Gisteren heb ik niets geblogd, maar dat was niet helemaal mijn schuld.
Het zit namelijk zo dat ik deze week geen enkele avond voor mezelf heb gehad.
Niet dat dat iets slecht was, integendeel, ik vond mijn avonden altijd enorm vermakelijk en leuk doorgebracht. Meestal begon mijn avond met nog wat te werken voor school en mijn cursussen in orde maken. We hebben best wel al wat te doen voor zo vroeg in het jaar. Natuurlijk zal dat nog wel toenemen in de loop van het jaar.
Maar wat er me dan het meest bezighoudt 's avonds, zijn de meisjes van mijn klas. En dan vooral Wendy en Sara. Ik heb er al over gesproken. Die meiden zijn echt maf, geweldig wel, maar maf. En ik amuseer me er echt rot mee. We kunnen toch al elke avond vol chatten sinds we elkaar kennen. Daar is gisteren dan nog even Alessia en Anne bijgekomen die ook eens wilden chatten. En natuurlijk, mijn vaste klant, Roxy. Een Engelse die ik in World of Warcraft heb leren kennen en nu ook in het echte leven wel een goede vriendin is geworden. En kan je het al geloven dat ik mijn handen vol heb met al die vrouwen die aandacht vragen? Ik wil het natuurlijk wel al te graag geven é. Ik geniet van elk gesprek.
Vooral Wendy, dat is echt een speciale. Zo ben ik er eergisteren achter gekomen dat ze ook een fan is van anime en manga, dat ze naar Facts gaat (of zou willen gaan) en dat ze Dungeons and Dragons speelt. Dingen waar ik ook in geïnteresseerd ben. En ze heeft altijd wel iets te zeggen zonder dat het verveeld. En haar accent is machtig. Dat heb ik echt gemist tijdens mijn tijd in West-Vlaanderen, dat zalig accent. Het heeft iets weg van het Antwerps, maar met een serieuze invloed van het Mechels. Ze komt dan ook van daar uit de buurt.
En nee, ik ben niet verliefd of ben er niet naar op zoek ofzo. Ik ben gewoon enorm content dat er een soort van klik was toen we elkaar tegenkwamen en dat we goed overeen komen. En dat we eigenlijk onze eigen kliek hebben al, met een aantal mensen waar we allemaal mee kunnen opschieten en rondhangen.
Maar nu naar serieuzere dingen.
De Lessen!!! <dreigende muziek><bliksemschicht>
Gisteren hadden we de eerste les van Wijsbegeerte. In de grote aula. Eerst wat over de aula. Die is al massas indrukwekkend op zich, heel mooi ingericht. Heeft wat weg van een amfitheater of een schouwburg. Er hangen namelijk over spots aan rails rondom het podium. Er staat ook zo een spreekblok. Precies alsof Hitler elk moment een speech kan komen geven. En er zijn 3 enorme cilinders verspreid tegen de achtergevel van de aula, achteraan de stoelen waar de leerlingen zitten. En dat is het geweldige aan die aula, die cilinders zijn eigenlijk ook nog aparte klassen. Die zijn afgeschermd van de hoofd-aula, maar als de nood er zou zijn, dan draaien die zich 180° en schuiven die zo mee in de bestaande rijen van stoelen en vergroten zo de grote aula. Echt machtig.
Wijsbegeerte dan. Gisteren eerste les, vandaag al de tweede. Gisteren was het natuurlijk meer een intro, de vaste sleur van een vak inleiden en voorstellen en doelstellingen bepalen en al die saaie praat. Vandaag was het echter al serieus business en is Tante Nonneke er goed ingevlogen.
Ja, ik zeg Tante Nonneke, want zo ziet die professor er wel degelijk uit. Het eerste gedacht dat door mijn hoofd ging toen ze de aula binnenkwam, was dat van de verhalen die ons mama vertelde over St. Ursula, de nonnekesschool waar zij middelbaar volgde.
