Noorder Dierenpark, deel 2

Om dus bij het centrum te komen, moesten we over de loopbrug. Die was ook al voorzien van leuke dierenweetjes en hier en daar een spelletje. Zo had je een aantal afstandslijnen op de grond uitgetekend om te illustreren hoe ver een kangoeroe kan springen en kon je zelf een poging wagen om zo ver mogelijk te springen. Of was er een stuk schors opgehangen met klauwmarkeringen van een tijger, zodat je kon zien hoe hoog die wel komen (aangezien de dominantie van een tijger is uitgedrukt in hoe hoog hij kon krabben). En je wordt vergezeld door een aantal houten sculpturen van pinguïns. Ook hangen er aan de gebouwen rond de loopbrug enorme vlinders.
Je komt niet ver van de dierentuin uit op een soort binnenplaats van een open winkelcentrum. Een paar meter verder zijn dan de poorten naar de zoo.

We kregen daar nog een plattegrondje en een vragenblad. Er liep blijkbaar een soort van tentoonstelling rond de zijderoutes van de afgelopen eeuwen. Die hielden vaak nauw verband met een aantal diersoorten die ze in die zoo houden. Ze hadden dan ook een vragenlijst opgesteld met de bedoeling dat je langs alle dieren gaat en zo genoeg over hen te weten komt, om de vragen op te lossen en een prijs te winnen. Sommige vragen waren makkelijk op te lossen, nog voor we bij het dier aankwamen, anderen waren niet noodzakelijk bij het dier zelf te vinden, maar de meesten waren duidelijk opgeschreven op een speciaal bordje nabij de dierenverblijven. We slaagden er dan ook in om alle antwoorden te vinden en kregen een mooie poster van de nieuwste aanwinst van de zoo, een leeuw genaamd Zulu, als prijs.

Wat er je meteen opvalt als je binnenkomt in de zoo is, dat het niet zomaar een dierentuin is. Het is veel meer dan dat. Je zou het eigenlijk meer een museum met levende onderwerpen kunnen noemen. En een heel uitgebreid museum zelfs.
Het ingangsgebouw is heel groot en buiten de kassa's en ingang zelf, heb je er ook al meerdere tentoonstellingen. De eerste gaat over het prehistorisch leven, van het ontstaan van de aarde en verschillende gesteenten, tot de dinosauriërs en het opkomen van de zoogdieren. Ze hebben een hele collectie aan skeletten en schedels van de prehistorische reptielen en alles is mooi en interactief in beeld gebracht. Waar je bij vele dierentuinen en musea tevergeefs op knopjes drukt van de interactieve demo's, werkte alles in deze dierentuin. Je had vrijwel nooit iets dat kapot was, allemaal heel goed onderhouden dus. Er stonden meerdere keren computers met quizvragen of spelletjes of gewoon informatie. De informatie die je kreeg was altijd leuk in beeld gebracht en, hoewel het op een kindvriendelijk niveau werd gebracht, heel compleet.
Vooral het ontstaan en de evolutie van het eerste leven werd hier besproken, waarna je verder ging naar de hogere vormen van leven in de tijdlijn. Zo hadden ze een aantal degenkrabben in een groot bad, omdat die nog heel dicht staan bij hun originele staat. Ook hebben ze een aantal haaien, die min of meer de top van hun evolutie al bereikt hebben.
Daarna kwamen dan de zoogdieren aan de beurt. Te beginnen met de kleinere vormen en een algemene uitleg wat een zoogdier onderscheid van de voorgaande reptielen en vissen. Dan krijg je ook al een aantal skeletten te zien van  holenberen, sabeltandtijgers, herten en reuzenluiaards. Natuurlijk mag de vroegste mens niet ontbreken in het rijtje en hadden ze een zaaltje met onze eigen evolutie opgezet.

Het tweede grote blok in het ingangsgebouw (we waren al een uur in het park zonder ook maar één voet 'in' het park te zetten) is de vlindertuin. Het is een grote binnentuin in een serre-achtige ruimte. Er staan overal tropische planten van elke grootte en vorm. En overal vind je vlinders. Grote vlinders, kleine vlinders, nachtvlinders, kleurrijke vlinders, zijdevlinders... noem maar op. Maar niet alleen vlinders. Er zaten ook een aantal vogels, zoals een kwartelsoort en de kolibrie. De kwartels heb ik niet gezien, maar de kolibries en vlinders fladderen langs alle kanten rond je oren. Ze zijn het enorm gewend om tussen de mensen door te manoeuvreren en schrikken er niet voor terug om wat dichter te komen. Ook zijn er een aantal broedkassen voor de rupsen van de vlinders om in te ontpoppen en identiteitsfiches met de belangrijkste kenmerken voor elke vlindersoort. Ook een boom vol met cocons was geïnstalleerd om de nachtvlinders te laten rusten in het zicht van de bezoeker. Je zou het niet denken, maar sommige van die nachtvlinders zien er indrukwekkender uit dan hun wakkere neven. Bij nachtvlinder denk je meteen aan een grijze mot, maar wat er daar in die boom hing, waren toch pareltjes. Sommigen met vleugels zo groot als je hand.

Het was dan al na de middag, dus besloten we eerst wat te gaan eten in de cafetaria.
Gewoon een belegd broodje of sandwich, niets speciaals. Wel valt het op dat Coca-Cola heel zeldzaam is op openbare plaatsen. Meestal krijg je bij het bestellen van een cola altijd Pepsi.

Dan volgde de rest van de dierentuin. Het park is min of meer opgedeeld per continent. Alle Amerikaanse dieren zitten bij elkaar, alsook de Afrikaans enz. De grotere dieren hebben allemaal een open verblijf, dat speciaal aan hen is aangepast. Zo verblijven ze op een relatief ruime plaats in hun 'oorspronkelijk leefmilieu'. De rest van de dieren bevind zich binnen. Er zijn veel gebouwen waar meerdere dieren samen zitten. Ook is er één groot perk die de Afrikaanse Savanne moet voorstellen, waar de neushoorn, een aantal giraffen, de zebra's en antilopes op samenzitten. Als je de plattegrond van de zoo bekijkt, zul je merken dat de gebouwen niet al te groot zijn en verwacht je weinig binnen te kunnen vinden. Maar dan ga je toch bedrogen uitkomen, aangezien de meeste gebouwen uit meerdere verdiepingen zowel boven als onder de grond bestaan. Zo heb je het Afrikahuis met de krokodillen, slangen, schildpadden en mangoesten en het Rattenriool met de tentoonstelling rond 'ongenode gasten', die handelt over wat meestal aanzien wordt als ongedierte. Daarbij aansluitend is de kinderboerderij met de verplichte konijnen, kippen, cavia's, ezels en geiten.

Daarvoor is het Amerikaanse perk waar er een kudde bizons graast en elanden zich tussen de bomen verstoppen. Wat verder kom je dan in AmeriCasa, dat de Zuid-Amerikaanse fauna aanpakt. Wederom is er een volledige tropische tuin aangelegd, met waterwegen en trappen die naar nieuwe niveaus leiden. Een bad voor de piranha's en een aantal veel te luide papegaaien. Het komt op vele plaatsen in de dierentuin voor dat je oog in oog staat met de dieren en tussen hen kunt wandelen. Je kan ze wel niet strelen ofzo, maar je hebt toch wel het gevoel dat er geen grenzen worden opgeworpen tussen jou en het dier.

Helaas was het volgende perk leeg. Ze zouden daar een kodiakbeer met gezin hebben zitten, maar omdat Ursus, het mannetje, onlangs is overleden zitten ze achter de schermen.
Nog wat verder heb je het Savannegebouw, waar de savannedieren verblijven in de wintermaanden, het panter- en servalverblijf en de mantelbaviaanrots.

Er is ook een klein gebouw besteed aan de Australische dieren zoals kangoeroes en koala's.
Het reptielengebouw vormt dan de grens met de Aziatische dieren. Daar wordt vooral de nadruk op slangen en kikkers gelegd. Weerom met een grote focus op kennis over de dieren in plaats van gewoon wat dieren in een kooitje te stoppen. In de kelder van dat gebouw is er ook een korte expo rond de olifanten, gericht op cultuur rondom de olifant en de handel in ivoor. De beide zijdes van de medaille, als het ware: aan de ene kant een cultuurfenomeen en god, aan de andere een misbruikte producent van waardevol ivoor.

Daarnaast vind je dan de tijgerkooi terug en het olifantenperk. De olifanten zien er enorm uit. De slagtanden die die beesten meesleuren zijn gigantisch, ook al zijn het maar Indische olifanten. Er was ook een kalfje bij dat nog niet al te oud kon zijn geweest. Het was echt nog een kleintje (relatief gezien dan).

Het laatste dat we voorbijliepen was het leeuwenperk, waar Zulu zich sinds kort heer en meester van mag noemen, samen met twee leeuwinnen. De bedoeling is om een kweekprogramma voor de leeuwen op poten te zetten. Ik heb niet gezien of daar al meer info over was te vinden, dus misschien moet Zulu wat meer zijn best doen.

Als conclusie kan ik wel zeggen dat het een heel toffe dag was en je krijgt zeker waar voor je geld. Het is uitgebreid, het is leerrijk, de dieren zijn actief, het is duidelijk en het is zoveel meer dan juist een zoo. Ik ben blij dat ik het gezien heb en ik ben er wel van overtuigd dat ik later met mijn kinderen terugkeer. De zoo is de moeite en ik wil het hen niet ontzeggen. Ik denk dat ze er veel kunnen leren op een leuke manier. En ook voor een ouder publiek is het meer dan aan te raden. Dus ben je ooit in de buurt van Emmen of Groningen en je hebt tijd over, ga dan zeker eens langs bij de dierentuin van Emmen.