vermakelijk en leuk doorgebracht. Meestal begon mijn avond met nog wat te werken voor school en mijn cursussen in orde maken. We hebben best wel al wat te doen voor zo vroeg in het jaar. Natuurlijk zal dat nog wel toenemen in de loop van het jaar.
Maar wat er me dan het meest bezighoudt 's avonds, zijn de meisjes van mijn klas. En dan vooral Wendy en Sara. Ik heb er al over gesproken. Die meiden zijn echt maf, geweldig wel, maar maf. En ik amuseer me er echt rot mee. We kunnen toch al elke avond vol chatten sinds we elkaar kennen. Daar is gisteren dan nog even Alessia en Anne bijgekomen die ook eens wilden chatten. En natuurlijk, mijn vaste klant, Roxy. Een Engelse die ik in World of Warcraft heb leren kennen en nu ook in het echte leven wel een goede vriendin is geworden. En kan je het al geloven dat ik mijn handen vol heb met al die vrouwen die aandacht vragen? Ik wil het natuurlijk wel al te graag geven é. Ik geniet van elk gesprek.
Vooral Wendy, dat is echt een speciale. Zo ben ik er eergisteren achter gekomen dat ze ook een fan is van anime en manga, dat ze naar Facts gaat (of zou willen gaan) en dat ze Dungeons and Dragons speelt. Dingen waar ik ook in geïnteresseerd ben. En ze heeft altijd wel iets te zeggen zonder dat het verveeld. En haar accent is machtig. Dat heb ik echt gemist tijdens mijn tijd in West-Vlaanderen, dat zalig accent. Het heeft iets weg van het Antwerps, maar met een serieuze invloed van het Mechels. Ze komt dan ook van daar uit de buurt.
En nee, ik ben niet verliefd of ben er niet naar op zoek ofzo. Ik ben gewoon enorm content dat er een soort van klik was toen we elkaar tegenkwamen en dat we goed overeen komen. En dat we eigenlijk onze eigen kliek hebben al, met een aantal mensen waar we allemaal mee kunnen opschieten en rondhangen.
Maar nu naar serieuzere dingen.
De Lessen!!! <dreigende muziek><bliksemschicht>
Gisteren hadden we de eerste les van Wijsbegeerte. In de grote aula. Eerst wat over de aula. Die is al massas indrukwekkend op zich, heel mooi ingericht. Heeft wat weg van een amfitheater of een schouwburg. Er hangen namelijk over spots aan rails rondom het podium. Er staat ook zo een spreekblok. Precies alsof Hitler elk moment een speech kan komen geven. En er zijn 3 enorme cilinders verspreid tegen de achtergevel van de aula, achteraan de stoelen waar de leerlingen zitten. En dat is het geweldige aan die aula, die cilinders zijn eigenlijk ook nog aparte klassen. Die zijn afgeschermd van de hoofd-aula, maar als de nood er zou zijn, dan draaien die zich 180° en schuiven die zo mee in de bestaande rijen van stoelen en vergroten zo de grote aula. Echt machtig.
Wijsbegeerte dan. Gisteren eerste les, vandaag al de tweede. Gisteren was het natuurlijk meer een intro, de vaste sleur van een vak inleiden en voorstellen en doelstellingen bepalen en al die saaie praat. Vandaag was het echter al serieus business en is Tante Nonneke er goed ingevlogen.
Ja, ik zeg Tante Nonneke, want zo ziet die professor er wel degelijk uit. Het eerste gedacht dat door mijn hoofd ging toen ze de aula binnenkwam, was dat van de verhalen die ons mama vertelde over St. Ursula, de nonnekesschool waar zij middelbaar volgde.
Om eerlijk te zijn, bij de intro kwam ze echt over als een droog en saai iemand om de hele tijd naar te luisteren. Er waren dan ook wat technische problemen met de microfoon en dat deed zeker geen goed aan de sfeer. Maar als ze dan vandaag echt aan de les begon, dan was het echt dik in orde. Ze verteld goed over alles wat ze wilt vertellen en kan je (mij toch zeker) genoeg geïnteresseerd maken om te blijven luisteren. Ik heb het gevoel dat ze vandaag nog redelijk traag over de stof ging en dat was goed ook, om er weer even in te komen.
Het enige slechte dat ik over de les zou kunnen zeggen, is de warmte, ongelofelijk om te stikken in die aula, en misschien ook het gebrek aan respect voor een professor dat sommige leerlingen blijken te tonen en door haar heen praten en lawaai maken.
We hadden gisteren dan ook al de eerste les over kunstwetenschappen. Een gezette man is onze professor voor dat vak. We hadden hem woensdag al gezien, omdat hij ook ons werkcollege, je weet wel dat buisvak, geeft. Toen viel het me trouwens niet zo op, maar gisteren werd het me toch duidelijk dat die dezelfde manier van doen heeft als ons papa. Het is precies alsof dat papa gewoon vooraan die klas staat en een uitleg staat te geven.
Die les lijkt me ook enorm interessant trouwens, ook omdat het kunst bestuderen is en zeker ook kunst leren kennen en aanvoelen. Het zal ook redelijk praktijkgericht zijn. Ik heb zelfs mijn eerste huiswerk al gedaan. Hij had het namelijk op een gegeven moment over een kerk in St. Joost-ten-Node. Het duurde even, maar toen had ik door dat dat eigenlijk was waar ik op kot zat. Die kerk staat op een paar honderd meter van mijn voordeur. Daar zou een heel knap altaarstuk zijn marmeren engelen bovenaan. Maar als je dat stuk van dichterbij, en eigenlijk vooral langs achteren, bekijkt, zul je zien dat die van hout zijn gemaakt en gecamoufleerd als marmer. Ik ben het dus gaan bekijken, en ja hoor... Ik ga me nu bedrogen voelen telkens ik die kerk zie. Elke dag van de week...
Maar voor de rest een zalige les, die ook elke keer weer op mijn medewerking en interesse kan rekenen.
Wat valt er dan nog te zeggen?
Ah, Alessia had ons uitgenodigd gisteren, om tussen de twee lessen door naar haar kot te komen. We hadden toch 3uur niets te doen. Buiten dan eventjes snel eten. En er wachtte ons daar een leuke verrassing. Zij had een Wii en een Rock Band spel. Dus hebben we ons daar nog massaal geamuseerd met Guitar Hero spelen en zingen op sommige van de beste songs ooit. Bon Jovi, die hier onlangs nog te vinden was op deze blog, was ook van de partij. Nirvana, Gorillaz, Blink-182, Rammstein, Kings of Leon,.... en nog veel meer. Ik was niet meteen mee met het hele Guitar Hero spelen, maar uiteindelijk was ik er toch nog redelijk goed in. Ik ben zelfs van plan op de korte termijn zelf een versie op te pikken. Dat was ook echt een machtig momentje. En toegegeven, Alessia kan zalig zingen en Wendy kan zwaar rocken :p
Nog eventjes kort melden misschien, heb Bieke vandaag even in de vlucht gezien. Toen mijn trein in Gent stopte zag ik haar tussen de zee van mensen staan en dan ook even toen we aankwamen in Diksmuide. Konden wel niet veel zeggen ofzo, want ons mama was erbij. Maar heb dan achteraf nog smsje gekregen.
Ze zag er goed uit en kennelijk is alles rustig bij haar in Gent. Meer moet dat niet zijn.
Ziezo, een hele boterham.
Dat zal me leren van het twee dagen uit te stellen van bloggen!
woensdag 28 september 2011
Tulband
Gewoon een vrolijk deuntje van een vrolijke vent die wat vrolijk staat te doen.
En nogmaals, het is blijven plakken.
Het lijkt misschien wat vreemd in het begin, maar je moet eventjes geduld hebben tot het op gang komt. Dan is het een echt leuk liedje.
En nogmaals, het is blijven plakken.
Het lijkt misschien wat vreemd in het begin, maar je moet eventjes geduld hebben tot het op gang komt. Dan is het een echt leuk liedje.
Belevenissen in hartje Brussel
Vroeg opgestaan om de trein te nemen naar de VUB. Hadden les om 9u. Ik had met Wendy in Br. Noord afgesproken. Ik stap daar op en zij moet daar overstappen en dan konden we het laatste beetje samen afleggen. We hadden gerekend om rond 8.30u aan te komen in Etterbeek, wat ons nog een halfuur zou geven om bij het lokaal te komen. Tijd zat dachten we, maar dat was buiten de NMBS gerekend. Toen we dan toch maar rond 9.15u de klas binnenkwamen en ons verexcuseerden bij de prof, vanwege "een persoon op de sporen", kon onze eerste echte les beginnen. Maar zoals elke eerste les, was ook dit een inleiding in wat het vak inhoudt. Het was het Werkcollege van Kunstwetenschappen en Archeologie. Het telt mee voor 16 studiepunten en het wordt algemeen aanzien als een buisvak. Die indruk kreeg ik ook wel tijdens de presentatie. Er gaat veel werk in kruipen. Dan een korte rondleiding in het Centrum voor Studie en Begeleiding gekregen, een soort van leerzaal, waar je ook lokalen en computers kan afhuren voor groepswerken en de Bibliotheek. Normaal duurde de les van 9u tot 13u, maar omdat het de eerste was en die rondleidingen er bij waren, konden we om 12u al eten.
Broodje meegepikt en me met een 7-tal bevallige dames, afkomstig uit alle hoeken van het land en verder, op het grasveldje gezet. Daarna te horen gekregen dat Evelien in aantocht was, dus ik bleef nog even hangen in het KultuurKafee met Wendy, Alessia en Rosemarijn. We praatten over de meest uiteenlopende zaken. Het was echt boeiend. Evelien kwam dan, nog even gedronken, gebabbeld over haar inschrijving en dan ook langzaamaan de trein op.
Even gepasseerd in Brussel Zuid op zoek naar een abonnement dat zowel de NMBS, TEC, MIVB en De Lijn overkoepeld. Niet gevonden. Nochtans staat er op de site van die instellingen genoeg info over dit mythisch voorwerp om menig schattenjager en zelfs criticus te overtuigen om op zoek te gaan. Ik ga morgen nog wel eens zoeken. Of misschien volgende week, want morgen heb ik wat teveel les voor nog veel rond te toeren.
Batterij van mijn gsm is ook plat en natuurlijk ben ik zo slim geweest mijn lader thuis te laten liggen. Ik ga hier sebiet eens rondkijken of er mensen van op kot zijn die me kunnen helpen daarmee.
Broodje meegepikt en me met een 7-tal bevallige dames, afkomstig uit alle hoeken van het land en verder, op het grasveldje gezet. Daarna te horen gekregen dat Evelien in aantocht was, dus ik bleef nog even hangen in het KultuurKafee met Wendy, Alessia en Rosemarijn. We praatten over de meest uiteenlopende zaken. Het was echt boeiend. Evelien kwam dan, nog even gedronken, gebabbeld over haar inschrijving en dan ook langzaamaan de trein op.
Even gepasseerd in Brussel Zuid op zoek naar een abonnement dat zowel de NMBS, TEC, MIVB en De Lijn overkoepeld. Niet gevonden. Nochtans staat er op de site van die instellingen genoeg info over dit mythisch voorwerp om menig schattenjager en zelfs criticus te overtuigen om op zoek te gaan. Ik ga morgen nog wel eens zoeken. Of misschien volgende week, want morgen heb ik wat teveel les voor nog veel rond te toeren.
Batterij van mijn gsm is ook plat en natuurlijk ben ik zo slim geweest mijn lader thuis te laten liggen. Ik ga hier sebiet eens rondkijken of er mensen van op kot zijn die me kunnen helpen daarmee.
Eerste avond
Niet echt mijn eerste avond hier op kot, maar eerder de eerste avond na de eerste dag.
Toen ik gisteren nog maar goed en wel thuis was, en het vorige blogberichtje had getypt, was ik al langs alle kanten door mensen uitgenodigd om vrienden te worden op facebook. Ook al had ik ze nog maar een kwartier eerder gezien, die waren ook al thuis en moesten mijn toevoegen.
Nuja, waarom niet? Ik heb me dus maar een hele avond bezig gehouden met het switchen tussen gesprekken met mijn nieuwe vrienden. Sara, die gisteren nogal een stil type leek en eigenlijk niet veel zei, maar wel mee lachte enzo, bleek op de chat een enorm zot kind te zijn. Positief bedoeld natuurlijk. Die is heel open, heel eerlijk en die heeft de wildste fantasie die je u maar kan voorstellen.
Wendy is gewoon ... Wendy. Dat is misschien dom uitgelegd, maar ik had er net een hele namiddag zwaar mee zitten babbelen en lachen en dat voelde gewoon juist hetzelfde op de chat. Die schrijft zoals ze praat en dat is ook wel de max.
Nu eens vroeg uit de veren voor een werkcollege deze voormiddag.
Van 9u tot 13u, dus we vliegen er al goed in. Ik ben benieuwd.
In ander nieuws, Evelien heeft vandaag een afspraak aan de VUB en gaat zich ook inschrijven in Kunstwetenschappen en Archeologie. Dus ik heb mijn klasgenootje terug.
Nog ander nieuws, ik ben gisteren nog eens naar de blog van Bieke gaan kijken, maar kennelijk kan ik er niet meer op. Ze zei wel dat ze een pak minder ging bloggen, maar het kan nu wel zijn dat ze er echt mee gestopt is door gebrek aan tijd. Wel jammer, want ik las wel graag wat ze schreef.
Toen ik gisteren nog maar goed en wel thuis was, en het vorige blogberichtje had getypt, was ik al langs alle kanten door mensen uitgenodigd om vrienden te worden op facebook. Ook al had ik ze nog maar een kwartier eerder gezien, die waren ook al thuis en moesten mijn toevoegen.
Nuja, waarom niet? Ik heb me dus maar een hele avond bezig gehouden met het switchen tussen gesprekken met mijn nieuwe vrienden. Sara, die gisteren nogal een stil type leek en eigenlijk niet veel zei, maar wel mee lachte enzo, bleek op de chat een enorm zot kind te zijn. Positief bedoeld natuurlijk. Die is heel open, heel eerlijk en die heeft de wildste fantasie die je u maar kan voorstellen.
Wendy is gewoon ... Wendy. Dat is misschien dom uitgelegd, maar ik had er net een hele namiddag zwaar mee zitten babbelen en lachen en dat voelde gewoon juist hetzelfde op de chat. Die schrijft zoals ze praat en dat is ook wel de max.
Nu eens vroeg uit de veren voor een werkcollege deze voormiddag.
Van 9u tot 13u, dus we vliegen er al goed in. Ik ben benieuwd.
In ander nieuws, Evelien heeft vandaag een afspraak aan de VUB en gaat zich ook inschrijven in Kunstwetenschappen en Archeologie. Dus ik heb mijn klasgenootje terug.
Nog ander nieuws, ik ben gisteren nog eens naar de blog van Bieke gaan kijken, maar kennelijk kan ik er niet meer op. Ze zei wel dat ze een pak minder ging bloggen, maar het kan nu wel zijn dat ze er echt mee gestopt is door gebrek aan tijd. Wel jammer, want ik las wel graag wat ze schreef.
dinsdag 27 september 2011
"Eerste" dag
Vandaag voor de eerste dag naar de VUB gegaan. Er stond vanmiddag een inleiding op het programma die ons zou helpen met het opstarten van een profiel en de smartschool-achtige toestanden.
Ik zat als een van de eersten aan het lokaal. En degene die er bijkwamen heb ik zodoende al wat leren kennen. Alles ging eigenlijk heel goed, totdat me een trend in de aanwezigen begon op te vallen.
Er stonden namelijk al 20 meisjes in de gang en maar één jongen, namelijk ik. Wat blijkt nu, dat we met een 30tal mensen in de klas zitten en dat er maar 2 jongens zijn. Dat gaat dus de moeite worden dit jaar.
Na nog een tijd wachten, bleek het dan uiteindelijk zo te zijn dat de prof niet kwam opdagen. Dus zijn we maar allemaal beginnen afdruipen. Ik heb me bij een paar meisjes gevoegd waarmee ik al een tijdje aan het praten was en we zijn gaan kijken of onze boeken al beschikbaar waren. Nogmaals, in theorie wel, maar in de praktijk zijn we toch maar met 2 van de 8 boeken naar huis gegaan. Ook al hadden ze de prijs van de volle 8. Ik zweer het, geen enkel schoolboek kan zoveel kennis bevatten, dat het die 55euro waard is! Dat is natuurlijk de krent in mij die spreekt.
De zon was ondertussen beginnen schijnen en we vonden het nu allemaal wat zonde om al naar huis te moeten gaan. We waren allemaal met de trein, ook al moest niet iedereen naar hetzelfde station. Voor de neus weg ben ik al vergeten hoe één meisje noemde, maar zij is dan toch redelijk snel naar huis gegaan. Ik ben dan samen met Wendy en Sara nog wat gebleven op de campus. Beetje rondgewandeld tot we bij het KultuurKafee kwamen. Daar ons in het zonnetje gezet, wat gedronken en elkaar beter leren kennen. Het was een gezellige namiddag en ik denk wel dat ik in een leuke groep ben terechtgekomen. De meesten zijn trouwens afkomstig van het Brusselse zelf of van de richtingen van Antwerpen uit, dus qua taal komt het ook nog goed. Nu net thuisgekomen. Ben blij met mijn internet. Dan kan ik nog wat chatten met Wendy, daar klikte het wel mee. Hopelijk hou ik het zo, want ze zou wel een toffe maat zijn.
En natuurlijk ben ik ook blij met mijn internet, want dan kan ik jullie op de hoogte houden.
Ik zat als een van de eersten aan het lokaal. En degene die er bijkwamen heb ik zodoende al wat leren kennen. Alles ging eigenlijk heel goed, totdat me een trend in de aanwezigen begon op te vallen.
Er stonden namelijk al 20 meisjes in de gang en maar één jongen, namelijk ik. Wat blijkt nu, dat we met een 30tal mensen in de klas zitten en dat er maar 2 jongens zijn. Dat gaat dus de moeite worden dit jaar.
Na nog een tijd wachten, bleek het dan uiteindelijk zo te zijn dat de prof niet kwam opdagen. Dus zijn we maar allemaal beginnen afdruipen. Ik heb me bij een paar meisjes gevoegd waarmee ik al een tijdje aan het praten was en we zijn gaan kijken of onze boeken al beschikbaar waren. Nogmaals, in theorie wel, maar in de praktijk zijn we toch maar met 2 van de 8 boeken naar huis gegaan. Ook al hadden ze de prijs van de volle 8. Ik zweer het, geen enkel schoolboek kan zoveel kennis bevatten, dat het die 55euro waard is! Dat is natuurlijk de krent in mij die spreekt.
De zon was ondertussen beginnen schijnen en we vonden het nu allemaal wat zonde om al naar huis te moeten gaan. We waren allemaal met de trein, ook al moest niet iedereen naar hetzelfde station. Voor de neus weg ben ik al vergeten hoe één meisje noemde, maar zij is dan toch redelijk snel naar huis gegaan. Ik ben dan samen met Wendy en Sara nog wat gebleven op de campus. Beetje rondgewandeld tot we bij het KultuurKafee kwamen. Daar ons in het zonnetje gezet, wat gedronken en elkaar beter leren kennen. Het was een gezellige namiddag en ik denk wel dat ik in een leuke groep ben terechtgekomen. De meesten zijn trouwens afkomstig van het Brusselse zelf of van de richtingen van Antwerpen uit, dus qua taal komt het ook nog goed. Nu net thuisgekomen. Ben blij met mijn internet. Dan kan ik nog wat chatten met Wendy, daar klikte het wel mee. Hopelijk hou ik het zo, want ze zou wel een toffe maat zijn.
En natuurlijk ben ik ook blij met mijn internet, want dan kan ik jullie op de hoogte houden.
Internet (2)
Normaal gezien is onze provider voor het internet de "Studenten Internet Hotspot Solution". Bij hen moeten we ons inloggen als we toegang tot het internet willen en zij providen dan de aansluiting. Zij werken normaal met Wifi hotspots, draadloos internet, maar dat lijkt in mijn kot nog niet het geval te zijn, aangezien iedereen hier met de kabel internet moet nemen.
