Dit berichtje typ ik vanuit de cafetaria van het ziekenhuis in Brugge.
Nee, er is niets gebeurd met mij of iemand anders. Ik zit hier gewoon.
Ik ben gisteren niet naar kot vertrokken. Mede omdat ik eerst nog eens wou afspreken met Sean (daarover later meer) en het andere omdat ik nog wat materiaal nodig heb op kot. Mama wou dus in de loop van de week langskomen met nog wat gerief, maar blijkt dat alleen vandaag echt zou passen. Dus ik ben dan maar thuis gebleven en dan deze ochtend mee vroeg opgestaan om met mama naar de revalidatie te komen. Vanwege haar CVS en fibromialgie heeft ze namelijk allerlei problemen met haar spieren enzo. Nu heeft ze sinds een paar maanden ook testen gehad waaruit blijkt dat ze chronische hyperventilatie heeft. Iets waarbij haar longen maar een 4e van de lucht opnemen die ze zouden moeten opnemen. Redelijk lastige dingen om mee te leven toch. Het lukt wel, maar het is niet gemakkelijk.
Daarom, die revalidatie en sporten zouden haar lichaam toch op peil moeten houden en haar moeten aanleren van met diepe teugen te ademen. En daarom zit ik hier. Mama gaan sporten, Kristof in de cafetaria met zijn laptopke.
Straks dan eerst langs de Makro om de boodschappen en dan iets eten. Dan zet ze me af op kot en kan ik deze middag nog naar de les. Alles volgens plan.
Zoals hierboven vermeld, ben ik gisteren nog even naar Sean geweest.
Het was al een hele tijd geleden dat ik hem nog gezien had, dus het deed wel eens goed. Hij stelt het redelijk goed, gezien de situatie dan. Hij heeft geregeld werk en waarschijnlijk zit er toch een vast contract aan te komen. Dat is dus wel mooi, dat hij iets van stabiliteit krijgt. Ook hebben ze een nieuw huis gevonden en al gekocht. In Ieper, de St.-Jacobsstraat. Daar hadden zede vorige keer dat ik ze zag al over gesproken, maar stond er nog niets vast. Nu is het blijkbaar al bijna volledig geschilderd en trekken ze er vrijdag in. Dus dat is dan iets dat ik de volgende keer toch ook ga bezoeken. En anders,... gohja, hij heeft wat gevraagd hoe het was met Evelien en ik op school. En toen ik heel enthousiast begon te vertellen over de toffe omgeving, het leuke studeren en al de vrienden die we hadden, begonnen zijn oogjes toch te tranen.
Ik denk dat het hem toch wel diep zit dat hij alles moet opgeven om voor dat beetje stabiliteit in het leven van zijn moeder te moeten zorgen. Dat hoop ik althans.
Volgend weekend zie ik hem ook weer, want hij gaat ook naar FACTS in Gent. Ook zondag, omdat hij zaterdag moet werken, dus dat komt goed uit. Aangezien ik ook zondag ging, omdat Wendy zaterdag niet kon.
Ik ga hier eens rondkijken of ik iets te drinken kan vinden.
edit: Aaaah, dat is goeie koffie! ^^
Geen opmerkingen:
Een reactie posten