Kriekjesvla

Gisteren heb ik, zoals eerder gemeld, nog eens kriekjesvla gemaakt.
Het was wel eventjes zoeken naar wat er precies allemaal in moest, maar met een oud recept ergens uit te vissen, was het probleem snel opgelost.
Ik was alleen niet van plan het tot op de letter te volgen.
Vorige keer hadden we namelijk net iets te weinig gemaakt. Dus ik zou het nu aanpassen aan een extra pot krieken.
En ook vond ik dat de smaak niet helemaal juist zat, dus had ik me al voorgenomen om het recept licht aan te passen.
Zo heb ik er nu echte vanillepudding in gedaan ipv gewoon vanillesuiker, wat er normaal niet in mag, en een beetje kaneel, om toch maar een draai aan de smaak te geven.
De smaak is echt anders en is nu een pak beter, de vanille komt veel meer naar voren en ook de kaneel doet zijn best in de smaak, ook al is het heel subtiel. De textuur is ook veel vaster en voller. Vroeger kon het nog zijn dat de vla uiteen viel, maar nu is ze schoon vast, zonder het koek-achtige te verliezen aan de pudding.
En toen ze uit de oven kwam, heb ik er nog een beetje poedersuiker over gedaan. Als het ware als een kers op de taart, hoewel de kersen al in de taart zaten...
Hier is het vernieuwde recept alleszins met veel goedkeuring en enthousiasme onthaald. Dus ik denk dat ik het vanaf nu zo zal maken. Mama en Jurgen kunnen er gewoon niet van blijven.
Misschien dat er in de toekomst nog wel variaties op komen. Ik ga het nog eens bekijken. Hier en daar wat ideeën opdoen.
Ik sta eigenlijk steeds liever in de keuken. Ik kook best wel graag en ik begin er geregeld creativiteit in te steken. Ik zou het zeker niet erg vinden een huisman te zijn (op vlak van koken dan). Een beetje zoals papa, die kan ook goed koken en heeft zijn specialiteiten die uniek voor hem zijn, zoals zijn spaglagne (naam nog niet vastgelegd, denk spaghetti+lasagne).

Ik kan niet wachten tot het 16u is, om nog een stukje te nemen met een tas koffie.
Lekker genieten