Maar nu was ik toch maar weer eens aan het snuisteren en zoeken naar een oplossing voor mijn internetprobleem en toen keek in mijn beschikbare draadloze netwerken. En wat vind ik daar? Studenten Internet Hotspot! Dus hebben we blijkbaar wel zo een Wifi hotspot in de buurt. Dat zou wel een hele redding zijn, anders moest ik een week zonder internet. En nee, niet voor spelletjes of facebook, maar in de eerste weken van het schooljaar is het nogal aangeraden te weten waar je heen moet en wanneer.
Ik denk dat we dat internet nu zo hebben vanwege onze nieuwe huisbaas. Onlangs hebben de vorige eigenaars de blok verkocht aan een andere familie. Die gingen nu ervoor zorgen dat alles in orde kwam (we hebben een mail gekregen met al hun doelstellingen) en misschien hebben zij een draadloos netwerk laten installeren dan.
Nu, hoe het ook mag zijn, ik heb internet op dit moment en ik profiteer er van. In die twee dagen dat ik niet kon bloggen, heb ik het toch grondig gemist. Bewijst maar weer hoe verslavend dat het is :p
Maar nu was ik toch maar weer eens aan het snuisteren en zoeken naar een oplossing voor mijn internetprobleem en toen keek in mijn beschikbare draadloze netwerken. En wat vind ik daar? Studenten Internet Hotspot! Dus hebben we blijkbaar wel zo een Wifi hotspot in de buurt. Dat zou wel een hele redding zijn, anders moest ik een week zonder internet. En nee, niet voor spelletjes of facebook, maar in de eerste weken van het schooljaar is het nogal aangeraden te weten waar je heen moet en wanneer.
Ik denk dat we dat internet nu zo hebben vanwege onze nieuwe huisbaas. Onlangs hebben de vorige eigenaars de blok verkocht aan een andere familie. Die gingen nu ervoor zorgen dat alles in orde kwam (we hebben een mail gekregen met al hun doelstellingen) en misschien hebben zij een draadloos netwerk laten installeren dan.
Nu, hoe het ook mag zijn, ik heb internet op dit moment en ik profiteer er van. In die twee dagen dat ik niet kon bloggen, heb ik het toch grondig gemist. Bewijst maar weer hoe verslavend dat het is :p
Internet
Ik heb nog een paar problemen met het internet op mijn kot. Mijn poort voor de internetkabel is kennelijk niet goed geïnstalleerd of zelfs volledig kapot. Daarom is het enorm moeilijk om op het internet te geraken op dit moment. Ik heb nu even geluk gehad om op een onbeschermd draadloos netwerk te kunnen gaan.
Dus als je deze week niet teveel updates ziet op de blog, dan is het daardoor. Dit weekend zal ik het in orde brengen en dan ben ik er weer.
Dus als je deze week niet teveel updates ziet op de blog, dan is het daardoor. Dit weekend zal ik het in orde brengen en dan ben ik er weer.
zaterdag 24 september 2011
Ice Queen
Mijn goede daad voor vandaag zit er ook alweer op.
Tante Hilde zond me daarstraks een sms: "Wie zong dat ook alweer van haven't you seen? Die ene van op de Proms daar. Met dat hoog stemmeke"
Dat is natuurlijk een redelijk cryptisch smsje en eerlijk gezegd wist ik niet meteen waarover ze het had.
Twee minuten nadenken over wie we allemaal al op de Proms gezien hebben, welke liedjes mogelijk 'haven't you seen' bevatten en dan nog redelijk hoog gezongen worden. Mijn beste gok na wat overleg met Wouter was Within Temptation, omdat me dat toch bij gebleven is als heel hoog gezongen op de Proms en iets waar Tante Hilde toen van onder de indruk was. Mede mogelijk door de enorme lichteffecten en het gebruik van vuur en confetti enzo.
En ja hoor, Within Temptation zoeken in combinatie met 'haven't you seen' en we kregen het lied "Ice Queen".
Dat bleek dan ook hetgeen te zijn dat ze zocht. Kristof to the rescue once again!
Maar nu zit ik ook weer met dat lied in mijn hoofd en ik geraak er maar niet vanaf. Ik zeg het misschien over veel liedjes, maar dat maakt het niet minder waar. Het is een machtig lied.
Tante Hilde zond me daarstraks een sms: "Wie zong dat ook alweer van haven't you seen? Die ene van op de Proms daar. Met dat hoog stemmeke"
Dat is natuurlijk een redelijk cryptisch smsje en eerlijk gezegd wist ik niet meteen waarover ze het had.
Twee minuten nadenken over wie we allemaal al op de Proms gezien hebben, welke liedjes mogelijk 'haven't you seen' bevatten en dan nog redelijk hoog gezongen worden. Mijn beste gok na wat overleg met Wouter was Within Temptation, omdat me dat toch bij gebleven is als heel hoog gezongen op de Proms en iets waar Tante Hilde toen van onder de indruk was. Mede mogelijk door de enorme lichteffecten en het gebruik van vuur en confetti enzo.
En ja hoor, Within Temptation zoeken in combinatie met 'haven't you seen' en we kregen het lied "Ice Queen".
Dat bleek dan ook hetgeen te zijn dat ze zocht. Kristof to the rescue once again!
Maar nu zit ik ook weer met dat lied in mijn hoofd en ik geraak er maar niet vanaf. Ik zeg het misschien over veel liedjes, maar dat maakt het niet minder waar. Het is een machtig lied.
Barbecue
Ook al is de herfst al officieel begonnen, het weer mocht er vandaag toch wel weer zijn.
Daarom hebben we het er ook van genomen om nog eens in de tuin te zitten, te genieten van het laatste zonnetje en nog eens te barbecueën.
Een lekker slaatje, wat ribbetjes en satés en een lekker glaasje rode wijn, terwijl je het nog heerlijk warm krijgt van een avondzonnetje. Dan nog wat muziek op de achtergrond en een goed gesprek en je avond kan al niet meer stuk. Een perfecte manier om de vakantie af te sluiten en het begin van het nieuwe jaar te starten!
Daarom hebben we het er ook van genomen om nog eens in de tuin te zitten, te genieten van het laatste zonnetje en nog eens te barbecueën.
Een lekker slaatje, wat ribbetjes en satés en een lekker glaasje rode wijn, terwijl je het nog heerlijk warm krijgt van een avondzonnetje. Dan nog wat muziek op de achtergrond en een goed gesprek en je avond kan al niet meer stuk. Een perfecte manier om de vakantie af te sluiten en het begin van het nieuwe jaar te starten!
Nieuwe meubels
Daarnet nog de IKEA bezocht. Ik had nog een paar kastjes nodig voor op kot.
De kamer zag er eigenlijk heel slordig en onaangenaam uit in het begin. Maar ik begin me er toch al meer thuis te voelen. Het is natuurlijk een volledig andere kamer dan de vorige jaren, maar een eigen stijl eraan geven doet toch wonderen. Het ademt meteen weer die sfeer van mijn eigen kot uit.
Morgen dan met papa naar Brussel, het laatste op orde brengen en die kasten assembleren.
En dan ben ik gesetteld voor het nieuwe jaar. Ik kan al niet wachten.
De kamer zag er eigenlijk heel slordig en onaangenaam uit in het begin. Maar ik begin me er toch al meer thuis te voelen. Het is natuurlijk een volledig andere kamer dan de vorige jaren, maar een eigen stijl eraan geven doet toch wonderen. Het ademt meteen weer die sfeer van mijn eigen kot uit.
Morgen dan met papa naar Brussel, het laatste op orde brengen en die kasten assembleren.
En dan ben ik gesetteld voor het nieuwe jaar. Ik kan al niet wachten.
vrijdag 23 september 2011
Floor
Is weer kerngezond!!
Ze mankt niet meer, ook al probeert ze nog wel. Maar het is enkel om aandacht of eten te vragen. Als ze ziet dat het niet meer werkt, dan laat ze het hele gedoe voor wat het is en strompelt mokkend weg.
Tja, haar luie leventje van de hele tijd verzorgd worden is nu jammer genoeg voorbij. Het is maar beter zo, dat ze niet de hele tijd met pijn zit.
Ze mankt niet meer, ook al probeert ze nog wel. Maar het is enkel om aandacht of eten te vragen. Als ze ziet dat het niet meer werkt, dan laat ze het hele gedoe voor wat het is en strompelt mokkend weg.
Tja, haar luie leventje van de hele tijd verzorgd worden is nu jammer genoeg voorbij. Het is maar beter zo, dat ze niet de hele tijd met pijn zit.
Boodschappen
Omdat mama volledig ingewikkeld is. En ook omdat ze met haar handen en voeten in een verband zit, moest ik vanochtend de boodschappen doen. Redelijk logisch als je bedenkt dat sinds vannacht haar verdoving uitgewerkt is en ze nu met enorm veel pijn zit.
Zo kwam het dus ook dat ik vanochtend een behandeling bij de pedicure kreeg. Normaal was die voor ons mama, maar met ingebonden voeten heb je er niet zoveel aan. Dus ik werd even verwend met een voetbehandeling. Nagels knippen en eelt weghalen. Het voelt toch altijd wel comfortabel na zo'n pedicure.
Daarna de auto ingesprongen om langs te gaan bij het ziekenfonds, nog wat geld terugkrijgen, en dan naar de winkel voor het middageten. Dat ik trouwens ook mag klaarmaken, want omdat ze nu in een rolstoel zit, kan ze niet aan het vuur. En zelfs moest ze dat kunnen, kan ze geen pannen vasthouden.
Onderweg op de radio nog een leuk lied gehoord. Eentje om mee te zingen
Straks ga ik terug naar ons papa en krijg je een update over Floor, de manke poes.
Zo kwam het dus ook dat ik vanochtend een behandeling bij de pedicure kreeg. Normaal was die voor ons mama, maar met ingebonden voeten heb je er niet zoveel aan. Dus ik werd even verwend met een voetbehandeling. Nagels knippen en eelt weghalen. Het voelt toch altijd wel comfortabel na zo'n pedicure.
Daarna de auto ingesprongen om langs te gaan bij het ziekenfonds, nog wat geld terugkrijgen, en dan naar de winkel voor het middageten. Dat ik trouwens ook mag klaarmaken, want omdat ze nu in een rolstoel zit, kan ze niet aan het vuur. En zelfs moest ze dat kunnen, kan ze geen pannen vasthouden.
Onderweg op de radio nog een leuk lied gehoord. Eentje om mee te zingen
Straks ga ik terug naar ons papa en krijg je een update over Floor, de manke poes.
donderdag 22 september 2011
Divorce
Sean is net nog langs gekomen. Hij wou over een paar dingen praten.
Kennelijk botert het al een hele tijd niet meer goed tussen zijn ouders. Er waren een hele hoop problemen in de jaren dat ze samen waren en ze zijn er schijnbaar altijd goed doorgekomen. Tot nu dan.
Die vele kleine problemen waren genoeg om toch 'the seeds of discord' te zaaien en die zijn nu volledig in bloei. Ruzies over zaken van 20jaar geleden laaien op en irritaties komen naar boven. En ze zien het niet meer zitten samen. Ze gaan dus heel binnenkort scheiden.
Sean is er wel wat van weggeblazen. Zijn ouders zijn altijd goed overeen gekomen en hij had het nooit anders gezien. Hij is ook enig kind en dus het enige dat hij heeft, zijn z'n ouders, en hij wist niet goed wat te doen met de situatie nu. Ze zouden ook moeten verhuizen dan. En hij zou moeten kiezen bij wie hij zou verblijven. Zijn vader werkt veel en heeft een enorm goed loon, maar heeft geen tijd voor hem. En zijn moeder zorgt voor hem, maar heeft geen rotte frank. Hij is er nu van overtuigd dat hij bij zijn moeder wilt blijven en beginnen werken om voor haar te voorzien. Dat is dus ook de reden dat hij volgend jaar niet gaat verder studeren en in het algemeen studies opgeeft. Hij heeft nu al een part time job in de gamemania, maar is volop op zoek naar vast werk.
Ik vind het enorm jammer voor hem dat hij zijn toekomst moet opgeven daarvoor.
Zijn moeder kan wel degelijk werken, maar omdat ze 9jaar geleden kanker heeft gekregen is ze ervan overtuigd dat ze nooit meer zou moeten werken. Ze is helaas wel al jaren genezen verklaren en weer kerngezond. Haar risico om te hervallen is even groot als dat van jou of mij. Dus ik hoop dat zijn moeder dat nu ook inziet en toch terug gaat werken voordat Sean heel zijn toekomst vergooit om voor haar te zorgen.
Ze zouden verhuizen naar Ieper, wat niet zoveel verder is dan dat ze nu wonen. Ze wonen nu in Woumen trouwens.
Nu heb ik ook wel gehoord dat ze zeker niet in een vechtscheiding terecht gaan komen. Ze hadden elk hun twijfels en irritaties over de andere en die zijn nu open en bloot op tafel gelegd. En ze zouden als vrienden uit elkaar gaan. Dat maakt het natuurlijk altijd makkelijker. Ik kan er van meespreken, mijn ouders komen toch ook nog redelijk overeen, hoewel er altijd nog wel irritatie is over mekaar. Maar ik ken er helaas ook die zeker niet zoveel geluk hebben met de richting die hun ouders gekozen hebben om het af te handelen.
Ik kan maar hopen dat alles goed komt. Ik heb tegen Sean gezegd dat hij altijd welkom is om erover te praten als hij wilt. Ik heb het gevoel dat hij nog niet goed beseft dat het toch een serieuze impact zal hebben op zijn leven, ook al lijkt het nu zo gemakkelijk te gaan.
Kennelijk botert het al een hele tijd niet meer goed tussen zijn ouders. Er waren een hele hoop problemen in de jaren dat ze samen waren en ze zijn er schijnbaar altijd goed doorgekomen. Tot nu dan.
Die vele kleine problemen waren genoeg om toch 'the seeds of discord' te zaaien en die zijn nu volledig in bloei. Ruzies over zaken van 20jaar geleden laaien op en irritaties komen naar boven. En ze zien het niet meer zitten samen. Ze gaan dus heel binnenkort scheiden.
Sean is er wel wat van weggeblazen. Zijn ouders zijn altijd goed overeen gekomen en hij had het nooit anders gezien. Hij is ook enig kind en dus het enige dat hij heeft, zijn z'n ouders, en hij wist niet goed wat te doen met de situatie nu. Ze zouden ook moeten verhuizen dan. En hij zou moeten kiezen bij wie hij zou verblijven. Zijn vader werkt veel en heeft een enorm goed loon, maar heeft geen tijd voor hem. En zijn moeder zorgt voor hem, maar heeft geen rotte frank. Hij is er nu van overtuigd dat hij bij zijn moeder wilt blijven en beginnen werken om voor haar te voorzien. Dat is dus ook de reden dat hij volgend jaar niet gaat verder studeren en in het algemeen studies opgeeft. Hij heeft nu al een part time job in de gamemania, maar is volop op zoek naar vast werk.
Ik vind het enorm jammer voor hem dat hij zijn toekomst moet opgeven daarvoor.
Zijn moeder kan wel degelijk werken, maar omdat ze 9jaar geleden kanker heeft gekregen is ze ervan overtuigd dat ze nooit meer zou moeten werken. Ze is helaas wel al jaren genezen verklaren en weer kerngezond. Haar risico om te hervallen is even groot als dat van jou of mij. Dus ik hoop dat zijn moeder dat nu ook inziet en toch terug gaat werken voordat Sean heel zijn toekomst vergooit om voor haar te zorgen.
Ze zouden verhuizen naar Ieper, wat niet zoveel verder is dan dat ze nu wonen. Ze wonen nu in Woumen trouwens.
Nu heb ik ook wel gehoord dat ze zeker niet in een vechtscheiding terecht gaan komen. Ze hadden elk hun twijfels en irritaties over de andere en die zijn nu open en bloot op tafel gelegd. En ze zouden als vrienden uit elkaar gaan. Dat maakt het natuurlijk altijd makkelijker. Ik kan er van meespreken, mijn ouders komen toch ook nog redelijk overeen, hoewel er altijd nog wel irritatie is over mekaar. Maar ik ken er helaas ook die zeker niet zoveel geluk hebben met de richting die hun ouders gekozen hebben om het af te handelen.
Ik kan maar hopen dat alles goed komt. Ik heb tegen Sean gezegd dat hij altijd welkom is om erover te praten als hij wilt. Ik heb het gevoel dat hij nog niet goed beseft dat het toch een serieuze impact zal hebben op zijn leven, ook al lijkt het nu zo gemakkelijk te gaan.
Night Of The Proms 2011
En nu ik het toch over muziek heb.
Ook dit jaar ga ik terug naar Night Of The Proms in het Sportpaleis in Antwerpen. Traditie wil het dat ik al ongeveer 10 jaar lang, elke keer met mijn nonkel en tante naar de Proms ga. Dit jaar vormt dan ook geen uitzondering. Onze jaarlijkse afspraak met rock en klassieke muziek.
Juist afgesproken dat we dit jaar op vrijdag 4 november gaan. Ik kan al niet wachten. Ik heb vandaag ook de reclame op de radio gehoord (ja, twee uur lang was het mijn enige poort naar de buitenwereld) en de line-up ziet er dit jaar toch wel indrukwekkend uit. Ik ken, zoals gewoonlijk, de bands niet, maar de nummers die ze spelen ken ik maar al te goed. Het gaat weer een feest worden.
Ik kijk er al naar uit!
Ook dit jaar ga ik terug naar Night Of The Proms in het Sportpaleis in Antwerpen. Traditie wil het dat ik al ongeveer 10 jaar lang, elke keer met mijn nonkel en tante naar de Proms ga. Dit jaar vormt dan ook geen uitzondering. Onze jaarlijkse afspraak met rock en klassieke muziek.
Juist afgesproken dat we dit jaar op vrijdag 4 november gaan. Ik kan al niet wachten. Ik heb vandaag ook de reclame op de radio gehoord (ja, twee uur lang was het mijn enige poort naar de buitenwereld) en de line-up ziet er dit jaar toch wel indrukwekkend uit. Ik ken, zoals gewoonlijk, de bands niet, maar de nummers die ze spelen ken ik maar al te goed. Het gaat weer een feest worden.
Ik kijk er al naar uit!
Nieuwe muziek
Eén voordeel aan zo lang in de file staan, is dat ik wel genoeg tijd heb gehad een om een hele hoop liedjes op te schrijven om op te zoeken als ik thuis ben.
De liedjes zijn niet altijd van de laatste hits, maar het anders nog niet in me opgekomen ze op te zoeken of ze te kopen. Daarom dat ik er nu even tijd voor maak om ze op te zoeken onder hun echte naam.
Mijn muziekbibliotheek is alweer gespijsd met een vijftiental aanwinsten, gaande van R.E.M. tot Lily Allen en Sunrise Avenue.
Ook het knappe 'Somebody that I used to know' van Gotye is nu toegevoegd, maar die kwam omdat hij een tijdje geleden op de blog van 'This is the Story of a Girl' stond.
De liedjes zijn niet altijd van de laatste hits, maar het anders nog niet in me opgekomen ze op te zoeken of ze te kopen. Daarom dat ik er nu even tijd voor maak om ze op te zoeken onder hun echte naam.
Mijn muziekbibliotheek is alweer gespijsd met een vijftiental aanwinsten, gaande van R.E.M. tot Lily Allen en Sunrise Avenue.
Ook het knappe 'Somebody that I used to know' van Gotye is nu toegevoegd, maar die kwam omdat hij een tijdje geleden op de blog van 'This is the Story of a Girl' stond.
File
Vandaag vroeg opgestaan om naar mijn kot te gaan. We hadden allerlei gereedschap bij en een hele planning opgesteld om mijn kot deze keer volledig af te werken.
Helaas is er niets van doorgegaan.
We hadden het normaal gepland om een uur of 4 te kunnen werken aan de kamer, want dan moesten we nog even langs Wouter zijn kot en dan met mama naar de laserchirurg voor wratten uit te laten branden.
Daar moesten we om 15u al zijn, dus we zijn goed vroeg vertrokken om het meeste van onze dag te maken.