Om eerlijk te zijn, bij de intro kwam ze echt over als een droog en saai iemand om de hele tijd naar te luisteren. Er waren dan ook wat technische problemen met de microfoon en dat deed zeker geen goed aan de sfeer. Maar als ze dan vandaag echt aan de les begon, dan was het echt dik in orde. Ze verteld goed over alles wat ze wilt vertellen en kan je (mij toch zeker) genoeg geïnteresseerd maken om te blijven luisteren. Ik heb het gevoel dat ze vandaag nog redelijk traag over de stof ging en dat was goed ook, om er weer even in te komen.
Het enige slechte dat ik over de les zou kunnen zeggen, is de warmte, ongelofelijk om te stikken in die aula, en misschien ook het gebrek aan respect voor een professor dat sommige leerlingen blijken te tonen en door haar heen praten en lawaai maken.
We hadden gisteren dan ook al de eerste les over kunstwetenschappen. Een gezette man is onze professor voor dat vak. We hadden hem woensdag al gezien, omdat hij ook ons werkcollege, je weet wel dat buisvak, geeft. Toen viel het me trouwens niet zo op, maar gisteren werd het me toch duidelijk dat die dezelfde manier van doen heeft als ons papa. Het is precies alsof dat papa gewoon vooraan die klas staat en een uitleg staat te geven.
Die les lijkt me ook enorm interessant trouwens, ook omdat het kunst bestuderen is en zeker ook kunst leren kennen en aanvoelen. Het zal ook redelijk praktijkgericht zijn. Ik heb zelfs mijn eerste huiswerk al gedaan. Hij had het namelijk op een gegeven moment over een kerk in St. Joost-ten-Node. Het duurde even, maar toen had ik door dat dat eigenlijk was waar ik op kot zat. Die kerk staat op een paar honderd meter van mijn voordeur. Daar zou een heel knap altaarstuk zijn marmeren engelen bovenaan. Maar als je dat stuk van dichterbij, en eigenlijk vooral langs achteren, bekijkt, zul je zien dat die van hout zijn gemaakt en gecamoufleerd als marmer. Ik ben het dus gaan bekijken, en ja hoor... Ik ga me nu bedrogen voelen telkens ik die kerk zie. Elke dag van de week...
Maar voor de rest een zalige les, die ook elke keer weer op mijn medewerking en interesse kan rekenen.
Wat valt er dan nog te zeggen?
Ah, Alessia had ons uitgenodigd gisteren, om tussen de twee lessen door naar haar kot te komen. We hadden toch 3uur niets te doen. Buiten dan eventjes snel eten. En er wachtte ons daar een leuke verrassing. Zij had een Wii en een Rock Band spel. Dus hebben we ons daar nog massaal geamuseerd met Guitar Hero spelen en zingen op sommige van de beste songs ooit. Bon Jovi, die hier onlangs nog te vinden was op deze blog, was ook van de partij. Nirvana, Gorillaz, Blink-182, Rammstein, Kings of Leon,.... en nog veel meer. Ik was niet meteen mee met het hele Guitar Hero spelen, maar uiteindelijk was ik er toch nog redelijk goed in. Ik ben zelfs van plan op de korte termijn zelf een versie op te pikken. Dat was ook echt een machtig momentje. En toegegeven, Alessia kan zalig zingen en Wendy kan zwaar rocken :p
Nog eventjes kort melden misschien, heb Bieke vandaag even in de vlucht gezien. Toen mijn trein in Gent stopte zag ik haar tussen de zee van mensen staan en dan ook even toen we aankwamen in Diksmuide. Konden wel niet veel zeggen ofzo, want ons mama was erbij. Maar heb dan achteraf nog smsje gekregen.
Ze zag er goed uit en kennelijk is alles rustig bij haar in Gent. Meer moet dat niet zijn.
Ziezo, een hele boterham.
Dat zal me leren van het twee dagen uit te stellen van bloggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten