Dokterbezoek

Vrijdagavond ben ik ook nog even naar de dokter geweest.
Ik heb al verteld over mijn teen en de ingegroeide nagel die ik daar heb.
Wel, ik verzorg dat nu al twee weken elke ochtend en avond. Goed uitwassen, ontsmetten met Iso Betadine, steriel verband errond en geregeld ook wat laten verluchten. Zoals mama zei dat ik het moest doen. Het doet geregeld goed pijn, dus ik was wel bereid er mee bezig te zijn. En ik dacht dat het wel werkte. Er is al naar gekeken en het zou al aan het genezen moeten zijn. En vaak was het zo dat de pijn veel minder was of zelfs uitbleef. Ook de wond begon er beter uit te zien, dacht ik.
Verkeerd gedacht natuurlijk. Ik had mijn sokken nog niet goed uit of mama zei al dat het er vreselijk uitzag en dat ik er waarschijnlijk geen enkele moment zorg voor had gedragen enzovoort.
Ik vind het maar normaal dat mijn verband er wat vuiler uitzag en de wond wat blauwer nadat je er een hele dag mee hebt rondgelopen.

Nuja, mama stond er op dat we naar de dokter van wacht gingen. Dus Jurgen en ik maar in de auto gesprongen en naar Esen gereden (wat gelukkig het volgende dorp is). Bij de dokter aangekomen dan het verhaal gedaan en hij ging er naar kijken. Meteen al zei hij dat het er inderdaad niet proper uitzag, maar dat het kwam omdat het zo groot was. Bij de meeste mensen is dat maar een hoekje van hun teen die er onder lijdt, bij mij is het de hele rechterkant. Toen hij de wonde zelf beter bekeek, trok hij wel een beetje een zuur gezicht. Hij vroeg me meteen of ik toevallig Iso Betadine gebruikte om het te verzorgen. Toen ik zei van wel, schudde hij het hoofd en legde uit dat Iso Betadine op zo'n wond wel eens voor wild vlees kan zorgen. En daar had ik er dus al genoeg van. Hij schreef dan ook meteen een antibiotica-kuur voor en zei dat ik over een achttal dagen dan contact moest opnemen met een dokter of chirurg die het kon verwijderen. Het wild vlees en de nagel, niet mijn teen.
Toen we thuis kwamen, zag mama dus ook al snel in dat het niet mijn schuld was dat het zo slecht ging ermee. Dat mijn 'goede' zorgen van de afgelopen weken het eigenlijk erger hadden gemaakt. Niets aan te doen, uiteindelijk. Buiten dan de medicatie nemen.

Ik neem dan nu al een dikke twee dagen de medicatie en ik merk wel dat het een effect heeft. Mijn teen is minder gezwollen en verkleurd en ook de wonde is weer aan het reageren. Er komt weer een hoop vuil uit en ook het wild vlees dat zich begon te vormen, begint los te laten. Nu nog een weekje volhouden en dan onder het mes ermee.