Dat was buiten de vuilnismannen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest gerekend. Zij hadden kennelijk besloten vanochtend een spontane staking te houden en de buurt rondom de Wetstraat af te zetten met een hoop vuilniswagens, omdat ze niet akkoord waren met de beslissing die de politici genomen hadden inzake de splitsing van Brussel. Het zou namelijk zo zijn dat, door de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, het vuilnis moet georganiseerd worden door de gemeentes en niet door het gewest, zoals het nu is. De vuilnismannen waren daar niet blij mee, want er zouden dan zogezegd 600 banen verloren gaan. Vanmiddag heeft er dan een politicus gezegd tegen die mannen dat ze maar voor de gemeente moesten gaan werken en dat ze dan net zo goed werk hebben. Allemaal redelijk logisch, volgens mij.
Nu waren we dus na een uurtje al in Brussel, dus zaten we lekker op schema. En we hebben er dan toch wel nog eens 4uur over gedaan om de laatste 5km te overbruggen tot aan mijn kot. Vier uur in de file in hartje Brussel. Lekker gezellig. We zagen onze voormiddag wegtikken. En elk uur werden we er maar weer aan herinnerd dat we er nog altijd niet uit waren via het journaal en weginfo op de radio. Het was echt deprimerend. Vooral omdat er een groot deel in de tunnels was. Vanaf de Basiliek moesten we het eerste deel van de Kroontunnel door. We hebben 2u lang geen daglicht gezien en in die tunnel vastgezeten.
En als dat nog niet slecht genoeg was, kon ons mama het niet laten van een hoop water te drinken. Gevolg, na een tijdje begon die wat ongemakkelijk te doen en te zeuren dat ze dringend naar de wc moest. Een klein kind was er niets bij.
Nuja, alles dan maar snel snel mijn kot ingesmeten. Juist het belangrijkste gedaan wat we konden en dan zo snel mogelijk uit Brussel vertrekken naar Gent. Het was al tegen 14u toen we daar aankwamen en de boodschappen uit de Makro hadden om Wouter zijn kot mee te voorzien. Dan naar de laserchirurg, mama haar beide handen en voeten in een verband, dus ik moest chauffeur zijn op de laatste etappe terug naar huis.
De dag was echt al vermoeiend en juist vanwege die enorme file. Het was gewoon buitenaards. Ze hebben die betoging gestart om de politici een hak te zetten, maar zoals gewoonlijk speelde het enkel uit tegen de gewone man in de straat die er niets mee te maken heeft. Syndicale acties moeten toch echt eens herzien worden, want stakingen doen tegenwoordig meer slecht dan goed voor de samenleving. Zoals bij de NMBS: het bestuur en de politiek heeft geen last als de treinen niet rijden. De mensen die de trein nodig hebben om naar school of hun werk te geraken wel. En die verliezen dan tijd en geld. Het systeem draait vierkant.
Nuja, dat is weer een discussie voor een andere keer.
Helaas is er niets van doorgegaan.
We hadden het normaal gepland om een uur of 4 te kunnen werken aan de kamer, want dan moesten we nog even langs Wouter zijn kot en dan met mama naar de laserchirurg voor wratten uit te laten branden.
Daar moesten we om 15u al zijn, dus we zijn goed vroeg vertrokken om het meeste van onze dag te maken.
Dat was buiten de vuilnismannen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest gerekend. Zij hadden kennelijk besloten vanochtend een spontane staking te houden en de buurt rondom de Wetstraat af te zetten met een hoop vuilniswagens, omdat ze niet akkoord waren met de beslissing die de politici genomen hadden inzake de splitsing van Brussel. Het zou namelijk zo zijn dat, door de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, het vuilnis moet georganiseerd worden door de gemeentes en niet door het gewest, zoals het nu is. De vuilnismannen waren daar niet blij mee, want er zouden dan zogezegd 600 banen verloren gaan. Vanmiddag heeft er dan een politicus gezegd tegen die mannen dat ze maar voor de gemeente moesten gaan werken en dat ze dan net zo goed werk hebben. Allemaal redelijk logisch, volgens mij.
Nu waren we dus na een uurtje al in Brussel, dus zaten we lekker op schema. En we hebben er dan toch wel nog eens 4uur over gedaan om de laatste 5km te overbruggen tot aan mijn kot. Vier uur in de file in hartje Brussel. Lekker gezellig. We zagen onze voormiddag wegtikken. En elk uur werden we er maar weer aan herinnerd dat we er nog altijd niet uit waren via het journaal en weginfo op de radio. Het was echt deprimerend. Vooral omdat er een groot deel in de tunnels was. Vanaf de Basiliek moesten we het eerste deel van de Kroontunnel door. We hebben 2u lang geen daglicht gezien en in die tunnel vastgezeten.
En als dat nog niet slecht genoeg was, kon ons mama het niet laten van een hoop water te drinken. Gevolg, na een tijdje begon die wat ongemakkelijk te doen en te zeuren dat ze dringend naar de wc moest. Een klein kind was er niets bij.
Nuja, alles dan maar snel snel mijn kot ingesmeten. Juist het belangrijkste gedaan wat we konden en dan zo snel mogelijk uit Brussel vertrekken naar Gent. Het was al tegen 14u toen we daar aankwamen en de boodschappen uit de Makro hadden om Wouter zijn kot mee te voorzien. Dan naar de laserchirurg, mama haar beide handen en voeten in een verband, dus ik moest chauffeur zijn op de laatste etappe terug naar huis.
De dag was echt al vermoeiend en juist vanwege die enorme file. Het was gewoon buitenaards. Ze hebben die betoging gestart om de politici een hak te zetten, maar zoals gewoonlijk speelde het enkel uit tegen de gewone man in de straat die er niets mee te maken heeft. Syndicale acties moeten toch echt eens herzien worden, want stakingen doen tegenwoordig meer slecht dan goed voor de samenleving. Zoals bij de NMBS: het bestuur en de politiek heeft geen last als de treinen niet rijden. De mensen die de trein nodig hebben om naar school of hun werk te geraken wel. En die verliezen dan tijd en geld. Het systeem draait vierkant.
Nuja, dat is weer een discussie voor een andere keer.
woensdag 21 september 2011
The weirdest dream
Ik heb vannacht echt geslapen als een baksteen. Als aandenken van de klierkoorts die ik een tijd terug had, krijg ik nu nog af en toe aanvallen van vermoeidheid. En dan moet ik gewoon gaan slapen of er gaan dingen verkeerd. Zo ook gisterenavond, rond 19u of zo, kreeg ik echt een enorm klop. En ik ben gewoon in mijn bed gekropen en als een blok in slaap gevallen. En heb echt geslapen tot 11u vanochtend. Normaal word ik wel gewekt door de geluiden die van de bouwwerf naast onze deur komen, maar ook nu sliep ik er gewoon door.
En gedroomd dat ik heb. Ik herinner me niet of ik dit de hele nacht gedroomd heb, maar het is het enige dat me is bijgebleven. Ik zat in een atelier of een kunstgalerij. En overal aan de muren hingen tekeningen. En het waren tekeningen die ik al gemaakt had, maar er zaten er ook bij die ik nog niet gemaakt heb. Zoals dat drieluik van die handen waar ik nu aan werk, maar ook ideeën die ik heb voor daarna of tekeningen van vroegere ideeën. Echt heel vreemd. Alsof dat elke tekening die ooit in me is opgekomen daadwerkelijk getekend werd en opgehangen in een grote zaal in mijn hoofd. En daar stopte het niet. Ik zat namelijk in het midden van dat atelier en ik was aan het tekenen. En terwijl ik de galerij van een soort 3de persoonsperspectief zag, zag ik opeens weer door mijn eigen ogen en kon ik het potlood ook wel degelijk bewegen. Voor me stond een hele rij... personen? En die kwamen gewoon één voor één voor me staan en dan tekende ik ze. Maar het gekke is dat ze niet allemaal levende personen zijn. Natuurlijk, Bieke leeft wel en Wouter ook, maar ik denk nog altijd dat Zaraki Kenpachi een personage is uit een manga en Sam B en Sunchaser personages uit een videogame. En toch stonden die ook voor mij. En nog gekker, op een bepaald moment stond mijn kot voor mijn neus. Mijn kot kwam poseren! En ik tekende maar, aan een bezeten snelheid. En telkens er een tekening af was, vloog die meteen uit mijn handen en ging die aan de muur hangen. Het was toen dat ik eigenlijk opkeek en zag dat het plafond van het atelier redelijk duister was. Maar naarmate ik meer tekende, en de tekeningen verder naar de muren vlogen, verlichtte het plafond meer en meer. Er hingen daar duizenden, miljoenen tekeningen. Allemaal opgehangen aan een eindeloos hoge muur. Tekeningen van alles wat ik ooit gezien of gedaan heb, van dingen die me bij zijn gebleven of die ik al vergeten was, van blije en kwade tijden. Het lijkt wel alsof ik van alles in mijn leven een tekening heb gemaakt en die heb opgehangen in mijn hoofd.
Echt bizar.
Ik weet wel dat als ik mij iets moet voorstellen of als ik aan iets denk, ik dat echt zie in mijn gedachten en het is inderdaad op een manier alsof het geschetst is met potlood. Maar nu doet dat echt vreemd om dat te beseffen. Dan is het net of dat er bij al die momenten daadwerkelijk een tekening is gemaakt die bij de collectie van mijn leven werd gevoegd.
Ik heb ook geen enkel idee wat de droom zou betekenen.
En gedroomd dat ik heb. Ik herinner me niet of ik dit de hele nacht gedroomd heb, maar het is het enige dat me is bijgebleven. Ik zat in een atelier of een kunstgalerij. En overal aan de muren hingen tekeningen. En het waren tekeningen die ik al gemaakt had, maar er zaten er ook bij die ik nog niet gemaakt heb. Zoals dat drieluik van die handen waar ik nu aan werk, maar ook ideeën die ik heb voor daarna of tekeningen van vroegere ideeën. Echt heel vreemd. Alsof dat elke tekening die ooit in me is opgekomen daadwerkelijk getekend werd en opgehangen in een grote zaal in mijn hoofd. En daar stopte het niet. Ik zat namelijk in het midden van dat atelier en ik was aan het tekenen. En terwijl ik de galerij van een soort 3de persoonsperspectief zag, zag ik opeens weer door mijn eigen ogen en kon ik het potlood ook wel degelijk bewegen. Voor me stond een hele rij... personen? En die kwamen gewoon één voor één voor me staan en dan tekende ik ze. Maar het gekke is dat ze niet allemaal levende personen zijn. Natuurlijk, Bieke leeft wel en Wouter ook, maar ik denk nog altijd dat Zaraki Kenpachi een personage is uit een manga en Sam B en Sunchaser personages uit een videogame. En toch stonden die ook voor mij. En nog gekker, op een bepaald moment stond mijn kot voor mijn neus. Mijn kot kwam poseren! En ik tekende maar, aan een bezeten snelheid. En telkens er een tekening af was, vloog die meteen uit mijn handen en ging die aan de muur hangen. Het was toen dat ik eigenlijk opkeek en zag dat het plafond van het atelier redelijk duister was. Maar naarmate ik meer tekende, en de tekeningen verder naar de muren vlogen, verlichtte het plafond meer en meer. Er hingen daar duizenden, miljoenen tekeningen. Allemaal opgehangen aan een eindeloos hoge muur. Tekeningen van alles wat ik ooit gezien of gedaan heb, van dingen die me bij zijn gebleven of die ik al vergeten was, van blije en kwade tijden. Het lijkt wel alsof ik van alles in mijn leven een tekening heb gemaakt en die heb opgehangen in mijn hoofd.
Echt bizar.
Ik weet wel dat als ik mij iets moet voorstellen of als ik aan iets denk, ik dat echt zie in mijn gedachten en het is inderdaad op een manier alsof het geschetst is met potlood. Maar nu doet dat echt vreemd om dat te beseffen. Dan is het net of dat er bij al die momenten daadwerkelijk een tekening is gemaakt die bij de collectie van mijn leven werd gevoegd.
Ik heb ook geen enkel idee wat de droom zou betekenen.
dinsdag 20 september 2011
Rowan Atkinson
De meesten kennen hem als Mr. Bean, Blackadder of Johnny English.
Maar soms vergeten ze ook wel eens dat hij op zich ook een geweldig komediant is. Zo zijn er verschillende sketches waarin hij niet echt een bepaald alias aanneemt, maar er gewoon staat om mensen te entertainen. Roxy gaf me daarstraks een link naar een geweldig voorbeeld daarvan.
En dan nog eentje voor de liefhebbers.
Maar soms vergeten ze ook wel eens dat hij op zich ook een geweldig komediant is. Zo zijn er verschillende sketches waarin hij niet echt een bepaald alias aanneemt, maar er gewoon staat om mensen te entertainen. Roxy gaf me daarstraks een link naar een geweldig voorbeeld daarvan.
En dan nog eentje voor de liefhebbers.
Twilight
Mama is net thuisgekomen. Ze had vandaag een boodschappendag ingelast. Dus ze is zowat het halve land rondgereden om allerlei zaken af te ronden en op te halen of te gaan bestellen. Resultaat: ik zat weer alleen thuis. Nogal een geluk dat ik het wat gewoon ben van op kot te zitten. Een beetje alleen zitten laat me alvast weer in de stemming komen.
Donderdag trouwens de laatste zaken op kot gaan installeren. Man, dat gaat een toffe kamer worden. Ik denk wel dat het iets kleiner is dan mijn vorige kamers. Dan nog, ik heb niet veel nodig. Mijn bed is alvast 10cm breder dan het vorige, dus nu kan ik me tenminste draaien 's nachts. Heb ook net gezien dat het academiejaar officieel op 27 september wordt geopend. Ik heb dus nog wel even tijd. Innige deelneming voor allen die al bezig zijn trouwens. Als het een troost mag zijn, je bent er dan ook weer sneller vanaf.
Nu, mama kwam thuis met een boek. Het eerste boek van de Twilight serie. Ik ben iemand die niet zo snel meegaat in hypes. Meestal heb ik boeken al gelezen vóór de hype echt begon, zoals Lord Of The Rings en de eerste vier boeken van Harry Potter of wacht ik tot de hype wat gaan liggen is. Dat ben ik nu ook van plan met Twilight. Ik heb me tijdens de rage rond de films redelijk aan de kant gehouden, op het af en toe zuchten bij het zien van het extreme fanboyisme na. Ik ga de films zeker nog niet zien. Ik denk dat, als ik ze eerst ga zien, het boek aan kracht zal verliezen omdat ik er bevooroordeeld aan begin en al sowieso het beeld voor ogen krijg dat de film opdringt. Net zoals bij Harry Potter, geeft de film vaak een verkeerd beeld weer. Er is namelijk geen juist beeld, alleen wat je er zelf van maakt tijdens het lezen. Boeken zijn sowieso krachtiger dan film. Kennelijk beschik ik nu over het eerste boek (hoeveel zijn er eigenlijk?) en ik ben wel van plan het te lezen. Eens zien waar al die drukte goed voor was. Ik denk dat ik mijn mening erover nog wel zal bloggen.
Donderdag trouwens de laatste zaken op kot gaan installeren. Man, dat gaat een toffe kamer worden. Ik denk wel dat het iets kleiner is dan mijn vorige kamers. Dan nog, ik heb niet veel nodig. Mijn bed is alvast 10cm breder dan het vorige, dus nu kan ik me tenminste draaien 's nachts. Heb ook net gezien dat het academiejaar officieel op 27 september wordt geopend. Ik heb dus nog wel even tijd. Innige deelneming voor allen die al bezig zijn trouwens. Als het een troost mag zijn, je bent er dan ook weer sneller vanaf.
Nu, mama kwam thuis met een boek. Het eerste boek van de Twilight serie. Ik ben iemand die niet zo snel meegaat in hypes. Meestal heb ik boeken al gelezen vóór de hype echt begon, zoals Lord Of The Rings en de eerste vier boeken van Harry Potter of wacht ik tot de hype wat gaan liggen is. Dat ben ik nu ook van plan met Twilight. Ik heb me tijdens de rage rond de films redelijk aan de kant gehouden, op het af en toe zuchten bij het zien van het extreme fanboyisme na. Ik ga de films zeker nog niet zien. Ik denk dat, als ik ze eerst ga zien, het boek aan kracht zal verliezen omdat ik er bevooroordeeld aan begin en al sowieso het beeld voor ogen krijg dat de film opdringt. Net zoals bij Harry Potter, geeft de film vaak een verkeerd beeld weer. Er is namelijk geen juist beeld, alleen wat je er zelf van maakt tijdens het lezen. Boeken zijn sowieso krachtiger dan film. Kennelijk beschik ik nu over het eerste boek (hoeveel zijn er eigenlijk?) en ik ben wel van plan het te lezen. Eens zien waar al die drukte goed voor was. Ik denk dat ik mijn mening erover nog wel zal bloggen.
maandag 19 september 2011
Rustige dagen
Vandaag en gisteren alleen thuis gezeten. Mama en Jurgen moesten naar Essen. Kennelijk had Jurgen daar een voorstelling of presentatie van een marketingguru en besloten ze er ineens een weekendje van te maken.
Heb dus zelf voor eten moeten zorgen. Wat nu niet zo vreselijk is of zeldzaam, ik doe het wel vaker. Ik vind het zelfs leuk om achter de potten te staan. En het eten smaakt des te beter als je weet dat je het zelf hebt klaargemaakt.
Ook een beetje de was gedaan. Gisteren was het zondag, dus is het aan weekend-tarief. Wou dat niet echt laten voorbijgaan, dus heb wat was gesorteerd en in de machine gestoken.
Daarna wat hout halen voor de kachel voor 's avonds, want ik heb toch wel gemerkt dat het snel frisser wordt. Of het kan ook aan mij liggen natuurlijk.
Voor de rest weinig of geen nieuws. Ik hou me bezig. Beetje surfen op het net, films bekijken, muziek beluisteren, wat boeken lezen, wat games spelen...
Heb vandaag ook de voorstudie van die handen gemaakt. Ben er niet echt tevreden over. Het komt veel anders uit dan ik had gedacht. Nuja, het is nog niet afgewerkt, dus het kan toch worden wat ik voor ogen had als ik het afwerk. Ik zal er mij morgen nog eens aan zetten. Misschien dat ik de hele compositie toch nog ga veranderen. Ik ben niet snel tevreden over mijn tekeningen en er zijn er maar een paar waar ik echt trots op ben. Ik toon ze wel graag aan anderen, omdat zij ze meestal wel de moeite vinden.
Ik ga het proberen verbeteren, en hou jullie op de hoogte.
Heb dus zelf voor eten moeten zorgen. Wat nu niet zo vreselijk is of zeldzaam, ik doe het wel vaker. Ik vind het zelfs leuk om achter de potten te staan. En het eten smaakt des te beter als je weet dat je het zelf hebt klaargemaakt.
Ook een beetje de was gedaan. Gisteren was het zondag, dus is het aan weekend-tarief. Wou dat niet echt laten voorbijgaan, dus heb wat was gesorteerd en in de machine gestoken.
Daarna wat hout halen voor de kachel voor 's avonds, want ik heb toch wel gemerkt dat het snel frisser wordt. Of het kan ook aan mij liggen natuurlijk.
Voor de rest weinig of geen nieuws. Ik hou me bezig. Beetje surfen op het net, films bekijken, muziek beluisteren, wat boeken lezen, wat games spelen...
Heb vandaag ook de voorstudie van die handen gemaakt. Ben er niet echt tevreden over. Het komt veel anders uit dan ik had gedacht. Nuja, het is nog niet afgewerkt, dus het kan toch worden wat ik voor ogen had als ik het afwerk. Ik zal er mij morgen nog eens aan zetten. Misschien dat ik de hele compositie toch nog ga veranderen. Ik ben niet snel tevreden over mijn tekeningen en er zijn er maar een paar waar ik echt trots op ben. Ik toon ze wel graag aan anderen, omdat zij ze meestal wel de moeite vinden.
Ik ga het proberen verbeteren, en hou jullie op de hoogte.
zondag 18 september 2011
Disneyland, vrijdag 16/09
Veel te vroeg wakker geworden vandaag. 07.30u! Ok, het is misschien niet zo vreselijk vroeg, maar toch veel te vroeg als je op vakantie bent. We moesten wel zo vroeg opstaan, want we hadden al om 08.30u ontbijt. We moesten de bij onze aankomst laten weten wanneer we wilden ontbijten en dan krijg je een soort van reservatie, een tijdspanne waarin je mag gaan eten. Als ik had geweten hoe moeilijk ik uit die zalige bedden zou kunnen, had ik het wel een uurtje naar achteren gezet.
Terwijl Evelien in de douche zat, heb ik ook al wat beginnen opruimen. We moeten namelijk tegen 11u al de kamersleutel afgeven en uitchecken.
Na het eten dan alles nagekeken, zodat we niets vergeten, en de feedback invullen voor het hotel. Met zo'n vragenlijst zou je haast denken dat ze onzeker zijn over zichzelf...
Sleutel afgegeven, bagage in het depot en dan voor de laatste keer het koninkrijk van de Disney magie tegemoet.
Gisteren hadden we na het zwemmen al een soort van plan gemaakt van welke attracties te doen en in welke volgorde, zodat we zeker degene die we nog eens wilden doen, konden doen. Zo wisten we dat we woensdag een paar attracties voorbij waren gegaan vanwege technische defecten of veel te lange wachttijden.
Het eerste dat we deden, was het meenemen van een aantal extra plattegronden. Ons originele plannetje was al volledig gekreukt, gescheurd en beschreven na de 2 dagen intensief gebruik. En we moeten toch mooie plannen hebben als herinnering, nietwaar?
We hadden de start van onze dag goed getimed, want toen we het park binnengingen, was het net 10u, dus gingen alle attracties open. Zo stonden we dan ook meteen als eerste in de rij voor de 'Disney Express', het treintje dat een volledige ronde doet van het park en stations heeft in de verschillende delen. Een rustige attractie of een leuke manier om gemakkelijk door het park te komen. Het is ook zo dat er veel dingen verborgen zijn als je gewoon door het park wandelt, en dat je die wel te zien krijgt, of veel beter te zien krijgt, als je die trein neemt. De trein rijdt met de klok mee het park rond. Iemand die al in Disneyland geweest is, weet dat de laatste halte waar je stopt voor je terugkomt aan de ingang, die van Discoveryland is.
We startten onze laatste dag, zoals we onze eerste gestart hadden. Met een ritje in de 'Buzz Lightyear's Laser Blast'. Evelien deed het deze keer beduidend beter en haalde toch ook al de 10.000. Nadat ze gepromoveerd was tot ruimtecadet (er hing een bord waar je je score kon vergelijken met een titel) gingen we nogmaals op reis naar de maan van Endor met 'Star Tours' en ging ik een supernova opzoeken in 'Space Mountain: Mission 2'. Wat 'Space Mountain' betreft: ik denk dat er in essentie niets aan de rit veranderd is. De rails lopen volgens mij nog altijd hetzelfde als de originele 'Space Mountain'. Wat er wel veranderd is, is de omgeving. Ze hebben de decoraties en de planeten waar je voorbij zoeft, vernieuwd en ook je doel is anders. In de eerste 'Space Mountain' was het de bedoeling om je rond de maan te katapulteren en dan terug te keren naar de aarde. Dit lukte niet, want net als je bijna bij de maan was, viel je raket stil en begon je terug te vallen naar de aarde. De vernieuwde missie gaat over het opzoeken van een ontploffende ster, een supernova. En die hangt op dezelfde plaats als de maan hing in de vorige rit. Je ziet de ster ontploffen en de schokgolven slaan in op je raket en je raakt de besturing kwijt waardoor je via een zwart gat (don't ask) weer terecht komt op aarde. Het is nog altijd een leuke achtbaan en in wezen volledig hetzelfde als de originele.
Voordat we naar de rest van het park gingen, zijn we nog even in een souvenirwinkel binnengestapt. We wilden namelijk iets meenemen voor Sean, omdat hij niet is kunnen meegaan. En omdat hij zo voor Star Wars is, hebben we hem een Stitch-knuffel gegeven. Maar dan een groene Stitch, verkleed als Yoda. Het is echt grappig, want je herkent zowel Stitch als Yoda meteen. Slim gevonden.
We lieten de wereld van Buzz Lightyear, The Force en Jules Verne achter ons en liepen door naar Fantasyland, waar we onze honger stilden in een pizzeria. Die was volledig ingericht als een landelijk restaurantje in Italië. Het is wonderbaarlijk wat voor gevoel en fantasie ze allemaal kunnen opwekken in dat park. Je gaat gewoon helemaal op in de omgeving. Dat alleen al is meer dan reden genoeg om te gaan. Het park zélf is al een attractie op zich.
Dan een portie 'It's A Small World' om de vertering op gang te brengen. We zaten vooraan in het bootje, dus konden we alles goed zien. Daarna naar 'Peter Pan's Flight'. Dat bleek een enorm populaire attractie te zijn, want we hebben in de tijd dat we er waren de wachttijd nooit minder dan 30min gezien. We hoopten dat het later iets rustiger ging zijn, dus sloegen we die rit even over en zeilden we terug af naar de tropische wateren van de Caraïben. 'Pirates of the Caribbean', nogmaals een geweldig sfeervolle attractie. En met een leuk deuntje op de koop toe. Je kan het de hele tijd meezingen en het blijft je gegarandeerd bij. Voor de leken onder ons, het is het lied dat Jack Sparrow op het einde van de eerste film zingt, maar dan volledig uitgewerkt. Redelijk logisch ook, want de film is gebaseerd op deze ene attractie (eigenlijk die in Disneyworld in Florida, maar zoveel verschil kan er toch niet zijn).
Na een korte plaspauze in Agrabah, gingen we nog eens langs bij de expeditie van Dr. Jones. We waren daar woensdag ook langs gegaan, maar toen was er een heel deel afgezet, inclusief de 'Indiana Jones and the Temple of Peril' rollercoaster. Nu draaide het gelukkig weer op volle toeren. Door eeuwenoude Indische ruïnes razen in een oud mijnkarretje, de droom van menig aspirant archeoloog. En dan doel ik op het type Indiana Jones, niet de academische archeoloog.
En omdat mijnbouw zo prominent aanwezig is in Disneyland, stapten we van het ene mijnwagentje in het andere. 'Big Thunder Mountain', waar je een dolle rit maakt door de gangen van een goudmijn. En als je ziet wat voor parcours die trein aflegt, dan ben je er vrij zeker van dat die goudzoekers ze al niet meer alle vijf op een rij hadden. Na de goudkoorts weer even een donkere sfeer opgezocht in 'The Haunted Mansion'.
En dan toch maar terug Fantasyland, vastberaden om toch zeker die 'Peter Pan's Flight' te doen. En het enige dat het ons kostte was 40min van ons leven aan wachten... voor een rit van 2min. Het is natuurlijk wel leuk en de magie is er wel, maar toch voel je je wat bedrogen uitkomen als je zo lang hebt moeten aanschuiven. Evelien begon toen ook hoe langer hoe meer last te krijgen van haar rug en knieën. Ja, wat wil je, als je al 3 dagen aan het rondwandelen bent en dan net 40min hebt moeten rechtstaan en wachten? Ze zag er ook niet al te fris meer uit, dus heb ik haar maar even getrakteerd op wat popcorn en cola, terwijl we ons op een bankje zetten. Na een kwartiertje was ze er al bijna weer bovenop. Het was toen ook dat mijn frank (of euro) viel, dat het bijna 17u was. En dat betekende dat de grote parade elk moment van start ging gaan. We gingen dus op het gemak naar Main Street USA, om daar een plaatsje te zoeken. Goed gedacht natuurlijk, want toen we door het kasteel van Doornroosje liepen zagen we de zee van mensen die er al stond. Eventjes snel denken en we kwamen met het idee om gewoon te blijven staan op de brug die naar het kasteel liep. Die staat namelijk een paar meter boven het niveau van de straat waar de parade zal passeren. Zo hadden we dus een enorm goed uitzicht op de aankomend praalwagens, ook al stonden we er niet meteen dichtbij. En waren die praalwagens de moeite zeg. Gigantische wagens, allemaal met een eigen thema, een legertje dansers voor en achter en dan nog een aantal figuren die er op stonden. Geen halve maatregelen.
Na de parade gingen we nog snel even een boetiek binnen om wat souvenirs te zoeken voor Evelien haar broers. Dat bleek toch een grotere opdracht te zijn dan dat ik vermoedde, want kennelijk zijn die twee niet snel tevreden.
Daarna naar de 'Videopolis' een restaurant dat ingericht is als een cinema- of theaterzaal. Alle tafels stonden in een halve cirkel en op verschillende niveaus, rondom een centraal podium en doek. Het zet je dus echt aan om tv te kijken tijdens het eten.
Kort na het eten moesten we dan wel terugkeren naar het hotel, want we konden onze bagage maar tot 19u in de depot laten. Dacht ik. Het bleek 22u te zijn. Nuja, ons gehaast voor niets.
We bleven dan nog maar wat rondhangen in de Disney Village, rondkijken in de winkels enz.. En gingen dan langzaam richting station.
Daar kregen we dan te horen dat onze trein al minstens 20min vertraging had wegens technische problemen aan de andere kant van Frankrijk. En jij dacht dat de NMBS erg was? In Frankrijk kan een probleem van 1000km verder nog het halve land platleggen. Geduld is een schone zaak en die 20min werden er 30. En dan 40min.
We zitten nu wel op ons gemak op de TGV richting Rijsel, dus we komen er wel. En zo heb ik ook tijd genoeg om dit eventjes op te schrijven.
Straks als ik thuiskom nog eens mijn mails controleren en de blogs die ik volg snel overlezen en dan naar bed.
--------------------
Het was echt een fantastische reis. We hebben ongelofelijk veel gezien en gedaan. Er was geen enkel moment dat we het gevoel hadden van "en wat nu gedaan?". Er is altijd wel iets te doen of te zien. Het weer was geweldig, de hele tijd zon, maar ook niet te warm. Ik ben zelfs lichtjes verbrand in mijn gezicht. Druk was het zeker niet. Natuurlijk loopt er altijd volk rond in dat park, maar we konden eigenlijk altijd meteen in attracties. De enige attracties waar we echt hebben moeten aanschuiven was 'Big Thunder Mountain' 2 van de 3 keer en dan die 'Peter Pan's Flight'. Al de rest ging echt vlot vooruit. Ook qua hotel en kosten hadden we massa's geluk. Heel veel kortingen op ons boeking kunnen krijgen en ook de TGV was veel goedkoper dan anders. In het park zijn er wel dure dingen, maar als je zorgt dat je zelf je drank mee hebt en dan enkel nog moeten kijken om geregeld iets te eten en niet te zot doet met de extra's, kan je er nog een relatief goedkope reis van maken.
Het was een superreis en ik ben zeker van plan nog zoiets te plannen. Misschien één keer per jaar toch zoiets doen. Met vrienden weggaan. Het is de eerste keer dat ik echt weg ben geweest dat ik het volledig zelf heb gepland. Anders was het altijd wel met familie of school. Evelien en ik hebben ons goed gehouden daar. Geen enkele keer echt zonder onderwerp gevallen, altijd bezig zijn en lachen. Ik ga zeker nog eens weg met haar, maar ik denk dat Disney toch iets is waar ik de volgende keer nog wat mensen voor mee ga vragen. Het lijkt me leuker met minstens 3-4 personen.
En anders, genoeg steden en mooie plekjes in de wereld die nog bezocht moeten worden :)
Foto's zal ik nog wel bijvoegen, zodat je er misschien een beter idee van krijgt allemaal.
Terwijl Evelien in de douche zat, heb ik ook al wat beginnen opruimen. We moeten namelijk tegen 11u al de kamersleutel afgeven en uitchecken.
Na het eten dan alles nagekeken, zodat we niets vergeten, en de feedback invullen voor het hotel. Met zo'n vragenlijst zou je haast denken dat ze onzeker zijn over zichzelf...
Sleutel afgegeven, bagage in het depot en dan voor de laatste keer het koninkrijk van de Disney magie tegemoet.
Gisteren hadden we na het zwemmen al een soort van plan gemaakt van welke attracties te doen en in welke volgorde, zodat we zeker degene die we nog eens wilden doen, konden doen. Zo wisten we dat we woensdag een paar attracties voorbij waren gegaan vanwege technische defecten of veel te lange wachttijden.
Het eerste dat we deden, was het meenemen van een aantal extra plattegronden. Ons originele plannetje was al volledig gekreukt, gescheurd en beschreven na de 2 dagen intensief gebruik. En we moeten toch mooie plannen hebben als herinnering, nietwaar?
We hadden de start van onze dag goed getimed, want toen we het park binnengingen, was het net 10u, dus gingen alle attracties open. Zo stonden we dan ook meteen als eerste in de rij voor de 'Disney Express', het treintje dat een volledige ronde doet van het park en stations heeft in de verschillende delen. Een rustige attractie of een leuke manier om gemakkelijk door het park te komen. Het is ook zo dat er veel dingen verborgen zijn als je gewoon door het park wandelt, en dat je die wel te zien krijgt, of veel beter te zien krijgt, als je die trein neemt. De trein rijdt met de klok mee het park rond. Iemand die al in Disneyland geweest is, weet dat de laatste halte waar je stopt voor je terugkomt aan de ingang, die van Discoveryland is.
We startten onze laatste dag, zoals we onze eerste gestart hadden. Met een ritje in de 'Buzz Lightyear's Laser Blast'. Evelien deed het deze keer beduidend beter en haalde toch ook al de 10.000. Nadat ze gepromoveerd was tot ruimtecadet (er hing een bord waar je je score kon vergelijken met een titel) gingen we nogmaals op reis naar de maan van Endor met 'Star Tours' en ging ik een supernova opzoeken in 'Space Mountain: Mission 2'. Wat 'Space Mountain' betreft: ik denk dat er in essentie niets aan de rit veranderd is. De rails lopen volgens mij nog altijd hetzelfde als de originele 'Space Mountain'. Wat er wel veranderd is, is de omgeving. Ze hebben de decoraties en de planeten waar je voorbij zoeft, vernieuwd en ook je doel is anders. In de eerste 'Space Mountain' was het de bedoeling om je rond de maan te katapulteren en dan terug te keren naar de aarde. Dit lukte niet, want net als je bijna bij de maan was, viel je raket stil en begon je terug te vallen naar de aarde. De vernieuwde missie gaat over het opzoeken van een ontploffende ster, een supernova. En die hangt op dezelfde plaats als de maan hing in de vorige rit. Je ziet de ster ontploffen en de schokgolven slaan in op je raket en je raakt de besturing kwijt waardoor je via een zwart gat (don't ask) weer terecht komt op aarde. Het is nog altijd een leuke achtbaan en in wezen volledig hetzelfde als de originele.
Voordat we naar de rest van het park gingen, zijn we nog even in een souvenirwinkel binnengestapt. We wilden namelijk iets meenemen voor Sean, omdat hij niet is kunnen meegaan. En omdat hij zo voor Star Wars is, hebben we hem een Stitch-knuffel gegeven. Maar dan een groene Stitch, verkleed als Yoda. Het is echt grappig, want je herkent zowel Stitch als Yoda meteen. Slim gevonden.
We lieten de wereld van Buzz Lightyear, The Force en Jules Verne achter ons en liepen door naar Fantasyland, waar we onze honger stilden in een pizzeria. Die was volledig ingericht als een landelijk restaurantje in Italië. Het is wonderbaarlijk wat voor gevoel en fantasie ze allemaal kunnen opwekken in dat park. Je gaat gewoon helemaal op in de omgeving. Dat alleen al is meer dan reden genoeg om te gaan. Het park zélf is al een attractie op zich.
Dan een portie 'It's A Small World' om de vertering op gang te brengen. We zaten vooraan in het bootje, dus konden we alles goed zien. Daarna naar 'Peter Pan's Flight'. Dat bleek een enorm populaire attractie te zijn, want we hebben in de tijd dat we er waren de wachttijd nooit minder dan 30min gezien. We hoopten dat het later iets rustiger ging zijn, dus sloegen we die rit even over en zeilden we terug af naar de tropische wateren van de Caraïben. 'Pirates of the Caribbean', nogmaals een geweldig sfeervolle attractie. En met een leuk deuntje op de koop toe. Je kan het de hele tijd meezingen en het blijft je gegarandeerd bij. Voor de leken onder ons, het is het lied dat Jack Sparrow op het einde van de eerste film zingt, maar dan volledig uitgewerkt. Redelijk logisch ook, want de film is gebaseerd op deze ene attractie (eigenlijk die in Disneyworld in Florida, maar zoveel verschil kan er toch niet zijn).
Na een korte plaspauze in Agrabah, gingen we nog eens langs bij de expeditie van Dr. Jones. We waren daar woensdag ook langs gegaan, maar toen was er een heel deel afgezet, inclusief de 'Indiana Jones and the Temple of Peril' rollercoaster. Nu draaide het gelukkig weer op volle toeren. Door eeuwenoude Indische ruïnes razen in een oud mijnkarretje, de droom van menig aspirant archeoloog. En dan doel ik op het type Indiana Jones, niet de academische archeoloog.
En omdat mijnbouw zo prominent aanwezig is in Disneyland, stapten we van het ene mijnwagentje in het andere. 'Big Thunder Mountain', waar je een dolle rit maakt door de gangen van een goudmijn. En als je ziet wat voor parcours die trein aflegt, dan ben je er vrij zeker van dat die goudzoekers ze al niet meer alle vijf op een rij hadden. Na de goudkoorts weer even een donkere sfeer opgezocht in 'The Haunted Mansion'.
En dan toch maar terug Fantasyland, vastberaden om toch zeker die 'Peter Pan's Flight' te doen. En het enige dat het ons kostte was 40min van ons leven aan wachten... voor een rit van 2min. Het is natuurlijk wel leuk en de magie is er wel, maar toch voel je je wat bedrogen uitkomen als je zo lang hebt moeten aanschuiven. Evelien begon toen ook hoe langer hoe meer last te krijgen van haar rug en knieën. Ja, wat wil je, als je al 3 dagen aan het rondwandelen bent en dan net 40min hebt moeten rechtstaan en wachten? Ze zag er ook niet al te fris meer uit, dus heb ik haar maar even getrakteerd op wat popcorn en cola, terwijl we ons op een bankje zetten. Na een kwartiertje was ze er al bijna weer bovenop. Het was toen ook dat mijn frank (of euro) viel, dat het bijna 17u was. En dat betekende dat de grote parade elk moment van start ging gaan. We gingen dus op het gemak naar Main Street USA, om daar een plaatsje te zoeken. Goed gedacht natuurlijk, want toen we door het kasteel van Doornroosje liepen zagen we de zee van mensen die er al stond. Eventjes snel denken en we kwamen met het idee om gewoon te blijven staan op de brug die naar het kasteel liep. Die staat namelijk een paar meter boven het niveau van de straat waar de parade zal passeren. Zo hadden we dus een enorm goed uitzicht op de aankomend praalwagens, ook al stonden we er niet meteen dichtbij. En waren die praalwagens de moeite zeg. Gigantische wagens, allemaal met een eigen thema, een legertje dansers voor en achter en dan nog een aantal figuren die er op stonden. Geen halve maatregelen.
Na de parade gingen we nog snel even een boetiek binnen om wat souvenirs te zoeken voor Evelien haar broers. Dat bleek toch een grotere opdracht te zijn dan dat ik vermoedde, want kennelijk zijn die twee niet snel tevreden.
Daarna naar de 'Videopolis' een restaurant dat ingericht is als een cinema- of theaterzaal. Alle tafels stonden in een halve cirkel en op verschillende niveaus, rondom een centraal podium en doek. Het zet je dus echt aan om tv te kijken tijdens het eten.
Kort na het eten moesten we dan wel terugkeren naar het hotel, want we konden onze bagage maar tot 19u in de depot laten. Dacht ik. Het bleek 22u te zijn. Nuja, ons gehaast voor niets.
We bleven dan nog maar wat rondhangen in de Disney Village, rondkijken in de winkels enz.. En gingen dan langzaam richting station.
Daar kregen we dan te horen dat onze trein al minstens 20min vertraging had wegens technische problemen aan de andere kant van Frankrijk. En jij dacht dat de NMBS erg was? In Frankrijk kan een probleem van 1000km verder nog het halve land platleggen. Geduld is een schone zaak en die 20min werden er 30. En dan 40min.
We zitten nu wel op ons gemak op de TGV richting Rijsel, dus we komen er wel. En zo heb ik ook tijd genoeg om dit eventjes op te schrijven.
Straks als ik thuiskom nog eens mijn mails controleren en de blogs die ik volg snel overlezen en dan naar bed.
--------------------
Het was echt een fantastische reis. We hebben ongelofelijk veel gezien en gedaan. Er was geen enkel moment dat we het gevoel hadden van "en wat nu gedaan?". Er is altijd wel iets te doen of te zien. Het weer was geweldig, de hele tijd zon, maar ook niet te warm. Ik ben zelfs lichtjes verbrand in mijn gezicht. Druk was het zeker niet. Natuurlijk loopt er altijd volk rond in dat park, maar we konden eigenlijk altijd meteen in attracties. De enige attracties waar we echt hebben moeten aanschuiven was 'Big Thunder Mountain' 2 van de 3 keer en dan die 'Peter Pan's Flight'. Al de rest ging echt vlot vooruit. Ook qua hotel en kosten hadden we massa's geluk. Heel veel kortingen op ons boeking kunnen krijgen en ook de TGV was veel goedkoper dan anders. In het park zijn er wel dure dingen, maar als je zorgt dat je zelf je drank mee hebt en dan enkel nog moeten kijken om geregeld iets te eten en niet te zot doet met de extra's, kan je er nog een relatief goedkope reis van maken.
Het was een superreis en ik ben zeker van plan nog zoiets te plannen. Misschien één keer per jaar toch zoiets doen. Met vrienden weggaan. Het is de eerste keer dat ik echt weg ben geweest dat ik het volledig zelf heb gepland. Anders was het altijd wel met familie of school. Evelien en ik hebben ons goed gehouden daar. Geen enkele keer echt zonder onderwerp gevallen, altijd bezig zijn en lachen. Ik ga zeker nog eens weg met haar, maar ik denk dat Disney toch iets is waar ik de volgende keer nog wat mensen voor mee ga vragen. Het lijkt me leuker met minstens 3-4 personen.
En anders, genoeg steden en mooie plekjes in de wereld die nog bezocht moeten worden :)
Foto's zal ik nog wel bijvoegen, zodat je er misschien een beter idee van krijgt allemaal.
Disneyland, donderdag 15/09
Gisterenavond nog lang gebabbeld met Evelien. Ze opent zichzelf maar heel zelden naar anderen toe, en ik denk wel dat ze er deugd van gehad heeft om nog eens open te zijn.
Het was dan ook veel te laat dat we in slaap zijn gevallen. De uitstekende bedden konden wel voor instaan voor een geweldige nachtrust, zo zacht om op te liggen. Ik heb echt zalig geslapen.
Ik heb wel vreemd gedroomd. Het zal wel een combinatie geweest zijn van vermoeidheid, het babbelen en een hele dag rondgelopen hebben in Disney dat de droom veroorzaakte. Ik weet ook niet meer precies wat ik droomde, alleen dat Nele en nog een paar andere meisjes, ex-vriendinnen, er in voorkwamen. Het was geen akelige droom ofzo, gewoon vreemd en heel erg levendig.
Evelien komt net uit de douche, ik spring er dan ook even in.
------------------------
Na de douche zijn we vrijwel meteen naar beneden gegaan om te gaan ontbijten. Het was best wel druk, maar door de goede organisatie kwamen we toch al snel aan ons tafeltje en konden we beginnen smullen van het enorme ontbijtbuffet. Er was een enorme keuze aan kaas, vlees, zoetigheid, broodjes, cornflakes, fruitsap, yoghurt en nog veel meer. Buik meer dan rond gegeten. Het leuke is ook dat we in het hotel Newport Bay Club zaten. Een hotel met het thema van een haven, en dan vooral knappe zeilboten enzo. Dus overal zie je modellen, maquettes en schilderijen van schepen. De decoraties zijn ook allemaal in teken van zeevaart, zoals wereldkaarten, meetinstrumenten en knopen. De ontbijtzaal was dan ook volledig ingericht in zo'n stijl, dat je haast dacht dat je je op een cruise bevond.
Nu kunnen we er tegenaan om de Disney Studios te ontdekken.
------------------------
De Disney Studios tonen alvast heel indrukwekkend. Toch veel meer dan het gewone park. En niet vanwege omvang ofzo, maar echt gewoon vanwege de hoeveelheid licht en kleur dat ze op je afsturen. Alles ademt er de sfeer uit van een gigantische filmstudio in het midden van Hollywood. Het entreegebouw is langs buiten een gewone studio hangar, maar langs binnen is het ingericht om een boulevard in Hollywood voor te stellen 's nachts, met neon en schijnwerpers en straatverlichting en nog veel meer. Op de muren zijn de heuvels afgebeeld met de beroemde letters op. Eens je dan uit die studio bent, sta je oog in oog met een standbeeld van Walt Disney en Mickey Mouse . Achter hen zie je dan de boulevard verder gaan en weer uitmonden in de heuvels met de Hollywood letters op. Het lijkt allemaal zo echt, totdat je wat verder in de straat wandelt, dan zie je dat het allemaal maar een slimme optische illusie is en dat de straat maar een paar meter lang is en de gebouwen er langs, een soort vals perspectief weergeven. Alles in de Studios lijkt wel te bestaan uit decors en special effects.
Onze eerste attractie van de dag was 'Armageddon Special Effects', waarin we deel uitmaakten van een groep Russische kosmonauten in een ruimtestation. Er werd een scene uit de film nagebootst waarin het ruimtestation onder vuur kwam te liggen van de aanstormende meteoor. Dus moesten we allemaal op de brug van het station gaan staan, toen er opeens overal meteoren insloegen en de hele kamer deden schudden. Vonken en stoom spoot langs alle kanten in het rond en toen de meteoor er een einde aan maakte, ontplofte de reactor en werd er een gigantische vuurbal de kamer ingestuurd. Indrukwekkend.
Na ons ruimteavontuur namen we een treintje voor de 'Studio Tours'. Het was een rustig ritje, begeleid door verschillende acteurs, die allemaal hun zegje deden over het maken van films. We reden langs een paar sets en props van films, zoals vliegtuigen uit Pearl Harbour en wat dinosaurussen uit Dinotopia. Ook kregen we nog een kijk in hoe ze special effects toepassen in films zoals Reign of Fire. Dit kwam in de vorm van een enorme set die was aangekleed als een verwoest Londen, overal lag er puin en waren er voertuigen uitgebrand en bedolven. En toen simuleerden ze een drakenaanval. Langs alle kanten werden er vuurballen de lucht ingesmeten.
Na die attracties gingen we even langs bij de 'Art of Disney Animation', een wandel galerij waar ze ons uitleg gaven over de geschiedenis van de tekenfilm en over het creëren van sommige van de personages uit de tekenfilms. Het was best wel interessant en leuk aangekleed.
Daarna nog een paar korte ritjes in 'The Flying Carpets of Agrabah' en 'Slinky Dog Zigzag Spin'. Deze stelden in wezen niet veel voor. Gewoon een soort van uitgebreide kermisattracties waarin je rondjes draait en wat op en neer gaat.
'Animagique' stond als volgende op het programma. Het is een show die zich bijna volledig in het donker afspeelt en heel slim gebruik maakt van het blacklight principe. Zo zorgen ze ervoor dat je alleen kan zien, wat je mag zien. Misschien ken je de reclame van Mobistar, waarin ze met allerlei mensen in zwart of wit, op een identiek gekleurde achtergrond dingen laten zweven of gebruiken. Wel, dat is hetzelfde principe, maar bij 'Animagique' zag je ze totaal niet, ook al wist je dat ze ten alle tijde met bijna 10man op het podium stonden. Het verhaal gaat over Donald en Mickey die een tekenwedstrijd houden, Mickey is natuurlijk veel beter en Donald is jaloers. Dus van zodra Mickey weg is, en uitdrukkelijk tegen Donald heeft gezegd zich te gedragen, steelt Donald de sleutel van de filmkluis en gaat hij de kluis binnen om daar dan verschillende Disney klassiekers tegen het lijf te lopen en de liedjes die er bij horen te zingen. Zo had je 'Under the Sea', 'I just can't wait to be King' en 'I wanna be like you'. Uiteindelijk komt Donald toch in de problemen terecht omdat hij ook de slechteriken uit de films vrij heeft gelaten en moet Mickey hem helpen. Echt geweldig om mee te zingen.
We waren daar snel genoeg buiten om de 'Stars 'n' Cars' parade nog mee te pakken. Allerlei wagens met de figuren van Disney zoals Mickey, Minnie, Donald, Daisy, Goofy, Aladdin, Mary Poppins, Cruella, Ariel, Mulan en de ratten van Ratatouille.
We aten dan in een basketbalzaal. Of zo zag het er toch uit. Ik denk dat het gebaseerd moest zijn op 'High School Musical'. Misschien was het gezicht van Zac Efron dat prominent aanwezig was, ook wel een duidelijke indicatie.
Tegen dan was het al voorbij 15u, dus besloten we het rustig aan te doen en terug te gaan naar het hotel. We hadden toch al bijna alles gedaan wat we wilden doen. In de Studios is er redelijk weinig te doen als je niet graag aan staat te schuiven voor shows.
Toen we in het hotel aankwamen, waren we eigenlijk zo moe dat ik bijna meteen in slaap viel. Kennelijk is het aanstekelijk, want toen ik wakker werd, lag Evelien ook te ronken. Ze is net aan het wakker worden, dus dan gaan we nog zien om te gaan eten. En dan kijken om nog het zwembad van het hotel binnen te geraken.
----------------------
Net lekker gezwommen.
Het water was echt verfrissend en onze pijnlijke voeten en rug waren al snel vergeten.
Nu nog een beetje tv kijken en wat plannen voor morgen.
Het was dan ook veel te laat dat we in slaap zijn gevallen. De uitstekende bedden konden wel voor instaan voor een geweldige nachtrust, zo zacht om op te liggen. Ik heb echt zalig geslapen.
Ik heb wel vreemd gedroomd. Het zal wel een combinatie geweest zijn van vermoeidheid, het babbelen en een hele dag rondgelopen hebben in Disney dat de droom veroorzaakte. Ik weet ook niet meer precies wat ik droomde, alleen dat Nele en nog een paar andere meisjes, ex-vriendinnen, er in voorkwamen. Het was geen akelige droom ofzo, gewoon vreemd en heel erg levendig.
Evelien komt net uit de douche, ik spring er dan ook even in.
------------------------
Na de douche zijn we vrijwel meteen naar beneden gegaan om te gaan ontbijten. Het was best wel druk, maar door de goede organisatie kwamen we toch al snel aan ons tafeltje en konden we beginnen smullen van het enorme ontbijtbuffet. Er was een enorme keuze aan kaas, vlees, zoetigheid, broodjes, cornflakes, fruitsap, yoghurt en nog veel meer. Buik meer dan rond gegeten. Het leuke is ook dat we in het hotel Newport Bay Club zaten. Een hotel met het thema van een haven, en dan vooral knappe zeilboten enzo. Dus overal zie je modellen, maquettes en schilderijen van schepen. De decoraties zijn ook allemaal in teken van zeevaart, zoals wereldkaarten, meetinstrumenten en knopen. De ontbijtzaal was dan ook volledig ingericht in zo'n stijl, dat je haast dacht dat je je op een cruise bevond.
Nu kunnen we er tegenaan om de Disney Studios te ontdekken.
------------------------
De Disney Studios tonen alvast heel indrukwekkend. Toch veel meer dan het gewone park. En niet vanwege omvang ofzo, maar echt gewoon vanwege de hoeveelheid licht en kleur dat ze op je afsturen. Alles ademt er de sfeer uit van een gigantische filmstudio in het midden van Hollywood. Het entreegebouw is langs buiten een gewone studio hangar, maar langs binnen is het ingericht om een boulevard in Hollywood voor te stellen 's nachts, met neon en schijnwerpers en straatverlichting en nog veel meer. Op de muren zijn de heuvels afgebeeld met de beroemde letters op. Eens je dan uit die studio bent, sta je oog in oog met een standbeeld van Walt Disney en Mickey Mouse . Achter hen zie je dan de boulevard verder gaan en weer uitmonden in de heuvels met de Hollywood letters op. Het lijkt allemaal zo echt, totdat je wat verder in de straat wandelt, dan zie je dat het allemaal maar een slimme optische illusie is en dat de straat maar een paar meter lang is en de gebouwen er langs, een soort vals perspectief weergeven. Alles in de Studios lijkt wel te bestaan uit decors en special effects.
Onze eerste attractie van de dag was 'Armageddon Special Effects', waarin we deel uitmaakten van een groep Russische kosmonauten in een ruimtestation. Er werd een scene uit de film nagebootst waarin het ruimtestation onder vuur kwam te liggen van de aanstormende meteoor. Dus moesten we allemaal op de brug van het station gaan staan, toen er opeens overal meteoren insloegen en de hele kamer deden schudden. Vonken en stoom spoot langs alle kanten in het rond en toen de meteoor er een einde aan maakte, ontplofte de reactor en werd er een gigantische vuurbal de kamer ingestuurd. Indrukwekkend.
Na ons ruimteavontuur namen we een treintje voor de 'Studio Tours'. Het was een rustig ritje, begeleid door verschillende acteurs, die allemaal hun zegje deden over het maken van films. We reden langs een paar sets en props van films, zoals vliegtuigen uit Pearl Harbour en wat dinosaurussen uit Dinotopia. Ook kregen we nog een kijk in hoe ze special effects toepassen in films zoals Reign of Fire. Dit kwam in de vorm van een enorme set die was aangekleed als een verwoest Londen, overal lag er puin en waren er voertuigen uitgebrand en bedolven. En toen simuleerden ze een drakenaanval. Langs alle kanten werden er vuurballen de lucht ingesmeten.
Na die attracties gingen we even langs bij de 'Art of Disney Animation', een wandel galerij waar ze ons uitleg gaven over de geschiedenis van de tekenfilm en over het creëren van sommige van de personages uit de tekenfilms. Het was best wel interessant en leuk aangekleed.
Daarna nog een paar korte ritjes in 'The Flying Carpets of Agrabah' en 'Slinky Dog Zigzag Spin'. Deze stelden in wezen niet veel voor. Gewoon een soort van uitgebreide kermisattracties waarin je rondjes draait en wat op en neer gaat.
'Animagique' stond als volgende op het programma. Het is een show die zich bijna volledig in het donker afspeelt en heel slim gebruik maakt van het blacklight principe. Zo zorgen ze ervoor dat je alleen kan zien, wat je mag zien. Misschien ken je de reclame van Mobistar, waarin ze met allerlei mensen in zwart of wit, op een identiek gekleurde achtergrond dingen laten zweven of gebruiken. Wel, dat is hetzelfde principe, maar bij 'Animagique' zag je ze totaal niet, ook al wist je dat ze ten alle tijde met bijna 10man op het podium stonden. Het verhaal gaat over Donald en Mickey die een tekenwedstrijd houden, Mickey is natuurlijk veel beter en Donald is jaloers. Dus van zodra Mickey weg is, en uitdrukkelijk tegen Donald heeft gezegd zich te gedragen, steelt Donald de sleutel van de filmkluis en gaat hij de kluis binnen om daar dan verschillende Disney klassiekers tegen het lijf te lopen en de liedjes die er bij horen te zingen. Zo had je 'Under the Sea', 'I just can't wait to be King' en 'I wanna be like you'. Uiteindelijk komt Donald toch in de problemen terecht omdat hij ook de slechteriken uit de films vrij heeft gelaten en moet Mickey hem helpen. Echt geweldig om mee te zingen.
We waren daar snel genoeg buiten om de 'Stars 'n' Cars' parade nog mee te pakken. Allerlei wagens met de figuren van Disney zoals Mickey, Minnie, Donald, Daisy, Goofy, Aladdin, Mary Poppins, Cruella, Ariel, Mulan en de ratten van Ratatouille.
We aten dan in een basketbalzaal. Of zo zag het er toch uit. Ik denk dat het gebaseerd moest zijn op 'High School Musical'. Misschien was het gezicht van Zac Efron dat prominent aanwezig was, ook wel een duidelijke indicatie.
Tegen dan was het al voorbij 15u, dus besloten we het rustig aan te doen en terug te gaan naar het hotel. We hadden toch al bijna alles gedaan wat we wilden doen. In de Studios is er redelijk weinig te doen als je niet graag aan staat te schuiven voor shows.
Toen we in het hotel aankwamen, waren we eigenlijk zo moe dat ik bijna meteen in slaap viel. Kennelijk is het aanstekelijk, want toen ik wakker werd, lag Evelien ook te ronken. Ze is net aan het wakker worden, dus dan gaan we nog zien om te gaan eten. En dan kijken om nog het zwembad van het hotel binnen te geraken.
----------------------
Net lekker gezwommen.
Het water was echt verfrissend en onze pijnlijke voeten en rug waren al snel vergeten.
Nu nog een beetje tv kijken en wat plannen voor morgen.
zaterdag 17 september 2011
Even rustig aan
Ik had beloofd vandaag de verslagen van de Disney reis hier op mijn blog te zetten. Het zal helaas toch even moeten wachten. Ik ben echt gewoon uitgeput.
Zoals je gisterenavond nog kon lezen, waren we al veel later aangekomen dan gepland en dus nog veel later thuis ook. Normaal zou dat geen probleem geweest zijn, maar vanochtend moest ik vroeg uit de veren om naar Brussel te gaan. Ik moest de sleutel van mijn kot ophalen en mama en ik zouden het dan ineens opkuisen, opruimen en al wat aankleden. Dus ja, we hadden het een beetje onderschat. Er was ons gezegd dat de kamer zeker opgeruimd en gekuist ging zijn, maar dat was dus niet zo. Overal lag er nog vuil en stof en hier en daar waren er zelfs zaken van de vorige bewoner achtergebleven. Het kostte ons dus net iets meer moeite dan ons lief was, of waar we op gepland hadden. Er is ook niet veel parkeerplaats in de buurt van mijn kot, dus al de dozen moesten een hele afstand gedragen worden over de straat eer ze bij mijn kot waren. Ik denk dat ik daarbij een spier in mijn arm verrekt heb, ik kan mijn rechterarm bijna niet meer plooien.
Uiteindelijk kregen we het gekuist, ingericht en al wat bekleed.
We gingen dan naar de Makro om te eten en ineens een koelkastje en microgolf/grill op te halen voor op mijn kamer. Nu mag ik dat, dus kan ik het net zo goed gebruiken. Ook omdat de gemeenschappelijke keuken nu niet zo vreselijk veel voorstelt. Kot was dan uiteindelijk al een pak huiselijker. Donderdag gaan we nog eens terug om de laatste dingen af te zetten en al wat inkopen te doen voor volgende week, wanneer school start.
Op de terugweg nog even in Torhout gestopt voor nieuwe schoenen voor mij. Mijn oude winterschoenen vallen bijna uit elkaar en mama had nog een paar bonnen zitten, dus dat is al snel meegenomen.
Nu zit ik hier alleen thuis, mama en Jurgen moesten vanavond nog ergens naartoe, en morgen en overmorgen zijn ze ook weg op een weekendje. Ik ga het dus rustig aan doen, de laatste dagen van Disney op mijn blog zetten en misschien eens in de auto springen om iets te doen, ik weet nog niet wat. Misschien nog eens langsgaan bij Evelien om de foto's van de reis op te halen. Dan kan ik ze ineens bijvoegen bij de blogposts. En wat doorwerken aan de handenstudie. (Mijn kot is trouwens vlakbij de Botanische Tuin, met heel wat standbeelden die ik kan tekenen). Iemand nog voorstellen?
Zoals je gisterenavond nog kon lezen, waren we al veel later aangekomen dan gepland en dus nog veel later thuis ook. Normaal zou dat geen probleem geweest zijn, maar vanochtend moest ik vroeg uit de veren om naar Brussel te gaan. Ik moest de sleutel van mijn kot ophalen en mama en ik zouden het dan ineens opkuisen, opruimen en al wat aankleden. Dus ja, we hadden het een beetje onderschat. Er was ons gezegd dat de kamer zeker opgeruimd en gekuist ging zijn, maar dat was dus niet zo. Overal lag er nog vuil en stof en hier en daar waren er zelfs zaken van de vorige bewoner achtergebleven. Het kostte ons dus net iets meer moeite dan ons lief was, of waar we op gepland hadden. Er is ook niet veel parkeerplaats in de buurt van mijn kot, dus al de dozen moesten een hele afstand gedragen worden over de straat eer ze bij mijn kot waren. Ik denk dat ik daarbij een spier in mijn arm verrekt heb, ik kan mijn rechterarm bijna niet meer plooien.
