Gisteren dan kort na de middag aangekomen in Vladslo, nadat we voor de grap mama hadden doen geloven dat we eigenlijk met heel het gevolg in Moorslede stonden, bij Jurgen. Ze was er zó van overtuigd dat ze duidelijk in haar email Vladslo had gezegd, maar wij maar volhouden dat er wel degelijk Moorslede had ingestaan. Nuja, kort na het telefoongesprek reden we de oprit op en zag ze natuurlijk dat het maar om te lachen was.
Even gedag zeggen aan iedereen en een gelukkige verjaardag aan ons mama gewenst, met dikke knuffel bij (allez, niet te dik, want ze had al heel de week last van haar rug). Ons in de living gezet en de kadootjes beginnen geven aan mama. Jurgen, Wouter en ik gaven haar een paar boekencollecties van National Geographic met allerlei prachtig fotomateriaal van over de hele wereld. En Allileke en compagnie gaven haar drie boeken van Aspe. Mama gaat voor de hele serie, dus jaar per jaar komt ze steeds dichter bij de complete set. Dan heb ik mij snel even omgekleed, want ik had mijn kleren van de vorige avond nog aan (wel met proper ondergoed). Toen ik fris en monter weer beneden stond, hadden ze de champagne en de taart al bovengehaald. De champagne had Palleke meegebracht, die is daar wel in thuis en de taart was speciaal besteld bij de glutenvrije bakker. Laure-Anne heeft gluten-intolerantie en moet dus goed opletten bij alles waar bloem in zit. Daarom, glutenvrije taart. Smaakte bijna beter als gewone taart, als je het mij vraagt.
Daarna nog wat gebabbeld, gelachen en spelletjes gespeeld met de meisjes.
Tegen 19u moesten we dan naar het restaurant gaan. Het is een nieuw restaurant op de markt in Diksmuide. Mama was er vorige week al met een vriendin gaan eten en ze was er zo van onder de indruk dat ze er meteen haar verjaardag ook gepland had. Het restaurant noemt Nikolaas en het ligt vlak naast het stadhuis. Het was vroeger ook een gebouw van de gemeente. Nu hebben ze het volledig verbouwd en heringericht. Het was een redelijk zwaar, oud gebouw, maar ze hebben er iets moois van gemaakt. Het is heel ruim met veel ramen en weinig pilaren in de ruimte zelf. Er kan echt wel een hoop volk binnen. Ook de decoraties zijn leuk gedaan. Het is niet extravagant, maar ook niet kaal. Zo staat er bv ook een oude motor bij de ingang. En die vergroot wel het contrast oud-nieuw dat doorheen het gebouw te vinden is. Ik ben natuurlijk geen kenner van binnenhuisarchitectuur of decoratie, maar ik vond het gezellig.
De mensen waren heel vriendelijk, de bediening was vlot en ze stonden altijd klaar om vragen te beantwoorden of suggesties te geven. Ik nam een dagsoep als voorgerecht. Het was pompoensoep, maar echt lekkere soep. Daarna een steak met een peperroomsausje. Het is lang geleden dat ik nog zo'n goeie steak heb gegeten. Dat was uitmuntend. Zo'n zacht vlees en perfect gebakken en dan die saus erbij die echt juist gebalanceerd was, zodat ze niet overheerste, maar mooi aanvulde. Wouter had me dan ook aangeraden er een Chimay bij te drinken, een abdijbier. Dat alles smaakte enorm goed en ik heb goed gegeten. Achteraf nog een koffie voor mij. Ik was mijn koekjes natuurlijk meteen aan de kindjes kwijt. En daarmee bedoel ik Anne-Sophie en Wouter. Laure-Anne mag ze niet.
Uiteindelijk veel gebabbeld, leuke gesprekken gehad, weer spelletjes gespeeld ook en veel afgelachen. Het was een leuk feest. De volwassenen hebben zich wat bezig gehouden met elkaar en de jongeren ook. Ik had nog altijd het gevoel alsof ik aan het oppassen was en ik vond dat niet erg. Ik geloof dat ik dat meer ga doen als ik de kans krijg.
Het enige punt van spanning kwam van bij ons mama. Toen ze even naar de wc ging, kwam ze op de terugweg naar mij en zei dat ik eens moest raden wie er nog in het restaurant zat. Ik had geen flauw idee wie het kon zijn (ik bedoel maar, Diksmuide is groot en ik ken niet iedereen). Blijkbaar zat de vader van Bieke, Bart, ook in het restaurant. Met nog iemand, al zou ik niet weten wie het was. Het kan Glen geweest zijn, als hij al zijn haar heeft afgeschoren (ik heb die mensen in bijna twee jaar of langer niet gezien). Nuja, ons mama maakte er iets of wat een probleem van. Ik vond het niet erg. Uiteindelijk moeten die mensen ook eten en mogen die ook eens iets gaan drinken. En het zou me sterk geleken hebben dat die niet eens naar een nieuw restaurant op de markt zouden gaan. Het is tenslotte vlak naast hun deur. Voor hetzelfde geld kennen ze de mensen van het restaurant zelfs. Dus ik besloot er maar niet op in te gaan. Hopelijk smaakte hun eten of drinken hen ook, dat is alles dat ik kan zeggen.
Na dan de koffie of het dessert genuttigd te hebben, was het tijd om naar huis te gaan. Laure-Anne was al een beetje moe aan het worden, en omdat ze ook nog wat ziekjes was, werd ze tegen het einde van de avond toe, een beetje ambetant. En bij gevolg wij dus ook. Maar al bij al, ging het nog goed. Zij gingen naar terug naar St-Amands en wij richting Vladslo.
Mama was heel content met haar verjaardag. Ze had de cadeaus gekregen die ze vroeg, ze had lekker gegeten en ze had goed kunnen babbelen.
En ik heb me ook goed geamuseerd, maar ik was echt uitgeteld tegen dat ik in mijn bed lag. Twee relatief drukke dagen achter elkaar, waarbij er één nacht zat waar ik enorm licht geslapen had. Ik ben blij dat ik vanochtend lang kon blijven liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten