Inbraak

En nu ik toch bezig ben en geen motivatie meer heb om de 5 turven over de Egeïsche Bronstijd die naast mij geplaatst zijn, en langzaam al het stof in mijn kamer aan het aantrekken zijn, door te nemen, kan ik net zo goed nog een kleine update de wereld ingooien.

Ik heb al meerdere keren steen en been zitten janken op deze blok over hoe onveilig het hier is en hoe je voor je leven zou beginnen vrezen en over hoe sommige mensen dit allemaal niet zo serieus blijken te nemen.
Wel, geen reden om een goede gewoonte te veranderen.
Vorige week dinsdag bleef ik later op de universiteit, omdat mijn werkpartner voor één van de taakjes, Anne, daar op kot zit. Na het werken ging ik, zoals gewoonte, naar het station en nam de trein, om dan rond 22u aan te komen op mijn kot. Ik was moe en had niet veel zin in niets meer, dus ik controleerde nog even mijn mails, keek eens bij wat sites voor updates, zei nog een paar mensen goedenacht en kroop in mijn bed. Ondertussen had ik nog wel een keer of twee de voordeur horen opengaan. Mensen van op kot die ook thuiskwamen. De laatste rond ongeveer 23u30. Ik lag toen al in bed.
Het is dan ook een tijdje later dat ik wakker word van een geluid. De voordeur die opengaat en iemand die tegen de binnendeuren aanloopt (we hebben eens soort van portaal in de gang, met twee deuren die u verder het huis insluizen). Ik keek op mijn klok en zag dat het rond 1u 's nachts was. Ik hoorde ook ongemakkelijk gefluister, zo van mensen die teveel gedronken hebben, maar toch overtuigd zijn dat ze nog subtiel en stil kunnen doen. Dus ik dacht dat er gewoon iemand van een feestje was thuisgekomen en wat teveel op had.
Tot de klink van mijn kamer naar beneden werd gedaan.
Het was stikdonker natuurlijk, maar mijn klink piept. En het is een heel kenmerkend geluid dat ik ondertussen wel al gewoon ben, maar alleen als ik die klink zelf in handen heb. Wat nu niet het geval was.
Ik deed mijn leeslicht aan en zag dat mijn klink heel zacht en traag naar beneden werd gedraaid en toen die beneden was, dat er wat kracht tegen de deur werd gezet, niet veel, maar net genoeg om te merken of ze open was of niet. Toen mijn deur gesloten bleek te zijn, hoorde ik weer wat gefluister en verplaatste de mensen zich verder de gang in. Wat later hoorde ik dan de klink van mijn buurvrouw (ja, die klinken hier hebben elk een eigen identiteit) ook omgedraaid worden. Dat was voor mij toch het signaal dat er iets niet klopte.
Ik deed stilletjes mijn deur van het slot en trok hem open, om dan te zien wat er aan de hand was.
Twee personen, met een kap over hun hoofd, stonden in de gang, onderaan de trap, alsof ze juist van plan waren naar de hogere verdiepingen te gaan. Ik keek dan naar de voordeur en die stond gewoon wagenwijd open. Toen het allemaal wat geregistreerd was, waren de twee natuurlijk al over hun verrassing heen (ze zullen ook wel op hun hoede geweest zijn) en spurten ze langs me heen, weer naar buiten. Ik pakte dan zo snel mogelijk mijn sleutels en deed de voordeur weer goed in het slot.

Het is weer zo'n typisch geval geweest van mensen die thuiskomen en de deur gewoon achter zich dichtgooien, zonder om te kijken. De deur is stevig genoeg, er zitten extra sloten op, bescherming tegen openbreken... alles wat je je maar kan wensen van veiligheid. Maar toch is dat alles van geen tel, als je niet de verantwoordelijkheid kan opbrengen, om die deur op slot te doen. We weten niet wie het was, die laatst thuiskwam. Die zal dat natuurlijk ook nooit toegeven. Maar het is niet de eerste keer en het zal zeker de laatste ook niet zijn, dat ik deuren achter mensen dicht en op slot moet doen. En als ik het dan eens niet doe, dan krijg je meteen zo'n situatie. Ik hoop dat ze de volgende keer tot aan de dader zijn kamer komen, zodat ze hem/haar ook eens de stuipen op het lijf kunnen jagen. Misschien dringt het dan wat door.