Uiteindelijk kregen we het gekuist, ingericht en al wat bekleed.
We gingen dan naar de Makro om te eten en ineens een koelkastje en microgolf/grill op te halen voor op mijn kamer. Nu mag ik dat, dus kan ik het net zo goed gebruiken. Ook omdat de gemeenschappelijke keuken nu niet zo vreselijk veel voorstelt. Kot was dan uiteindelijk al een pak huiselijker. Donderdag gaan we nog eens terug om de laatste dingen af te zetten en al wat inkopen te doen voor volgende week, wanneer school start.
Op de terugweg nog even in Torhout gestopt voor nieuwe schoenen voor mij. Mijn oude winterschoenen vallen bijna uit elkaar en mama had nog een paar bonnen zitten, dus dat is al snel meegenomen.
Nu zit ik hier alleen thuis, mama en Jurgen moesten vanavond nog ergens naartoe, en morgen en overmorgen zijn ze ook weg op een weekendje. Ik ga het dus rustig aan doen, de laatste dagen van Disney op mijn blog zetten en misschien eens in de auto springen om iets te doen, ik weet nog niet wat. Misschien nog eens langsgaan bij Evelien om de foto's van de reis op te halen. Dan kan ik ze ineens bijvoegen bij de blogposts. En wat doorwerken aan de handenstudie. (Mijn kot is trouwens vlakbij de Botanische Tuin, met heel wat standbeelden die ik kan tekenen). Iemand nog voorstellen?
Disneyland, woensdag 14/09
Opgestaan om 4u. Ik was verbazingwekkend wakker genoeg om meteen uit mijn bed te springen en mij klaar te maken, als je rekening houdt dat ik maar 5uurtjes slaap heb gehad. Om 5u zijn we dan vertrokken naar Torhout om Evelien op te pikken en dan in een rechte lijn naar Rijsel.
We kwamen daar wel een beetje te vroeg aan, maar in dit geval waren we liever goed op tijd, dan net te laat. En we dachten zo ook nog genoeg tijd te hebben onze trein en ons perron te zoeken, was het niet zo dat ze in Frankrijk er de gewoonte op na houden om treinen maar 5 minuten voor aankomst aan te kondigen. Het enige dat je te weten komt, is dat je trein er zal zijn. Meer niet.
Dan toch zonder al te veel problemen onze trein en plaatsen gevonden, en een dik uur later stonden we voor de poorten van Disneyland. Nog even gaan inchecken in ons hotel, om onze parktickets te krijgen en onze bagage weg te leggen. Zo waren we rond 9u al het park in. De vakantie kon beginnen.
We hadden vanwege ons arrangement iets dat "Extra Magische Uren" noemt, wat zoveel betekent als, 2 uren extra in het park. Die uren komen er 's ochtends bij. Dus normaal gaat het park open om 10uur, maar voor hotelgasten is dat al om 8u. Er was nog niet enorm veel open qua attracties, dus gingen we eerst wat op onderzoek uit, wat verkennen. Aangezien Evelien nog nooit in Disneyland was geweest, kwam dat goed uit, zodat ze haar ogen de kost kon geven en helemaal genieten van de sfeer die er hing.
De eerste attractie die we deden, was de 'Buzz Lightyear's Laser Blast', een redelijk nieuwe aanwinst, die ikzelf ook nog nooit gezien had. Het komt erop neer om in een karretje te zitten dat op een rail loopt doorheen verschillende scenes, namelijk een gevecht tussen Buzz Lightyear en Space Command tegen Emperor Zurg en zijn leger van robots. Met een laserpistool moet je dan op verscheidene doelwitten schieten om zo Buzz te helpen en je score omhoog te krijgen. Per geraakt doelwit, gebeurt er een kleine animatie als extra beloning. Evelien haalde 1.700 punten, ik 80.000 punten. Laten we de schuld maar steken op het jarenlang spelen van games :p
Daarna zijn we even binnengewandeld bij de Nautilus, de legendarische onderzeeër van kapitein Nemo, om dan richting kasteel van Doornroosje te gaan. Tegen dan was het zo goed als 10u en gingen alle attracties open. We zijn dan maar, met de klok mee, door het park beginnen wandelen. Onze eerste stop was in Frontierland, het oude wilde westen zoals je het in cowboyfilms ziet, met saloons, huifkarren en goudzoekers. We wandelden eerst doorheen het fort van de Cavalerie en gingen zo naar 'The Haunted Mansion'. Het is niet echt griezelig, maar het maakt wel enorm indruk door zijn special effects, de prachtige animatronics en sfeer. We wilden ook de 'Big Thunder Mountain' rit maken, maar die was helaas afgesloten wegens technische problemen.
Dan maar richting Adventureland, waar je je in de jungle waant en piraten tegen het lijf loopt (letterlijk, we zijn Jack Sparrow en Kapitein Haak tegen gekomen). Jammer genoeg was er een hele hoop afgezet voor onderhoud en stond er een hele hoop van het decor in de stellingen om een grondige beurt te krijgen. 'Pirates of the Caribbean' was onze laatste attractie van de voormiddag. Niets dat zo'n honger opwekt dan een stad bestoken met kanonnen en plunderen van al zijn schatten. Alleen jammer van al dat vervloekt Azteeks goud.
We aten bij Timon en Pumba in het Hakuna Matatta restaurant. Er stonden gekruide chicken nuggets en dikke frieten op het menu.
Nadat we terug op krachten waren gekomen, liepen we langs de boomhut van de Robinsons en door de Schedelrots van Kapitein Haak naar het labyrint van Alice in Wonderland. Toen we daar, na veel zoeken, de uitgang van hadden gevonden, besloten we om naar 'It's a Small World' te gaan. Het deuntje blijft natuurlijk weer voor de komende dagen in mijn hoofd hangen.
Daarna nog een korte trip naar Endor, dankzij de 'Star Tours', gebaseerd op Star Wars, om dan nog eens terug te keren naar Frontierland. Gelukkig was de 'Big Thunder Mountain' ondertussen gerepareerd en weer op volle kracht, dus namen we dat er ook nog bij.
We begonnen tegen dan al aardig moe te worden. Moe, maar dik tevreden over onze eerste dag, keerden we terug naar ons hotel. We hadden veel van de attracties die we wilden doen, kunnen doen. En we hadden ons er nog massa's mee geamuseerd ook, dus wat wil je nog meer? We hebben gelachen, gebabbeld en goed gegeten. Nu op de kamer en wat aan het bespreken voor morgen. We zouden morgen naar de Disney Studios gaan. Maar nu eerst lekker uitrusten op onze geweldige luxe kamer.
We kwamen daar wel een beetje te vroeg aan, maar in dit geval waren we liever goed op tijd, dan net te laat. En we dachten zo ook nog genoeg tijd te hebben onze trein en ons perron te zoeken, was het niet zo dat ze in Frankrijk er de gewoonte op na houden om treinen maar 5 minuten voor aankomst aan te kondigen. Het enige dat je te weten komt, is dat je trein er zal zijn. Meer niet.
Dan toch zonder al te veel problemen onze trein en plaatsen gevonden, en een dik uur later stonden we voor de poorten van Disneyland. Nog even gaan inchecken in ons hotel, om onze parktickets te krijgen en onze bagage weg te leggen. Zo waren we rond 9u al het park in. De vakantie kon beginnen.
We hadden vanwege ons arrangement iets dat "Extra Magische Uren" noemt, wat zoveel betekent als, 2 uren extra in het park. Die uren komen er 's ochtends bij. Dus normaal gaat het park open om 10uur, maar voor hotelgasten is dat al om 8u. Er was nog niet enorm veel open qua attracties, dus gingen we eerst wat op onderzoek uit, wat verkennen. Aangezien Evelien nog nooit in Disneyland was geweest, kwam dat goed uit, zodat ze haar ogen de kost kon geven en helemaal genieten van de sfeer die er hing.
De eerste attractie die we deden, was de 'Buzz Lightyear's Laser Blast', een redelijk nieuwe aanwinst, die ikzelf ook nog nooit gezien had. Het komt erop neer om in een karretje te zitten dat op een rail loopt doorheen verschillende scenes, namelijk een gevecht tussen Buzz Lightyear en Space Command tegen Emperor Zurg en zijn leger van robots. Met een laserpistool moet je dan op verscheidene doelwitten schieten om zo Buzz te helpen en je score omhoog te krijgen. Per geraakt doelwit, gebeurt er een kleine animatie als extra beloning. Evelien haalde 1.700 punten, ik 80.000 punten. Laten we de schuld maar steken op het jarenlang spelen van games :p
Daarna zijn we even binnengewandeld bij de Nautilus, de legendarische onderzeeër van kapitein Nemo, om dan richting kasteel van Doornroosje te gaan. Tegen dan was het zo goed als 10u en gingen alle attracties open. We zijn dan maar, met de klok mee, door het park beginnen wandelen. Onze eerste stop was in Frontierland, het oude wilde westen zoals je het in cowboyfilms ziet, met saloons, huifkarren en goudzoekers. We wandelden eerst doorheen het fort van de Cavalerie en gingen zo naar 'The Haunted Mansion'. Het is niet echt griezelig, maar het maakt wel enorm indruk door zijn special effects, de prachtige animatronics en sfeer. We wilden ook de 'Big Thunder Mountain' rit maken, maar die was helaas afgesloten wegens technische problemen.
Dan maar richting Adventureland, waar je je in de jungle waant en piraten tegen het lijf loopt (letterlijk, we zijn Jack Sparrow en Kapitein Haak tegen gekomen). Jammer genoeg was er een hele hoop afgezet voor onderhoud en stond er een hele hoop van het decor in de stellingen om een grondige beurt te krijgen. 'Pirates of the Caribbean' was onze laatste attractie van de voormiddag. Niets dat zo'n honger opwekt dan een stad bestoken met kanonnen en plunderen van al zijn schatten. Alleen jammer van al dat vervloekt Azteeks goud.
We aten bij Timon en Pumba in het Hakuna Matatta restaurant. Er stonden gekruide chicken nuggets en dikke frieten op het menu.
Nadat we terug op krachten waren gekomen, liepen we langs de boomhut van de Robinsons en door de Schedelrots van Kapitein Haak naar het labyrint van Alice in Wonderland. Toen we daar, na veel zoeken, de uitgang van hadden gevonden, besloten we om naar 'It's a Small World' te gaan. Het deuntje blijft natuurlijk weer voor de komende dagen in mijn hoofd hangen.
Daarna nog een korte trip naar Endor, dankzij de 'Star Tours', gebaseerd op Star Wars, om dan nog eens terug te keren naar Frontierland. Gelukkig was de 'Big Thunder Mountain' ondertussen gerepareerd en weer op volle kracht, dus namen we dat er ook nog bij.
We begonnen tegen dan al aardig moe te worden. Moe, maar dik tevreden over onze eerste dag, keerden we terug naar ons hotel. We hadden veel van de attracties die we wilden doen, kunnen doen. En we hadden ons er nog massa's mee geamuseerd ook, dus wat wil je nog meer? We hebben gelachen, gebabbeld en goed gegeten. Nu op de kamer en wat aan het bespreken voor morgen. We zouden morgen naar de Disney Studios gaan. Maar nu eerst lekker uitrusten op onze geweldige luxe kamer.
Back!
Hey
Ik ben terug van mijn trip naar Disneyland. Het was echt vermoeiend, maar wel enorm leuk.
Ik heb een agenda bijgehouden van de dingen die we gedaan hebben. Het is nu wel al een beetje laat om ze nog op mijn blog te zetten, maar ik beloof dat ze in de loop van morgen (vandaag?) er op komen.
Ik moet 's ochtends nog wel eerst mijn kot inrichten, dus het kan wel duren tot in de late namiddag.
Tot dan
Ik ben terug van mijn trip naar Disneyland. Het was echt vermoeiend, maar wel enorm leuk.
Ik heb een agenda bijgehouden van de dingen die we gedaan hebben. Het is nu wel al een beetje laat om ze nog op mijn blog te zetten, maar ik beloof dat ze in de loop van morgen (vandaag?) er op komen.
Ik moet 's ochtends nog wel eerst mijn kot inrichten, dus het kan wel duren tot in de late namiddag.
Tot dan
dinsdag 13 september 2011
Kungfu, Zombies en Disneyland
Vandaag een leuke, rustige dag gehad.
Beetje uitgeslapen, tegen 9u was ik toch wel uit mijn bed. En dan wat klusjes gedaan in huis voor mama. Er moesten nog een paar dingen naar en van de zolder. Nadien heb ik me gewoon wat gezet met een boek en gelezen. Na het middageten dan begonnen aan mijn valies voor Disney, gezorgd dat ik alles mee heb dat ik moet mee hebben. Alle papieren nog eens doorlopen, zorgen dat ik niets vergeet.
Daarna kwam Sean nog eens langs. Hij zou normaal ook meegegaan zijn naar Disneyland, maar door financiële problemen moest hij helaas afzeggen. We hebben ons deze middag dan nog maar beetje zo geamuseerd. We hebben een ritje gemaakt in zijn auto, een oude peugeot 106, 20 jaar oud, maar het rijdt nog wel. Daarna wat Dead Island gespeeld, een zombie-spelletje. Met een paar is het altijd leuker om tegen hordes ondoden te vechten, op het grappige af zelfs.
Daarna hebben we ons nog even voor de tv gezet met een oude kungfu-film met Bruce Lee in de hoofdrol. Ook grappig, maar dan gewoon omdat de film zo vreselijk jaren 70 is.
Nu, kga in mijn bed kruipen, morgen moet ik er om 4u al uit. Klaar zijn om op weg te gaan. Onze trein vertrekt om 6.30u in Rijsel.
Ik ga dus weg zijn van morgen tem vrijdagavond. Misschien zal ik dan nog een kort berichtje zetten, maar het merendeel van het nieuws zal moeten wachten tot zaterdag.
Tot dan!
Beetje uitgeslapen, tegen 9u was ik toch wel uit mijn bed. En dan wat klusjes gedaan in huis voor mama. Er moesten nog een paar dingen naar en van de zolder. Nadien heb ik me gewoon wat gezet met een boek en gelezen. Na het middageten dan begonnen aan mijn valies voor Disney, gezorgd dat ik alles mee heb dat ik moet mee hebben. Alle papieren nog eens doorlopen, zorgen dat ik niets vergeet.
Daarna kwam Sean nog eens langs. Hij zou normaal ook meegegaan zijn naar Disneyland, maar door financiële problemen moest hij helaas afzeggen. We hebben ons deze middag dan nog maar beetje zo geamuseerd. We hebben een ritje gemaakt in zijn auto, een oude peugeot 106, 20 jaar oud, maar het rijdt nog wel. Daarna wat Dead Island gespeeld, een zombie-spelletje. Met een paar is het altijd leuker om tegen hordes ondoden te vechten, op het grappige af zelfs.
Daarna hebben we ons nog even voor de tv gezet met een oude kungfu-film met Bruce Lee in de hoofdrol. Ook grappig, maar dan gewoon omdat de film zo vreselijk jaren 70 is.
Nu, kga in mijn bed kruipen, morgen moet ik er om 4u al uit. Klaar zijn om op weg te gaan. Onze trein vertrekt om 6.30u in Rijsel.
Ik ga dus weg zijn van morgen tem vrijdagavond. Misschien zal ik dan nog een kort berichtje zetten, maar het merendeel van het nieuws zal moeten wachten tot zaterdag.
Tot dan!
maandag 12 september 2011
The Mummy
Heb me op mijn kamer gezet met mijn laptop en een dvd meegepakt.
The Mummy, een film die ik al zo vaak gezien heb dat ik hem waarschijnlijk volledig kan meespelen. Het is geen geweldige film, gewoon een goede. Het speelt zich af in Egypte, er zit actie in, er komt zwarte magie in voor. Oh, en het heeft MUMMIES!! Ideaal voor wat vermaak voor het slapengaan :p
The Mummy, een film die ik al zo vaak gezien heb dat ik hem waarschijnlijk volledig kan meespelen. Het is geen geweldige film, gewoon een goede. Het speelt zich af in Egypte, er zit actie in, er komt zwarte magie in voor. Oh, en het heeft MUMMIES!! Ideaal voor wat vermaak voor het slapengaan :p
Op de trein en venster in mijn hoofd
Vandaag teruggekomen van bij ons papa. Normaal zorgt dat niet voor veel problemen en is de verbinding met het openbaar redelijk goed.
Natuurlijk heb je altijd uitzonderingen op de regel.
Zo was er om te beginnen al een probleem met de bussen, die overal rond werken heen moesten rijden en andere haltes aandeden. Dus een busrit die normaal een kleine 20minuten duurt, duurde deze keer bijna 45minuten. Al een geluk dat ik goed vroeg vertrokken was en dit dus geen problemen gaf om mijn trein te halen.
Het was dan ook enorm jammer dat er enorme vertraging op de trein zat.
Er was ergens vertraging op gekomen vanwege een vrachttrein die op een andere lijn voor problemen zorgde, waardoor er een paar treinen verkeerd liepen, zodat de trein van Gent vertraging opliep, zodat die later aankwam en ook weer later kon vertrekken, maar dan ineens nog langer moeten blijven staan om de volgende trein die naar Gent zou gaan, die van 10minuten later, ook ineens mee te nemen.
Soit, door al die vertraging kwam het eigenlijk al bijna goed uit om de volgende aansluiting in Gent te halen richting De Panne.
Het was dan ook nog eens onaards druk op die trein. Wat wil je? Het waren eigenlijk 3 treinen in één!
Bah, zo kan ik wel blijven zagen op de NMBS, het levert toch niets op. En uiteindelijk zijn dat ook omstandigheden waar zij niet aan kunnen doen en waar ze moeten improviseren.
Maar toch, aangenaam is anders.
Anderzijds had ik wel genoeg tijd om wat na te denken en wat te dromen enzo.
Zo was ik aan het denken aan Bieke haar relatie. Ik ben echt content voor haar, daar moet je niet aan twijfelen. Oprechte liefde is echt mooi en moet aangemoedigd worden. We hebben deze middag wat gebabbeld over msn. Ik heb vooral vragen gesteld over Nick, haar nieuwe vriendje, en zij vertelde over hem. Het klinkt wel als een goeie kerel. Hij werkt hard, heeft leuke hobby's en maakt haar gelukkig. Meer heb je niet nodig, toch?
Maar toch is er iets dat me dwars zit. En we hebben er ook over gepraat, maar ik ben er niet 100% gerust in. Ze heeft namelijk tijdens het leren kennen van elkaar en de lange babbels die ze al gehad hebben, verteld over mij en het verleden dat ik heb met Bieke. Nu heeft hij er kennelijk weinig op gezegd en is hij niet tegen het contact dat Bieke en ik nog hebben. Uiteindelijk hebben we niets meer met elkaar, buiten dan goede vrienden en een vertrouwenspersoon. En ze mag nog weg met andere jongens ook, dus ik hoop dat ik dan ook nog wel eens mag afspreken met haar, zonder dat er daar problemen van komen. Alles is nu dus nog dik in orde, van mijn part, en ik hoop dat het zo gaat blijven.
Maar dan komt er toch een oude angst bovendrijven. Ik heb Bieke nog nooit meegemaakt als ze met iemand samen is, buiten dan met mij, en ik weet niet wat ik moet verwachten. Meestal verbrak ze alle contact als ze met iemand anders samen was, en hoorde ik haar 6-12maanden niet meer. Ok, dat lag ook in het feit dat ze dan juist onze relaties verbroken had en dat het dus makkelijker zou zijn om ook geen contact meer te hebben. Dan hoorde ik haar na de relatie weer, als het weer een pak rustiger was en kreeg ik de samenvatting van de tijd die ik gemist heb. Nu vrees ik wat voor hetzelfde. Zo heeft ze bijvoorbeeld deze week volledig volgeboekt om bij haar lief te zijn, begrijpelijk wel. En ze gaat niet veel smsen, geen probleem want ik zit toch in Frankrijk. En de week erop waarschijnlijk ook, en de week erna, en daarna, en daarna... en zie je mijn punt? School begint dan ook terug en ze is met allerlei zaken bezig en ze zou zo nog wel eens vergeten dat ik er ook nog ben, omdat ze toch weet dat ik er nog altijd zal zijn als ze eens omkijkt. Ik heb er totaal geen problemen mee dat ze bezig is met haar lief, en dat ze wilt genieten en altijd bij hem zijn en daarnaast haar volledig richten op haar school ook. Maar waarom heb je vrienden als je er geen tijd voor kan maken?
Ik ben gewoon bang dat ik weer een goede vriendin ga kwijtraken voor een paar maanden of een jaar en dat ik daarna er weer bij gehaald ga worden nadat er iets is misgegaan.
Nu dat zijn zaken die wat door mijn hoofd spoken. Te lang op een trein zitten, werkt een tegen het optimistisch denken.
Dit is ook een reden waarom ik misschien eerder aan een blog had moeten beginnen. Bieke zei vroeger wel eens dat ze graag zou zien wat er in mijn hoofd omgaat. Wel, meestal zijn het zo'n dingen. Overdreven nadenken over dingen die er niet zijn, maar daardoor toch voorbereid zijn als er iets misgaat.
Maar genoeg depressief gedoe, ik ga het gelukkig koppel laten doen. Ze laten genieten van de liefde en de tijd die ze samen hebben. En ik zal dan wel zien wanneer ik nog eens in het tijdschema pas.
En voor hetzelfde geld, leer ik binnen een paar weken ook iemand kennen in Brussel, en ben ik wel diegene die niet meer naar mijn vrienden omkijkt. Moest het zo zijn, schud me dan wakker, want anders vergeef ik het mezelf niet.
Slaapwel iedereen
Natuurlijk heb je altijd uitzonderingen op de regel.
Zo was er om te beginnen al een probleem met de bussen, die overal rond werken heen moesten rijden en andere haltes aandeden. Dus een busrit die normaal een kleine 20minuten duurt, duurde deze keer bijna 45minuten. Al een geluk dat ik goed vroeg vertrokken was en dit dus geen problemen gaf om mijn trein te halen.
Het was dan ook enorm jammer dat er enorme vertraging op de trein zat.
Er was ergens vertraging op gekomen vanwege een vrachttrein die op een andere lijn voor problemen zorgde, waardoor er een paar treinen verkeerd liepen, zodat de trein van Gent vertraging opliep, zodat die later aankwam en ook weer later kon vertrekken, maar dan ineens nog langer moeten blijven staan om de volgende trein die naar Gent zou gaan, die van 10minuten later, ook ineens mee te nemen.
Soit, door al die vertraging kwam het eigenlijk al bijna goed uit om de volgende aansluiting in Gent te halen richting De Panne.
Het was dan ook nog eens onaards druk op die trein. Wat wil je? Het waren eigenlijk 3 treinen in één!
Bah, zo kan ik wel blijven zagen op de NMBS, het levert toch niets op. En uiteindelijk zijn dat ook omstandigheden waar zij niet aan kunnen doen en waar ze moeten improviseren.
Maar toch, aangenaam is anders.
Anderzijds had ik wel genoeg tijd om wat na te denken en wat te dromen enzo.
Zo was ik aan het denken aan Bieke haar relatie. Ik ben echt content voor haar, daar moet je niet aan twijfelen. Oprechte liefde is echt mooi en moet aangemoedigd worden. We hebben deze middag wat gebabbeld over msn. Ik heb vooral vragen gesteld over Nick, haar nieuwe vriendje, en zij vertelde over hem. Het klinkt wel als een goeie kerel. Hij werkt hard, heeft leuke hobby's en maakt haar gelukkig. Meer heb je niet nodig, toch?
Maar toch is er iets dat me dwars zit. En we hebben er ook over gepraat, maar ik ben er niet 100% gerust in. Ze heeft namelijk tijdens het leren kennen van elkaar en de lange babbels die ze al gehad hebben, verteld over mij en het verleden dat ik heb met Bieke. Nu heeft hij er kennelijk weinig op gezegd en is hij niet tegen het contact dat Bieke en ik nog hebben. Uiteindelijk hebben we niets meer met elkaar, buiten dan goede vrienden en een vertrouwenspersoon. En ze mag nog weg met andere jongens ook, dus ik hoop dat ik dan ook nog wel eens mag afspreken met haar, zonder dat er daar problemen van komen. Alles is nu dus nog dik in orde, van mijn part, en ik hoop dat het zo gaat blijven.
Maar dan komt er toch een oude angst bovendrijven. Ik heb Bieke nog nooit meegemaakt als ze met iemand samen is, buiten dan met mij, en ik weet niet wat ik moet verwachten. Meestal verbrak ze alle contact als ze met iemand anders samen was, en hoorde ik haar 6-12maanden niet meer. Ok, dat lag ook in het feit dat ze dan juist onze relaties verbroken had en dat het dus makkelijker zou zijn om ook geen contact meer te hebben. Dan hoorde ik haar na de relatie weer, als het weer een pak rustiger was en kreeg ik de samenvatting van de tijd die ik gemist heb. Nu vrees ik wat voor hetzelfde. Zo heeft ze bijvoorbeeld deze week volledig volgeboekt om bij haar lief te zijn, begrijpelijk wel. En ze gaat niet veel smsen, geen probleem want ik zit toch in Frankrijk. En de week erop waarschijnlijk ook, en de week erna, en daarna, en daarna... en zie je mijn punt? School begint dan ook terug en ze is met allerlei zaken bezig en ze zou zo nog wel eens vergeten dat ik er ook nog ben, omdat ze toch weet dat ik er nog altijd zal zijn als ze eens omkijkt. Ik heb er totaal geen problemen mee dat ze bezig is met haar lief, en dat ze wilt genieten en altijd bij hem zijn en daarnaast haar volledig richten op haar school ook. Maar waarom heb je vrienden als je er geen tijd voor kan maken?
Ik ben gewoon bang dat ik weer een goede vriendin ga kwijtraken voor een paar maanden of een jaar en dat ik daarna er weer bij gehaald ga worden nadat er iets is misgegaan.
Nu dat zijn zaken die wat door mijn hoofd spoken. Te lang op een trein zitten, werkt een tegen het optimistisch denken.
Dit is ook een reden waarom ik misschien eerder aan een blog had moeten beginnen. Bieke zei vroeger wel eens dat ze graag zou zien wat er in mijn hoofd omgaat. Wel, meestal zijn het zo'n dingen. Overdreven nadenken over dingen die er niet zijn, maar daardoor toch voorbereid zijn als er iets misgaat.
Maar genoeg depressief gedoe, ik ga het gelukkig koppel laten doen. Ze laten genieten van de liefde en de tijd die ze samen hebben. En ik zal dan wel zien wanneer ik nog eens in het tijdschema pas.
En voor hetzelfde geld, leer ik binnen een paar weken ook iemand kennen in Brussel, en ben ik wel diegene die niet meer naar mijn vrienden omkijkt. Moest het zo zijn, schud me dan wakker, want anders vergeef ik het mezelf niet.
Slaapwel iedereen
zondag 11 september 2011
Shot through the heart
Eventjes een kort berichtje om te zeggen dat Bon Jovi echt machtig is.
You Give Love A Bad Name is een geweldig nummer. Ook meteen eentje om mee te zingen.
Ik daag iedereen uit om me het tegendeel te bewijzen! :p
Mhmm, what did you say?
Ik kijk nog wel eens geregeld naar internet reviewers. Mensen die kritiek of lof geven op verschillende dingen. Je hebt ze in alle soorten en maten: anime, horror, games, nostalgische films, comics,... Meestal ga ik daarvoor naar www.tgwtg.com (That Guy With The Glasses), de site is opgemaakt uit verschillende reviewers die elk hun ding doen, maar ook wel eens samen komen voor specials of cross-overs. Zeker het bekijken waard als je eens goed wilt lachen of gewoon graag kritiek levert op slechte films, games en muziek.
Waar ik hiermee naartoe wil is dit, ze bespreken een review van een film, in die film wordt er iemand tragisch neergeschoten en dan bewerken ze dat fragment zodat een deel van Hide and Seek van Imogen Heap speelt. Ik denk dat dit een verwijzing moet zijn naar een bepaalde film waarin dit gebeurd. Maar dat die film het zo melodramatisch maakt, dat het grappig werd. Het zal wel een 'rolling gag' zijn, want veel van de reviewers gebruiken het wel eens. Zo heb je bijvoorbeeld ook de 'Beyond Thunderdome' moppen, mocht je die kennen. Nu weet ik totaal niet uit welke film dit komt en of het wel uit een film komt, maar ik vind het liedje wel leuk. Misschien zegt de titel jullie niet veel, maar als je hoort, ben ik er zeker van dat je het herkent.
In de eerste plaats vind ik het gewoon hilarisch als ze dat fragment laten horen telkens iemand wordt neergeschoten in een dramatisch slow motion moment in een film. Zo is er een reviewer (Phelous, als je hem wilt opzoeken op de bovenstaande site) die er gebruik van maakt op een moment dat er iemand met twee pistolen non-stop kogels in iemand aan het jagen is, en daarbij de hele tijd het muziekfragment opnieuw laat beginnen met elke kogel die het slachtoffer treft. Het klinkt misschien niet zo grappig nu ik het beschrijf, maar geloof me, op het moment zelf lig je plat van het lachen.
Daarnaast is het origineel van Imogen Heap echt een ontroerend lied. Het is misschien wat traag, klinkt wat vreemd in de oren en de tekst lijkt op niet veel te slaan, maar dat geeft het zijn waarde. Het klinkt meer als een soort van poëzie dan een echt lied. De betekenis erachter staat zeker open voor discussie, vind ik.
En het blijft dagen rondhangen in je hoofd, tot vervelends toe van je broers die het altijd maar weer moeten aanhoren hoe je het deuntje neuriet of spontaan dat ene fragment zingt.
Ik zal hieronder twee songs posten. Het eerste is het originele van Imogen Heap, het tweede de onlangs uitgebrachte 'remix' van Jason Derulo, waarvan de meeste het fragment wel zullen kennen.
Waar ik hiermee naartoe wil is dit, ze bespreken een review van een film, in die film wordt er iemand tragisch neergeschoten en dan bewerken ze dat fragment zodat een deel van Hide and Seek van Imogen Heap speelt. Ik denk dat dit een verwijzing moet zijn naar een bepaalde film waarin dit gebeurd. Maar dat die film het zo melodramatisch maakt, dat het grappig werd. Het zal wel een 'rolling gag' zijn, want veel van de reviewers gebruiken het wel eens. Zo heb je bijvoorbeeld ook de 'Beyond Thunderdome' moppen, mocht je die kennen. Nu weet ik totaal niet uit welke film dit komt en of het wel uit een film komt, maar ik vind het liedje wel leuk. Misschien zegt de titel jullie niet veel, maar als je hoort, ben ik er zeker van dat je het herkent.
In de eerste plaats vind ik het gewoon hilarisch als ze dat fragment laten horen telkens iemand wordt neergeschoten in een dramatisch slow motion moment in een film. Zo is er een reviewer (Phelous, als je hem wilt opzoeken op de bovenstaande site) die er gebruik van maakt op een moment dat er iemand met twee pistolen non-stop kogels in iemand aan het jagen is, en daarbij de hele tijd het muziekfragment opnieuw laat beginnen met elke kogel die het slachtoffer treft. Het klinkt misschien niet zo grappig nu ik het beschrijf, maar geloof me, op het moment zelf lig je plat van het lachen.
Daarnaast is het origineel van Imogen Heap echt een ontroerend lied. Het is misschien wat traag, klinkt wat vreemd in de oren en de tekst lijkt op niet veel te slaan, maar dat geeft het zijn waarde. Het klinkt meer als een soort van poëzie dan een echt lied. De betekenis erachter staat zeker open voor discussie, vind ik.
En het blijft dagen rondhangen in je hoofd, tot vervelends toe van je broers die het altijd maar weer moeten aanhoren hoe je het deuntje neuriet of spontaan dat ene fragment zingt.
Ik zal hieronder twee songs posten. Het eerste is het originele van Imogen Heap, het tweede de onlangs uitgebrachte 'remix' van Jason Derulo, waarvan de meeste het fragment wel zullen kennen.
Avondje gamen
Willem zou gisterenavond nog naar een gratis festival hier in het Antwerpse gegaan zijn, maar door een dreigend onweer heeft hij eieren voor zijn geld gekozen en is hij maar thuis komen zitten met een maat van hem, Arne. En wat doe je dan in zo'n situatie? Gezellig samen bier drinken en gamen en onvolwassen moppen tappen. Het was een leuke avond, lang geleden dat ik me zo heb geamuseerd.
Het werd dan later nog veel schraler toen er opeens nog twee vrienden van Willem voor de deur stonden en die ook terstond mee begonnen drinken en gamen en lachen. Grappig was dan ook dat ze eigenlijk de hele tijd aan het discussiëren waren over welk café ze nog gingen aandoen, maar geen van hen ook echt het enthousiasme toonde om op te staan en te gaan. Zelfs een café waar er kennelijk gisterenavond topless bediend werd, kon hen niet van achter de xbox trekken. Prioriteiten zeker?
Nuja, voor mij werd het dan ook wel al snel te laat en heb die mannen maar laten doen. Ze kunnen zich maar amuseren.
Nog wel eventjes last gehad van het gelach en geroep, maar ben dan toch tegen 02.00u in slaap kunnen vallen. Al een geluk dat ik geen examens meer heb.
Het werd dan later nog veel schraler toen er opeens nog twee vrienden van Willem voor de deur stonden en die ook terstond mee begonnen drinken en gamen en lachen. Grappig was dan ook dat ze eigenlijk de hele tijd aan het discussiëren waren over welk café ze nog gingen aandoen, maar geen van hen ook echt het enthousiasme toonde om op te staan en te gaan. Zelfs een café waar er kennelijk gisterenavond topless bediend werd, kon hen niet van achter de xbox trekken. Prioriteiten zeker?
Nuja, voor mij werd het dan ook wel al snel te laat en heb die mannen maar laten doen. Ze kunnen zich maar amuseren.
Nog wel eventjes last gehad van het gelach en geroep, maar ben dan toch tegen 02.00u in slaap kunnen vallen. Al een geluk dat ik geen examens meer heb.
zaterdag 10 september 2011
Camping
Vandaag een rustig dagje gehad bij papa.
Hij moest nog eventjes naar de camping gaan om daar wat zaken op orde te steken. Het zit namelijk zo dat hij en Min daar lid zijn van een kampeerclub en daardoor vaste gasten zijn op die camping. Dit brengt ook wel enige plichten mee, zoals meedoen in een beurtrol om de gastheer te zijn in het weekend en de bar open te houden enz. Daarom moest hij even naar de camping. En hij wou ook ineens het gras afrijden dat rond de caravan stond en wat opruimen en wat basis onderhoud. Hij vroeg of er iemand mee wou gaan en ik gaf mij op als (enige) vrijwilliger. Het was dan ook al een hele tijd geleden dat ik nog eens op het gemak met mijn vader kon praten, dus dit was het ideale moment om nog eens een vader-zoon moment in te lassen.
Op de camping aangekomen zijn we dan maar begonnen aan de klusjes. Simpelweg het gras af rijden was er niet bij, want de grasmaaiers die de club aanbiedt waren allemaal defect, dus moesten we overstappen naar het gebruik van een kantmaaier. Nu met wat technische improvisatie kan je veel kanten uit en het opstandige gras werd al snel onthoofd. Daarna wat opgeruimd in de caravan zelf en hier en daar wat vuil afgekuist. Daarna nog eventjes in de zon gaan zitten met een pintje en op het gemak wat babbelen over koetjes en kalfjes. Lekker gezellig.
We moesten dan uiteindelijk naar huis, om het eten voor vanavond klaar te maken.
Kip met een slaatje en frietjes, lekker :)
Hij moest nog eventjes naar de camping gaan om daar wat zaken op orde te steken. Het zit namelijk zo dat hij en Min daar lid zijn van een kampeerclub en daardoor vaste gasten zijn op die camping. Dit brengt ook wel enige plichten mee, zoals meedoen in een beurtrol om de gastheer te zijn in het weekend en de bar open te houden enz. Daarom moest hij even naar de camping. En hij wou ook ineens het gras afrijden dat rond de caravan stond en wat opruimen en wat basis onderhoud. Hij vroeg of er iemand mee wou gaan en ik gaf mij op als (enige) vrijwilliger. Het was dan ook al een hele tijd geleden dat ik nog eens op het gemak met mijn vader kon praten, dus dit was het ideale moment om nog eens een vader-zoon moment in te lassen.
Op de camping aangekomen zijn we dan maar begonnen aan de klusjes. Simpelweg het gras af rijden was er niet bij, want de grasmaaiers die de club aanbiedt waren allemaal defect, dus moesten we overstappen naar het gebruik van een kantmaaier. Nu met wat technische improvisatie kan je veel kanten uit en het opstandige gras werd al snel onthoofd. Daarna wat opgeruimd in de caravan zelf en hier en daar wat vuil afgekuist. Daarna nog eventjes in de zon gaan zitten met een pintje en op het gemak wat babbelen over koetjes en kalfjes. Lekker gezellig.
We moesten dan uiteindelijk naar huis, om het eten voor vanavond klaar te maken.
Kip met een slaatje en frietjes, lekker :)
vrijdag 9 september 2011
So Happy Together
Vanavond te horen gekregen op de radio. Een lied dat sowieso een glimlach op je gezicht tovert en je aanzet tot meezingen. Een klassieker die nooit kan misgaan. Happy Together van The Turtle.
Voor iedereen die een opkikkertje kan gebruiken.
En voor Bieke die zich in een nieuw liefdesavontuur gestort heeft vandaag :)
Voor iedereen die een opkikkertje kan gebruiken.
En voor Bieke die zich in een nieuw liefdesavontuur gestort heeft vandaag :)
Manke Poes
Ik ben ondertussen aangekomen bij mijn vader, ik had hem al meer dan een maand niet gezien. Nuja, zo is de regeling in de zomervakantie, niet veel aan te doen.
Dus toen ik hier aankwam, heb ik ook even een kleine update gekregen van het reilen en zeilen hier. Meestal was het niets speciaals, zoals druk op het werk, Wannes die een kot heeft gevonden, enzo... Maar één ding stak toch wel uit. Onze kat Floor, afgekort van Florence, heeft een pijnlijke poot.
Kennelijk is ze vorige week in gevecht geraakt met een andere kat en heeft ze zo een paar beten opgelopen. Daardoor was ze een paar dagen wat mottig en had ze geen eetlust. Volgens de dierenarts had ze via die beten een kleine infectie opgelopen. Hij gaf ze snel een spuit antibiotica en de volgende dag was ze weer helemaal de oude en huppelde ze weer zorgeloos rond. Misschien iets TE zorgeloos blijkt nu, want kort nadien begon ze te manken. Haar linkervoorpoot houdt ze de hele tijd opgetrokken en zo huppelt ze maar wat rond, aandacht zoekend bij iedereen die het horen wilt. Dus nogmaals een trip naar de dierenarts. Waarschijnlijk is ze van net iets te hoog gesprongen, of is ze met haar poot ergens tussen gekomen en doet het nu wat pijn. Dus kreeg ze pijnstillers. Daar is ze een dag groggy van geweest, maar kort daarna had ze schijnbaar geen last meer. Nu jammer genoeg weer wel, want ze mankt weer enorm. Ze jankt niet, dus pijn zal ze niet hebben, maar toch durft ze er toch niet op steunen.
Zou ze zich misschien wat aan het aanstellen zijn?
Dus toen ik hier aankwam, heb ik ook even een kleine update gekregen van het reilen en zeilen hier. Meestal was het niets speciaals, zoals druk op het werk, Wannes die een kot heeft gevonden, enzo... Maar één ding stak toch wel uit. Onze kat Floor, afgekort van Florence, heeft een pijnlijke poot.
Kennelijk is ze vorige week in gevecht geraakt met een andere kat en heeft ze zo een paar beten opgelopen. Daardoor was ze een paar dagen wat mottig en had ze geen eetlust. Volgens de dierenarts had ze via die beten een kleine infectie opgelopen. Hij gaf ze snel een spuit antibiotica en de volgende dag was ze weer helemaal de oude en huppelde ze weer zorgeloos rond. Misschien iets TE zorgeloos blijkt nu, want kort nadien begon ze te manken. Haar linkervoorpoot houdt ze de hele tijd opgetrokken en zo huppelt ze maar wat rond, aandacht zoekend bij iedereen die het horen wilt. Dus nogmaals een trip naar de dierenarts. Waarschijnlijk is ze van net iets te hoog gesprongen, of is ze met haar poot ergens tussen gekomen en doet het nu wat pijn. Dus kreeg ze pijnstillers. Daar is ze een dag groggy van geweest, maar kort daarna had ze schijnbaar geen last meer. Nu jammer genoeg weer wel, want ze mankt weer enorm. Ze jankt niet, dus pijn zal ze niet hebben, maar toch durft ze er toch niet op steunen.
Zou ze zich misschien wat aan het aanstellen zijn?
donderdag 8 september 2011
Zonder Stroom
Is het toch eventjes spannend geweest vanavond.
Een paar uur geleden viel de stroom gewoon uit. En niet meteen, maar het flikkerde steeds aan en uit om dan helemaal er de brui aan te geven. Kennelijk waren we niet de enigen, want in heel de straat was er geen licht meer. We belden de centrale, maar kennelijk waren ze er al mee bezig.
Paar uurtjes zonder elektriciteit tonen wel hoe slecht we zonder zijn. Nu, een avondje boek lezen bij kaarslicht is ook gezellig :)
Slaapwel
Een paar uur geleden viel de stroom gewoon uit. En niet meteen, maar het flikkerde steeds aan en uit om dan helemaal er de brui aan te geven. Kennelijk waren we niet de enigen, want in heel de straat was er geen licht meer. We belden de centrale, maar kennelijk waren ze er al mee bezig.
Paar uurtjes zonder elektriciteit tonen wel hoe slecht we zonder zijn. Nu, een avondje boek lezen bij kaarslicht is ook gezellig :)
Slaapwel
Resurrection
Ik ben een tijdje geleden begonnen met het schrijven van een kortverhaal dat zich afspeelt in het Star Wars-universum. Ik ben ten eerste een fan van Star Wars, ik vind de films geweldig en het universum dat gecreëerd werd is gewoon enorm en prachtig. Ten tweede komt er binnenkort een mmorpg uit die zich in de wereld van Star Wars afspeelt en zodoende de materie aandikt.
Sinds de aankondiging van dit spel zijn er al verschillende verhalen uit de grond gestampt, geschreven door erkende auteurs en fans, de één natuurlijk al wat beter dan de ander. Ik dacht dat het wel leuk was om me ook eens volledig onder te dompelen in Star Wars en ben dus eveneens op die kar gesprongen. Daar is dan uiteindelijk Resurrection uit voort gekomen. Ik heb er op forums die overbevolkt zijn met nerds al redelijk goede commentaar op gekregen, dus het zal wel niet te hard breken met de canon in het Star Wars gegeven.
Voor diegene die het eens willen lezen, ik heb een tab, Fanfiction, gemaakt (na veel geknoei, want ik ben nog massa's groen achter mijn oren als het op Blogger aankomt) waar het te lezen valt.
Het verhaal is nog niet af dus ik zal af en toe een nieuw deel posten. Voor de mensen die niet graag Engels lezen, sorry, maar het is nu eenmaal zo als je wilt dat ze je verhaal buiten België en Nederland ook lezen. Desnoods moet je het maar door een Translator draaien :p
Sinds de aankondiging van dit spel zijn er al verschillende verhalen uit de grond gestampt, geschreven door erkende auteurs en fans, de één natuurlijk al wat beter dan de ander. Ik dacht dat het wel leuk was om me ook eens volledig onder te dompelen in Star Wars en ben dus eveneens op die kar gesprongen. Daar is dan uiteindelijk Resurrection uit voort gekomen. Ik heb er op forums die overbevolkt zijn met nerds al redelijk goede commentaar op gekregen, dus het zal wel niet te hard breken met de canon in het Star Wars gegeven.
Voor diegene die het eens willen lezen, ik heb een tab, Fanfiction, gemaakt (na veel geknoei, want ik ben nog massa's groen achter mijn oren als het op Blogger aankomt) waar het te lezen valt.
Het verhaal is nog niet af dus ik zal af en toe een nieuw deel posten. Voor de mensen die niet graag Engels lezen, sorry, maar het is nu eenmaal zo als je wilt dat ze je verhaal buiten België en Nederland ook lezen. Desnoods moet je het maar door een Translator draaien :p
The Girl from the Story
In de bloglijst onderaan de pagina, zal je de link naar de blog 'This is the Story of a Girl' vinden.
Die blog is van een goede vriendin van me, waar ik toch altijd al veel aan gehad heb. Haar blog loopt al een hele tijd en ze is een paar weken terug al de kaap van 11.000 bezoekers gepasseerd. Net als deze blog is het een soort dagboek of verhaling van de dingen uit haar leven, gevoelens en gedachtes enzo. Heel interessant om te lezen, want ze voegt ook vaak leuke ideeën of creatieve zaken toe aan haar berichtjes, zoals teksten, liedjes, filmpjes... Het is dan ook door haar blog dat ik de roep niet langer kon weerstaan en in mijn pen (of toetsenbord, voor de muggezifters) ben gekropen. Updates van haar blog kan je altijd onderaan de pagina zien, maar voor deze keer geef ik de link even op
This is the Story of a Girl!
Het meisje (ja, ik weet nog altijd niet of ik mensen anoniem op ga geven, afkortingen gebruik of namen vrijuit ga schrijven) van de blog heeft zich onlangs in een nieuw avontuur geworpen. Ik ken haar al redelijk lang, en als je haar hele blog leest ook intiem, en ken daarom haar verleden met relaties wel. Ze heeft daar nooit echt geluk in gehad. Ze heeft al een paar keer haar hart verloren om het dan pijnlijk terug te krijgen. Zelf kon ze daar meestal weinig of niets aan doen. Maar nu is ze onlangs van een kamp teruggekomen en heeft ze daar een jongen leren kennen waarvoor haar hart toch wel sneller lijkt te slaan. Vandaag heeft ze dan nog eens afgesproken met hem. Ik zat er vanochtend toch wel een beetje mee in, want ze is soms iets te verlegen en laat daarom mooie kansen wel eens liggen, maar ze heeft daarstraks op haar blog laten weten dat alles in orde was en dat ze een leuke ochtend had met hem.
Ik hoop echt voor haar dat ze er voor gaat en gelukkig is met haar keuzes dan, hoe het uiteindelijk ook zal uitdraaien. Er is namelijk niets mooier (en aangenamer) dan een meisje dat door het leven gaat met een hartelijke glimlach op haar snoet.
Veel Succes!
Die blog is van een goede vriendin van me, waar ik toch altijd al veel aan gehad heb. Haar blog loopt al een hele tijd en ze is een paar weken terug al de kaap van 11.000 bezoekers gepasseerd. Net als deze blog is het een soort dagboek of verhaling van de dingen uit haar leven, gevoelens en gedachtes enzo. Heel interessant om te lezen, want ze voegt ook vaak leuke ideeën of creatieve zaken toe aan haar berichtjes, zoals teksten, liedjes, filmpjes... Het is dan ook door haar blog dat ik de roep niet langer kon weerstaan en in mijn pen (of toetsenbord, voor de muggezifters) ben gekropen. Updates van haar blog kan je altijd onderaan de pagina zien, maar voor deze keer geef ik de link even op
This is the Story of a Girl!
Het meisje (ja, ik weet nog altijd niet of ik mensen anoniem op ga geven, afkortingen gebruik of namen vrijuit ga schrijven) van de blog heeft zich onlangs in een nieuw avontuur geworpen. Ik ken haar al redelijk lang, en als je haar hele blog leest ook intiem, en ken daarom haar verleden met relaties wel. Ze heeft daar nooit echt geluk in gehad. Ze heeft al een paar keer haar hart verloren om het dan pijnlijk terug te krijgen. Zelf kon ze daar meestal weinig of niets aan doen. Maar nu is ze onlangs van een kamp teruggekomen en heeft ze daar een jongen leren kennen waarvoor haar hart toch wel sneller lijkt te slaan. Vandaag heeft ze dan nog eens afgesproken met hem. Ik zat er vanochtend toch wel een beetje mee in, want ze is soms iets te verlegen en laat daarom mooie kansen wel eens liggen, maar ze heeft daarstraks op haar blog laten weten dat alles in orde was en dat ze een leuke ochtend had met hem.
Ik hoop echt voor haar dat ze er voor gaat en gelukkig is met haar keuzes dan, hoe het uiteindelijk ook zal uitdraaien. Er is namelijk niets mooier (en aangenamer) dan een meisje dat door het leven gaat met een hartelijke glimlach op haar snoet.
Veel Succes!
Luie dag
Vandaag de dag rustig begonnen met zo lang mogelijk in bed te blijven.
Ik was net bezig met een goede poging tot ik buiten een hels kabaal hoorde.
Toen het niet meteen stopte, heb ik mijn krent maar uit mijn bed gehesen om te gaan zien waar al de drukte goed voor was. Nu blijkt het dat ze begonnen zijn met een leegstaand huis, dat in een veldje naast het onze staat, af te breken. Kennelijk waren ze daar al om 6u vanochtend aan begonnen, maar was er daar al snel commentaar op van de buurtbewoners. Ze zijn er daarom pas om 8u stevig in gevlogen.
Wakker worden met het rustgevende geluid van instortende muren en brekend hout, wat wilt men nog meer?
Vanochtend heb ik het dan gewoon wat rustig aan gedaan.
Ik ben onlangs aan wat nieuwe projectjes begonnen, omdat ik van mening ben dat ik de laatste tijd wat te weinig doe. Daar is dan in de eerste plaats ook deze blog uit voortgekomen, maar naast het schrijven zou ik ook graag mijn tekenen wat meer zelfstandigheid geven. Normaal teken ik enkel in de academie, tijdens de lessen, of als iemand me expliciet om een tekening vraagt.
Nu ben ik er wel van overtuigd dat ik een bescheiden talent heb voor tekenen, dus zou ik er wat meer initiatief in willen steken. Het idee waar ik nu al een paar dagen mee speel is dat van een studie van handen. Ik wil er niet gewoon een hoop schetsen van maken, ik wil ze echt uitwerken.
Ik zou een collage van 3 tekeningen maken, die elk voor iets staan, maar waar er enkel handen op afgebeeld zijn. Hopelijk kan ik het waarmaken en kan je het dan later hier zien als het resultaat er mag zijn.
Ik hou jullie op de hoogte.
Ik was net bezig met een goede poging tot ik buiten een hels kabaal hoorde.
Toen het niet meteen stopte, heb ik mijn krent maar uit mijn bed gehesen om te gaan zien waar al de drukte goed voor was. Nu blijkt het dat ze begonnen zijn met een leegstaand huis, dat in een veldje naast het onze staat, af te breken. Kennelijk waren ze daar al om 6u vanochtend aan begonnen, maar was er daar al snel commentaar op van de buurtbewoners. Ze zijn er daarom pas om 8u stevig in gevlogen.
Wakker worden met het rustgevende geluid van instortende muren en brekend hout, wat wilt men nog meer?
Vanochtend heb ik het dan gewoon wat rustig aan gedaan.
Ik ben onlangs aan wat nieuwe projectjes begonnen, omdat ik van mening ben dat ik de laatste tijd wat te weinig doe. Daar is dan in de eerste plaats ook deze blog uit voortgekomen, maar naast het schrijven zou ik ook graag mijn tekenen wat meer zelfstandigheid geven. Normaal teken ik enkel in de academie, tijdens de lessen, of als iemand me expliciet om een tekening vraagt.
Nu ben ik er wel van overtuigd dat ik een bescheiden talent heb voor tekenen, dus zou ik er wat meer initiatief in willen steken. Het idee waar ik nu al een paar dagen mee speel is dat van een studie van handen. Ik wil er niet gewoon een hoop schetsen van maken, ik wil ze echt uitwerken.
Ik zou een collage van 3 tekeningen maken, die elk voor iets staan, maar waar er enkel handen op afgebeeld zijn. Hopelijk kan ik het waarmaken en kan je het dan later hier zien als het resultaat er mag zijn.
Ik hou jullie op de hoogte.
woensdag 7 september 2011
Avondprogramma
Nog even een laatste update van deze avond.
Chatsessie met Nele
Nele was een paar maanden geleden mijn vriendin. Onze relatie ging eigenlijk redelijk goed, maar een aantal praktische zaken, vooral het leeftijdsverschil (9jaar), kwamen al snel roet in het eten gooien. We hebben dan maar besloten om op vriendelijke voet uit elkaar te gaan. Zij heeft sinds kort opnieuw een relatie met iemand waar er meer mogelijkheden bij zijn. Ze is daar dan ook een hele tijd op gericht geweest en buiten een kort smsje af en toe, heb ik ze de laatste maand niet teveel meer gehoord. Daarom deed het nog eens deugd een leuke, openhartige chatsessie op facebook te hebben met haar en even elkaar up-to-date brengen over de laatste nieuwtjes. Ze is een goede vriendin en ik zou ze niet kwijt willen. Het levende bewijs dat na de liefde, de vriendschap nog altijd kan overnemen :p
Grey's Anatomy
Ik weet het, het is niet echt een 'mannenprogramma', maar ik kon niet echt anders dan meekijken toen ons mama het opzette. Over de inhoud van de aflevering ga ik niet teveel zeggen, want ik zou totaal niet weten wat er aan de hand is op dit punt in de reeks, maar ik zou wel nog een song willen posten die in de aflevering voorkwam.
Ik heb het al een paar keer gehoord de laatste tijd en ik zing er toch bijna altijd onbewust met mee.
Adele met Someone Like You
Een House marathon
Ik ben een enorme fan van de tv-serie House M.D. Ik vind dat het personage dat Hugh Laurie neerzet gewoon geweldig en meestal doe ik het meer voor de personages en het achtergrondverhaal, dan voor de medische zaken waarover het meestal gaat.
Sinds dat ik de Dvd-boxen van de eerste 6 seizoenen heb, steek ik nog wel eens geregeld een aflevering in en geniet gewoon van de cynische humor.
Daarmee ga ik nu de rest van de avond tegemoet ^^
Chatsessie met Nele
Nele was een paar maanden geleden mijn vriendin. Onze relatie ging eigenlijk redelijk goed, maar een aantal praktische zaken, vooral het leeftijdsverschil (9jaar), kwamen al snel roet in het eten gooien. We hebben dan maar besloten om op vriendelijke voet uit elkaar te gaan. Zij heeft sinds kort opnieuw een relatie met iemand waar er meer mogelijkheden bij zijn. Ze is daar dan ook een hele tijd op gericht geweest en buiten een kort smsje af en toe, heb ik ze de laatste maand niet teveel meer gehoord. Daarom deed het nog eens deugd een leuke, openhartige chatsessie op facebook te hebben met haar en even elkaar up-to-date brengen over de laatste nieuwtjes. Ze is een goede vriendin en ik zou ze niet kwijt willen. Het levende bewijs dat na de liefde, de vriendschap nog altijd kan overnemen :p
Grey's Anatomy
Ik weet het, het is niet echt een 'mannenprogramma', maar ik kon niet echt anders dan meekijken toen ons mama het opzette. Over de inhoud van de aflevering ga ik niet teveel zeggen, want ik zou totaal niet weten wat er aan de hand is op dit punt in de reeks, maar ik zou wel nog een song willen posten die in de aflevering voorkwam.
Ik heb het al een paar keer gehoord de laatste tijd en ik zing er toch bijna altijd onbewust met mee.
Adele met Someone Like You
Een House marathon
Ik ben een enorme fan van de tv-serie House M.D. Ik vind dat het personage dat Hugh Laurie neerzet gewoon geweldig en meestal doe ik het meer voor de personages en het achtergrondverhaal, dan voor de medische zaken waarover het meestal gaat.
Sinds dat ik de Dvd-boxen van de eerste 6 seizoenen heb, steek ik nog wel eens geregeld een aflevering in en geniet gewoon van de cynische humor.
Daarmee ga ik nu de rest van de avond tegemoet ^^
Lifestyles of the Rich and Famous
Heb vandaag trouwens nog eens een liedje te horen gekregen dat ik al lang niet meer gehoord had.
Het gaat over Lifestyles of the Rich and Famous van Good Charlotte. Het geeft me wel een nostalgisch gevoel. En ik wist niet eens dat ik het op mijn iPod had staan.
Een paar uurtjes op de trein zitten met de iPod in, kan soms voor verrassingen zorgen blijkbaar.
Hierbij dus het betreffende nummer.
Het gaat over Lifestyles of the Rich and Famous van Good Charlotte. Het geeft me wel een nostalgisch gevoel. En ik wist niet eens dat ik het op mijn iPod had staan.
Een paar uurtjes op de trein zitten met de iPod in, kan soms voor verrassingen zorgen blijkbaar.
Hierbij dus het betreffende nummer.
Start vakantie
Misschien een vreemde eerste blogpost. En dan nog vooral op 7 september.
De werkelijkheid is nu eenmaal zo dat je maar vakantie hebt NA je herexamens. Hoewel dat ik er nog altijd van overtuigd ben dat ik er deze keer niet echt iets aan kon doen. Klierkoorts ligt namelijk nogal graag dwars en vooral in de examenperiode.
Ik ben gewoon blij dat ze voorbij zijn. Het begon toch een beetje tegen te steken. Vanochtend een laatste keer vroeg moeten opstaan om op een onmenselijk vroeg uur de trein op te gaan en helemaal afgeborsteld voor een professor te gaan zitten.
Gelukkig zijn alle examens goed gegaan en kan ik nu met een goed gevoel nog eventjes genieten van de vrije dagen.
Wat natuurlijk niet wegneemt dat ik toch niet uitkijk naar het nieuwe schooljaar. Ik ben echt benieuwd naar de nieuwe omgeving waar ik terecht in zal komen. Brussel is nu niet echt te vergelijken met Kortrijk, denk ik.
Een vriendin van me heeft trouwens nog niet beslist waar ze volgend jaar gaat studeren, maar ze zou ook wel Brussel zien zitten. Dat zou mooi uitkomen natuurlijk, dat we niet allebei in een totaal nieuwe omgeving tuimelen zonder 'back-up'.
Vandaag ook te horen gekregen dat onze tickets voor Disneyland binnen zijn gekomen op het reisbureau. Volgende week drie dagen ondergedompeld zijn in nostalgische Disney-magie. Het kan al bijna niet beter :p
De werkelijkheid is nu eenmaal zo dat je maar vakantie hebt NA je herexamens. Hoewel dat ik er nog altijd van overtuigd ben dat ik er deze keer niet echt iets aan kon doen. Klierkoorts ligt namelijk nogal graag dwars en vooral in de examenperiode.
Ik ben gewoon blij dat ze voorbij zijn. Het begon toch een beetje tegen te steken. Vanochtend een laatste keer vroeg moeten opstaan om op een onmenselijk vroeg uur de trein op te gaan en helemaal afgeborsteld voor een professor te gaan zitten.
Gelukkig zijn alle examens goed gegaan en kan ik nu met een goed gevoel nog eventjes genieten van de vrije dagen.
Wat natuurlijk niet wegneemt dat ik toch niet uitkijk naar het nieuwe schooljaar. Ik ben echt benieuwd naar de nieuwe omgeving waar ik terecht in zal komen. Brussel is nu niet echt te vergelijken met Kortrijk, denk ik.
Een vriendin van me heeft trouwens nog niet beslist waar ze volgend jaar gaat studeren, maar ze zou ook wel Brussel zien zitten. Dat zou mooi uitkomen natuurlijk, dat we niet allebei in een totaal nieuwe omgeving tuimelen zonder 'back-up'.
Vandaag ook te horen gekregen dat onze tickets voor Disneyland binnen zijn gekomen op het reisbureau. Volgende week drie dagen ondergedompeld zijn in nostalgische Disney-magie. Het kan al bijna niet beter :p
Abonneren op:
Posts (Atom)